„Panie, naucz nas się modlić”

„Jeden z jego uczniów rzekł do niego: ‚Panie, naucz nas się modlić’” (ŁUKASZA 11:1).

1. Dlaczego jeden z uczniów poprosił Jezusa: „Naucz nas się modlić”?

PRZY pewnej okazji w roku 32 n.e. jeden z uczniów obserwował modlącego się Jezusa. Nie mógł słyszeć wypowiadanych słów, gdyż Jezus prawdopodobnie zwracał się do swego Ojca w myślach. Kiedy skończył, uczeń rzekł do niego: „Panie, naucz nas się modlić” (Łukasza 11:1). Dlaczego o to poprosił? Modlitwa była integralną częścią życia i religii Żydów. Sporo modlitw zawarto w Pismach Hebrajskich, między innymi w Księdze Psalmów. Wspomniany uczeń nie prosił więc o nauczenie go czegoś, o czym nie miał pojęcia lub czego nigdy nie robił. Niewątpliwie dobrze znał formalistyczne modlitwy zanoszone przez judaistycznych przywódców religijnych. Ale przyglądając się Jezusowi, zapewne dostrzegł, że modli się zupełnie inaczej niż świętoszkowaci rabini (Mateusza 6:5-8).

2. (a) Co dowodzi, że Jezusowi nie chodziło o to, byśmy modlitwę wzorcową powtarzali słowo w słowo? (b) Dlaczego pragniemy wiedzieć, jak należy się modlić?

² Jakieś półtora roku wcześniej w Kazaniu na Górze Jezus podał uczniom wzorzec, którego mieli się trzymać w swoich modlitwach (Mateusza 6:9-13). Widocznie ów uczeń nie był wtedy obecny, więc Jezus życzliwie przypomniał istotne myśli z tamtej wzorcowej modlitwy. Warto zwrócić uwagę, iż nie powtórzył jej słowo w słowo; wskazał tym samym, że nie chodzi tu o jakąś modlitwę liturgiczną, którą należałoby odmawiać mechanicznie (Łukasza 11:1-4). Podobnie jak ten nieznany z imienia uczeń, my także chcemy umieć zanosić modlitwy, które zbliżałyby nas do Jehowy. Przeanalizujmy zatem pełniejszą wersję modlitwy wzorcowej, zanotowaną przez apostoła Mateusza. Zawiera ona siedem próśb: trzy dotyczą zamierzeń Bożych, a cztery — naszych potrzeb materialnych i duchowych. W niniejszym artykule zajmiemy się pierwszymi trzema prośbami.

Kochający Ojciec

3, 4. O czym świadczy zwracanie się do Jehowy słowami „nasz Ojcze”?

³ Jezus od samego początku dawał do zrozumienia, że nasze modlitwy powinny odzwierciedlać bliską, ale nacechowaną szacunkiem więź z Jehową. Mówiąc głównie do uczniów zebranych wokół niego na zboczu góry, polecił im zwracać się do Boga: „Nasz Ojcze w niebiosach” (Mateusza 6:9). Według pewnego biblisty użyty przez Jezusa odpowiednik słowa „Ojciec” — niezależnie od tego, czy powiedział to w potocznej hebrajszczyźnie, czy po aramejsku — jest spokrewniony z pieszczotliwymi określeniami, których używa małe dziecko. Nazywanie Jehowy „naszym Ojcem” świadczy o ciepłym, pełnym zaufania stosunku do Niego.

⁴ Mówiąc „nasz Ojcze”, uznajemy także, iż jesteśmy częścią wielkiej rodziny, złożonej z kobiet i mężczyzn uważających Jehowę za Dawcę życia (Izajasza 64:8; Dzieje 17:24, 28). Chrześcijanie namaszczeni duchem są uznawani za „synów Bożych” i mogą wołać do Boga: „Abba, Ojcze!” (Rzymian 8:14, 15). Towarzyszą im miliony lojalnych osób, które oddały swe życie Jehowie i usymbolizowały to chrztem w wodzie. Te „drugie owce” również mogą przybliżać się do Jehowy w imię Jezusa i nazywać Go „naszym Ojcem” (Jana 10:16; 14:6). W regularnie zanoszonych modlitwach możemy wysławiać naszego niebiańskiego Ojca, dziękować Mu za wszelkie przejawy dobroci oraz przerzucać na Niego swe brzemiona, będąc ufni, że naprawdę się o nas troszczy (Filipian 4:6, 7; 1 Piotra 5:6, 7).

Miłość do imienia Jehowy

5. Jaką prośbą rozpoczyna się modlitwa wzorcowa i dlaczego jest to uzasadnione?

⁵ Pierwsza prośba od razu dotyczy spraw najważniejszych. Brzmi ona: „Niech będzie uświęcone twoje imię” (Mateusza 6:9). A zatem uświęcenie imienia Jehowy powinno być dla nas czymś najistotniejszym, ponieważ darzymy Boga miłością i z przykrością patrzymy, jak Jego imię jest lżone. Oczernił je Szatan, kiedy wszczął bunt i nakłonił pierwszą parę ludzką do nieposłuszeństwa wobec Jehowy Boga, kwestionując sposób, w jaki sprawuje On zwierzchnią władzę (Rodzaju 3:1-6). Ponadto w ciągu stuleci ujmę imieniu Jehowy przynosiły haniebne postępki i nauki tych, którzy podawali się za Jego przedstawicieli.

6. Przed czym nas powstrzyma modlenie się o uświęcenie imienia Jehowy?

⁶ Modląc się o uświęcenie imienia Jehowy, pokazujemy, po której stronie opowiadamy się w kwestii powszechnego zwierzchnictwa — całkowicie popieramy Jego prawo do rządzenia niebem i ziemią. Jehowa pragnie, by wszechświat zamieszkiwały rozumne stworzenia, które chętnie i z radością podporządkowują się Jego prawowitej władzy, ponieważ kochają Jego samego oraz wszystko, co reprezentuje Jego imię (1 Kronik 29:10-13; Psalm 8:1; 148:13). Miłość do świętego imienia Jehowy pomoże nam powstrzymać się od uczynienia czegokolwiek, co mogłoby ściągnąć na nie hańbę (Ezechiela 36:20, 21; Rzymian 2:21-24). Ponieważ od uświęcenia imienia Jehowy i podporządkowania się Jego władzy zależy pokój wśród wszystkich stworzeń we wszechświecie, słowa „niech będzie uświęcone twoje imię” są wyrazem naszego przeświadczenia, że zamierzenie Jehowy spełni się ku Jego chwale (Ezechiela 38:23).

Królestwo, o które prosimy

7, 8. (a) Czym jest Królestwo, o które Jezus polecił nam się modlić? (b) Czego o tym Królestwie dowiadujemy się z proroctwa Daniela i z Księgi Objawienia?

⁷ Druga prośba zawarta w modlitwie wzorcowej brzmi: „Niech przyjdzie twoje królestwo” (Mateusza 6:10). Ma ona ścisły związek z poprzednim błaganiem. Jehowa uświęca swoje chwalebne imię za pośrednictwem mesjańskiego Królestwa — niebiańskiego rządu, którego Władcą ustanowił swego Syna, Jezusa Chrystusa (Psalm 2:1-9). Proroctwo Daniela opisuje to Królestwo jako „kamień” odcięty od „góry” (Daniela 2:34, 35, 44, 45). Góra ta symbolizuje powszechne zwierzchnictwo Jehowy, więc Królestwo wyobrażone przez kamień stanowi nowy wyraz tego zwierzchnictwa. W proroctwie kamień ‛staje się wielką górą i wypełnia całą ziemię’, co wskazuje, że mesjańskie Królestwo będzie reprezentować Boskie panowanie nad całym naszym globem.

⁸ W rządzie Królestwa Chrystusowi towarzyszy 144 000 osób „kupionych z ziemi”, które mają panować u jego boku jako królowie i kapłani (Objawienie 5:9, 10; 14:1-4; 20:6). Daniel nazywa ich „świętymi Najwyższego”. Razem ze swą Głową, Chrystusem, otrzymują oni „królestwo i władzę, i wspaniałość królestw pod całymi niebiosami (...) Królestwo ich to królestwo po czas niezmierzony, a wszelkie władze będą im służyć i okazywać posłuszeństwo” (Daniela 7:13, 14, 18, 27). Właśnie o ten niebiański rząd Chrystus nakazał się modlić swym naśladowcom.

Dlaczego nadal modlić się o przyjście Królestwa?

9. Dlaczego słusznie powinniśmy się modlić o przyjście Królestwa Bożego?

⁹ W modlitwie wzorcowej Chrystus polecił nam prosić o przyjście Królestwa Bożego. Spełnianie się proroctw biblijnych wskazuje, że mesjańskie Królestwo zostało ustanowione w niebie w roku 1914.a Czy zatem w dalszym ciągu należy się modlić o jego „przyjście”? Z całą pewnością. W proroctwie Daniela mesjańskie Królestwo wyobrażone przez kamień zmierza do starcia z człowieczymi rządami politycznymi, symbolizowanymi przez wielki posąg. Kamień jeszcze nie uderzył w ów posąg i nie rozbił go w pył. W proroctwie Daniela czytamy: „To królestwo nie przejdzie na żaden inny lud. Zmiażdży ono wszystkie owe królestwa i położy im kres, lecz samo będzie trwać po czasy niezmierzone” (Daniela 2:44).

10. Dlaczego wyczekujemy przyjścia Królestwa Bożego?

¹⁰ Z utęsknieniem wyczekujemy chwili, gdy Królestwo Boże wystąpi przeciwko szatańskiemu niegodziwemu systemowi rzeczy i tym samym uświęci wzniosłe imię Jehowy oraz usunie wszystkich wrogów Jego panowania. Żarliwie modlimy się: „Niech przyjdzie twoje królestwo”, a za apostołem Janem powtarzamy: „Amen! Przyjdź, Panie Jezusie” (Objawienie 22:20). Oby więc Jezus przybył uświęcić imię Jehowy oraz wykazać prawowitość Jego zwierzchnictwa, tak by zgodnie ze słowami psalmisty „wiedziano, że ty, który masz na imię Jehowa, ty sam jesteś Najwyższym nad całą ziemią” (Psalm 83:18).

„Niech się dzieje twoja wola”

11, 12. (a) O co prosimy, gdy się modlimy, by wola Boża ‛działa się jak w niebie, tak i na ziemi’? (b) Co jeszcze oznacza prośba, by Jehowa zrealizował swoją wolę?

¹¹ Następnie Jezus nauczył swych uczniów prosić: „Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10). To z woli Jehowy zaczął istnieć wszechświat. Dlatego potężne niebiańskie stworzenia wykrzykują: „Godzien jesteś, Jehowo, Boże nasz, przyjąć chwałę i szacunek, i moc, ponieważ tyś stworzył wszystko i z twojej woli wszystko zaistniało i zostało stworzone” (Objawienie 4:11). Jehowa powziął zamierzenie dotyczące „tego, co w niebiosach, i tego, co na ziemi” (Efezjan 1:8-10). Modląc się o to, żeby działa się wola Boża, w gruncie rzeczy prosimy Jehowę, by wykonał swój zamysł. Ponadto pokazujemy w ten sposób, że pragniemy ujrzeć, jak zrealizuje On swą wolę w całym wszechświecie.

¹² Zanosząc taką modlitwę, pokazujemy także, iż pragniemy dostosować swoje życie do woli Jehowy. Jezus oznajmił: „Moim pokarmem jest wykonywanie woli tego, który mnie posłał, i dokończenie jego dzieła” (Jana 4:34). Idąc w ślady Jezusa, jako prawdziwi chrześcijanie znajdujemy upodobanie w spełnianiu woli Boga. Z miłości do Jehowy i Jego Syna ‛żyjemy już nie dla pragnień ludzkich, lecz dla woli Bożej’ (1 Piotra 4:1, 2; 2 Koryntian 5:14, 15). Staramy się unikać robienia czegoś, o czym wiemy, że jest sprzeczne z wolą Jehowy (1 Tesaloniczan 4:3-5). Wykupując czas na czytanie Biblii i studiowanie, ‛stale sobie uświadamiamy, co jest wolą Jehowy’ — w jej zakres wchodzi między innymi aktywny udział w głoszeniu „dobrej nowiny o królestwie” (Efezjan 5:15-17; Mateusza 24:14).

Wola Jehowy w niebie

13. Jak wola Boża działa się w niebie przed buntem Szatana?

¹³ Wola Jehowy działa się w niebie na długo przed tym, jak jeden z Jego duchowych synów wszczął bunt i stał się Szatanem. Księga Przysłów przedstawia pierworodnego Syna Bożego jako uosobioną mądrość. Pokazuje, że przez niezliczone wieki ten jednorodzony Syn Boga ‛wciąż się przed nim weselił’, z radością spełniając wolę Ojca. Stał się „mistrzowskim wykonawcą” Jehowy przy stwarzaniu wszystkiego „w niebiosach i na ziemi, co widzialne i co niewidzialne” (Przysłów 8:22-31; Kolosan 1:15-17). Jehowa posługiwał się nim jako swoim Słowem, czyli Rzecznikiem (Jana 1:1-3).

14. Czego o sposobie wykonywania w niebie woli Jehowy przez aniołów dowiadujemy się z Psalmu 103?

¹⁴ Jak powiedziano w jednym z psalmów, władza Jehowy rozciąga się nad wszystkim, a zastępy aniołów słuchają Jego poleceń i wskazówek. Czytamy tam: „Jehowa utwierdził swój tron w niebiosach, a jego królowanie objęło swą władzą wszystko. Błogosławcie Jehowę, aniołowie jego, potężni w mocy, wykonujący jego słowo — przez słuchanie głosu jego słowa. Błogosławcie Jehowę, wszystkie jego zastępy, wy, którzy mu usługujecie, wykonując jego wolę. Błogosławcie Jehowę, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach podległych jego panowaniu” (Psalm 103:19-22).

15. Jak objęcie władzy królewskiej przez Jezusa wpłynęło na spełnianie woli Jehowy w niebie?

¹⁵ Po wszczęciu buntu Szatan dalej miał dostęp do niebiańskich dziedzińców, na co wskazuje Księga Hioba (Hioba 1:6-12; 2:1-7). Jednakże w Księdze Objawienia zapowiedziano wyrzucenie z nieba Szatana i demonów. Chwila ta najwyraźniej nastała wkrótce po objęciu przez Jezusa Chrystusa władzy królewskiej w roku 1914. Od tamtej pory dla tych buntowników nie ma już miejsca w niebie; ich wpływy zostały ograniczone do ziemi i jej okolic (Objawienie 12:7-12). W niebie nikt już nie kwestionuje władzy Boga, słychać tylko głosy wysławiające „Baranka”, Jezusa Chrystusa, oraz posłusznie oddające chwałę Jehowie (Objawienie 4:9-11). W niebiosach rzeczywiście dzieje się już Jego wola.

Wola Jehowy na ziemi

16. Jak modlitwa wzorcowa zadaje kłam nadziei dla ludzkości głoszonej w nominalnym chrześcijaństwie?

¹⁶ Kościoły chrześcijaństwa wykluczają ziemię z zamierzenia Bożego, utrzymują bowiem, że wszyscy dobrzy ludzie idą do nieba. Ale Jezus kazał nam się modlić: „Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10). Czy można zgodnie z prawdą powiedzieć, że obecnie na ziemi nękanej przemocą, niesprawiedliwością, chorobami i śmiercią dzieje się wola Jehowy? Absolutnie nie! Dlatego powinniśmy się szczerze modlić, by do tego doszło, zgodnie z obietnicą zanotowaną przez apostoła Piotra: „Są jednak nowe niebiosa [mesjańskie Królestwo pod panowaniem Chrystusa] i nowa ziemia [prawe społeczeństwo ludzkie], których oczekujemy zgodnie z jego obietnicą, i w nich ma mieszkać prawość” (2 Piotra 3:13).

17. Jakie jest zamierzenie Jehowy względem ziemi?

¹⁷ Jehowa stworzył ziemię w konkretnym celu. Pod Jego natchnieniem prorok Izajasz oświadczył: „Tak powiedział Jehowa, Stwórca niebios, On, prawdziwy Bóg, Ten, który ukształtował ziemię i który ją uczynił, który ją mocno ugruntował, który nie stworzył jej po prostu na nic, który ukształtował ją po to, żeby była zamieszkana: ‚Jam jest Jehowa i nie ma nikogo innego’” (Izajasza 45:18). Bóg umieścił pierwszych ludzi w rajskim ogrodzie i polecił im: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię i opanujcie ją” (Rodzaju 1:27, 28; 2:15). Wyraźnie więc widać, że Stwórca chce, aby na ziemi mieszkali doskonali, prawi ludzie, którzy chętnie podporządkują się Jego władzy i będą żyć wiecznie w obiecanym przez Chrystusa raju (Psalm 37:11, 29; Łukasza 23:43).

18, 19. (a) Do czego musi dojść, zanim wola Boża zacznie się w pełni dziać na ziemi? (b) Jakie inne wskazówki z modlitwy wzorcowej zostaną omówione w następnym artykule?

¹⁸ Jehowa nie urzeczywistni w pełni swej woli na ziemi, dopóki mieszkają na niej kobiety i mężczyźni odrzucający Jego zwierzchnictwo. Z pomocą potężnych sił duchowych, dowodzonych przez Chrystusa, Bóg ‛doprowadzi do ruiny tych, którzy rujnują ziemię’. Cały szatański niegodziwy system rzeczy, składający się z religii fałszywej, skorumpowanej polityki, chciwego i nieuczciwego systemu handlowego oraz niszczycielskich armii, zostanie usunięty raz na zawsze (Objawienie 11:18; 18:21; 19:1, 2, 11-18). Jehowa wykaże słuszność swego zwierzchnictwa i uświęci swoje imię. O wszystko to modlimy się słowami: „Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię. Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:9, 10).

¹⁹ W modlitwie wzorcowej Jezus pokazał jednak, że możemy poruszać także sprawy osobiste. Odnoszące się do nich wskazówki przeanalizujemy w następnym artykule.

[Przypis]

Jehowa zaspokaja nasze codzienne potrzeby

„Przestańcie żyć w niepewności; bo (...) wasz Ojciec wie, że tych rzeczy potrzebujecie” (ŁUKASZA 12:29, 30).

1. Jak Jehowa troszczy się o zwierzęta?

CZY obserwowałeś kiedyś wróbla lub jakiegoś innego ptaka wydziobującego coś z ziemi? Być może zastanawiałeś się, co też on tam znajduje. W swym Kazaniu na Górze Jezus wyjaśnił, iż ze sposobu, w jaki Jehowa troszczy się o ptaki, możemy się wiele nauczyć. Powiedział: „Przypatrzcie się uważnie ptakom nieba, gdyż nie sieją ani nie żną, ani nie zbierają do spichrzy, a jednak wasz Ojciec niebiański je żywi. Czyż nie jesteście warci więcej niż one?” (Mateusza 6:26). Jehowa wspaniale zapewnia pokarm wszystkim swoim stworzeniom (Psalm 104:14, 21; 147:9).

2, 3. Jaką lekcję możemy wyciągnąć z tego, że Jezus nauczył nas się modlić o „chleb na ten dzień”?

² Dlaczego zatem Jezus w modlitwie wzorcowej zawarł prośbę: „Daj nam dzisiaj naszego chleba na ten dzień”? (Mateusza 6:11). Z tej prostej prośby można wyciągnąć ważne wnioski. Po pierwsze, przypomina nam ona, że Jehowa jest naszym wspaniałym Żywicielem (Psalm 145:15, 16). Ludzie sadzą i uprawiają, ale jedynie Bóg daje wzrost, zarówno pod względem duchowym, jak i fizycznym (1 Koryntian 3:7). Wszystko, co jemy i pijemy, jest darem od Boga (Dzieje 14:17). Gdy prosimy Go o zapewnienie nam niezbędnych rzeczy, pokazujemy, że takiego wsparcia nie uważamy za coś oczywistego. Rzecz jasna nie uwalnia nas to od pracy, jeśli możemy ją wykonywać (Efezjan 4:28; 2 Tesaloniczan 3:10).

³ Po drugie, skoro prosimy o „chleb na ten dzień”, nie powinniśmy przesadnie martwić się o przyszłość. Jezus powiedział nieco dalej: „Nigdy więc nie zamartwiajcie się i nie mówcie: ‚Co będziemy jeść?’ albo: ‚Co będziemy pić?’, albo: ‚Co na siebie włożymy?’ Bo o wszystko to skwapliwie zabiegają narody. Przecież wasz Ojciec niebiański wie, że wszystkich tych rzeczy potrzebujecie. Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego prawości, a wszystkie te inne rzeczy będą wam dodane. Nigdy się zatem nie zamartwiajcie o następny dzień, gdyż następny dzień będzie miał własne zmartwienia” (Mateusza 6:31-34). Modlitwa o „chleb na ten dzień” stanowi wzór prowadzenia prostego życia w „zbożnym oddaniu wraz z poprzestawaniem na tym, co się ma” (1 Tymoteusza 6:6-8).

Pokarm duchowy na każdy dzień

4. Jakie wydarzenia z życia Jezusa oraz Izraelitów podkreślają wagę przyjmowania pokarmu duchowego?

⁴ Modlitwa o chleb powszedni powinna nam również przypominać o codziennej potrzebie przyjmowania pokarmu duchowego. Chociaż po długim poście Jezus odczuwał głód, oparł się podsuwanej przez Szatana pokusie zamienienia kamieni w chleb, mówiąc: „Jest napisane: ‚Nie samym chlebem ma żyć człowiek, lecz każdą wypowiedzią, która przechodzi przez usta Jehowy’” (Mateusza 4:4). Jezus zacytował tu proroka Mojżesza, który oznajmił narodowi izraelskiemu: „[Jehowa] ukorzył cię więc i pozwolił ci głodować, i żywił cię manną, której ani ty nie znałeś, ani nie znali twoi ojcowie; żeby dać ci poznać, iż nie samym chlebem żyje człowiek, lecz człowiek żyje każdą wypowiedzią z ust Jehowy” (Powtórzonego Prawa 8:3). Ze sposobu, w jaki Jehowa zapewniał Izraelitom mannę, będącą dla nich literalnym pożywieniem, mogli się sporo nauczyć pod względem duchowym. Na przykład mieli zbierać ‛tyle, ile potrzebują, dzień po dniu’. Jeśli gromadzili więcej niż potrzebowali na jeden dzień, zapasy zaczynały cuchnąć i robaczywieć (Wyjścia 16:4, 20). Ale nie działo się tak szóstego dnia, gdy zbierali podwójne porcje, by mieć co jeść w sabat (Wyjścia 16:5, 23, 24). A więc manna dobitnie uświadamiała im, że muszą być posłuszni i że ich życie zależy nie tyle od pożywienia, ile od zważania na „każdą wypowiedź z ust Jehowy”.

5. Jak Jehowa udostępnia nam codzienny pokarm duchowy?

⁵ Podobnie i my musimy codziennie przyjmować pokarm duchowy, który Jehowa udostępnia za pośrednictwem swego Syna. W tym celu Jezus powołał „niewolnika wiernego i roztropnego” i powierzył mu zadanie dostarczania domownikom wiary „pokarmu we właściwym czasie” (Mateusza 24:45). Klasa wiernego niewolnika nie tylko obficie zaopatruje nas w duchową strawę w postaci różnych pomocy do studium Biblii, ale także zachęca nas do codziennego czytania tej Księgi (Jozuego 1:8; Psalm 1:1-3). Wzorem Jezusa my również możemy się umacniać duchowo przez codzienne dokładanie starań, by poznawać i spełniać wolę Jehowy (Jana 4:34).

Przebaczenie grzechów

6. O przebaczenie jakich długów musimy prosić Jehowę i pod jakimi warunkami jest On gotów je anulować?

⁶ A oto następna prośba zawarta w modlitwie wzorcowej: „Przebacz nam nasze winy [dosłownie: „długi”], jak i my przebaczyliśmy winnym wobec nas” (Mateusza 6:12; zob. Grecko-polski Nowy Testament, wydanie interlinearne z kodami gramatycznymi). Jezus nie mówił tutaj o zobowiązaniach finansowych. Miał na myśli przebaczenie naszych grzechów. W sprawozdaniu Łukasza prośba ta brzmi: „Przebacz nam nasze grzechy, bo my sami też przebaczamy każdemu, kto jest winny [dosłownie: „każdemu dłużnemu”] wobec nas” (Łukasza 11:4). Gdy więc grzeszymy, niejako zaciągamy u Jehowy dług. Ale nasz kochający Bóg jest gotów go ‛zmazać’, czyli anulować, jeśli okażemy szczerą skruchę, ‛nawrócimy się’ i poprosimy Go o przebaczenie na podstawie wiary w Chrystusową ofiarę okupu (Dzieje 3:19; 10:43; 1 Tymoteusza 2:5, 6).

7. Dlaczego powinniśmy każdego dnia modlić się o przebaczenie grzechów?

⁷ Patrząc z innego punktu widzenia, można powiedzieć, że grzeszymy, gdy chybiamy celu, jakim jest przestrzeganie ustanowionych przez Jehowę mierników prawości. Z powodu odziedziczonego grzechu wszyscy chybiamy w mowie, czynach i myślach lub też nie robimy tego, co powinniśmy (Kaznodziei 7:20; Rzymian 3:23; Jakuba 3:2; 4:17). A zatem bez względu na to, czy jesteśmy świadomi grzechów popełnionych danego dnia, czy też nie, powinniśmy w codziennych modlitwach prosić o ich przebaczenie (Psalm 19:12; 40:12).

8. Do czego powinno nas skłaniać proszenie w modlitwie o przebaczenie grzechów i co dzięki temu zyskamy?

⁸ Zanim na podstawie wiary w zbawczą moc krwi przelanej przez Chrystusa pomodlimy się o przebaczenie, powinniśmy dokonać szczerej analizy własnego postępowania, okazać skruchę i wyznać grzechy (1 Jana 1:7-9). By dowieść szczerości swej prośby, musimy ją poprzeć „uczynkami odpowiadającymi skrusze” (Dzieje 26:20). Możemy wtedy ufać, że Jehowa będzie gotów odpuścić nasze grzechy (Psalm 86:5; 103:8-14). Dzięki temu zaznamy niezrównanego pokoju umysłu, „pokoju Bożego, który przewyższa wszelką myśl” i który ‛będzie strzegł naszych serc i władz umysłowych przez Chrystusa Jezusa’ (Filipian 4:7). Ale w modlitwie wzorcowej Jezus wskazał, że chcąc dostąpić przebaczenia grzechów, musimy uczynić coś jeszcze.

By dostąpić przebaczenia, sami musimy przebaczać

9, 10. (a) Jakim komentarzem Jezus opatrzył modlitwę wzorcową i co w ten sposób podkreślił? (b) Jak jeszcze Jezus zilustrował potrzebę przebaczania?

⁹ Co ciekawe, prośba: „Przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczyliśmy winnym wobec nas” to jedyny fragment modlitwy wzorcowej opatrzony przez Jezusa komentarzem. Gdy podał ją w całości, rzekł: „Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich wykroczenia, to wasz Ojciec niebiański i wam przebaczy; jeśli zaś nie przebaczycie ludziom ich wykroczeń, to wasz Ojciec także nie przebaczy waszych wykroczeń” (Mateusza 6:14, 15). A zatem wyraźnie dał do zrozumienia, że uzyskanie przebaczenia od Jehowy zależy od naszej gotowości do przebaczania drugim (Marka 11:25).

¹⁰ Przy innej okazji Jezus podał przykład ilustrujący, że jeśli chcemy dostąpić przebaczenia od Jehowy, sami musimy przebaczać. Opowiedział o królu, który wspaniałomyślnie anulował ogromny dług zaciągnięty przez jego sługę. Później jednak surowo go ukarał, ponieważ ten nie darował swemu współsłudze znacznie mniejszego długu. Jezus zakończył ów przykład słowami: „Podobnie mój Ojciec niebiański obejdzie się też z wami, jeśli z serc waszych nie przebaczycie każdy swemu bratu” (Mateusza 18:23-35). Była to dobitna lekcja: Jehowa darował każdemu z nas dług grzechu nieporównanie większy niż jakiekolwiek przewinienie, którego ktoś mógłby się dopuścić wobec nas. Co więcej, Jehowa przebacza nam codziennie. Z pewnością więc i my możemy puścić w niepamięć przykrości, które czasem ktoś nam wyrządzi.

11. Jakiej rady apostoła Pawła usłuchamy, jeśli chcemy, by Jehowa nam przebaczał, i jakie wspaniałe rezultaty to przyniesie?

¹¹ Apostoł Paweł napisał: „Stańcie się jedni dla drugich życzliwi, tkliwie współczujący, wspaniałomyślnie przebaczając sobie nawzajem, jak i wam Bóg przez Chrystusa wspaniałomyślnie przebaczył” (Efezjan 4:32). Wzajemne przebaczanie sprzyja pokojowi wśród chrześcijan. Paweł zachęcał dalej: „Jako wybrani Boży, święci i umiłowani, przyodziejcie się w tkliwe uczucia: współczucie, życzliwość, uniżenie umysłu, łagodność i wielkoduszną cierpliwość. Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy. A prócz tego wszystkiego przyodziejcie się w miłość, gdyż ona jest doskonałą więzią jedności” (Kolosan 3:12-14). Wszystko to zawiera się w słowach modlitwy, której nauczył nas Jezus: „Przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczyliśmy winnym wobec nas”.

Ochrona w obliczu pokus

12, 13. (a) Czego nie oznacza przedostatnia prośba z modlitwy wzorcowej? (b) Kto jest wielkim Kusicielem i o co prosimy, modląc się o niewystawianie nas na pokusę?

¹² Przedostatnia prośba we wzorcowej modlitwie Jezusa brzmi: „Nie wystawiaj nas na pokusę” (Mateusza 6:13). Czyżbyśmy mieli prosić Jehowę, żeby nas nie kusił? Jezus nie mógł mieć tego na myśli, bo uczeń Jakub napisał pod natchnieniem: „Niech nikt, kto jest doświadczany, nie mówi: ‚Przez Boga jestem doświadczany’. Bóg bowiem nie może być doświadczany przez coś złego ani sam nikogo nie doświadcza” (Jakuba 1:13). A psalmista napisał: „Gdybyś na przewinienia zważał, Jah, Jehowo, któż by się ostał?” (Psalm 130:3). Jehowa nie czyha na każdy nasz błąd i z pewnością nie próbuje nas usidlać. Co zatem oznacza ta część modlitwy wzorcowej?

¹³ Tym, który usiłuje nas podejść, przywieść podstępnymi działaniami do upadku, a nawet pożreć, jest Szatan Diabeł (Efezjan 6:11). Nazwano go Kusicielem (1 Tesaloniczan 3:5). Modląc się o niewystawianie nas na pokusę, prosimy, żeby Jehowa nie dał nam upaść pod jej naciskiem. Zabiegamy o Jego pomoc, „aby nas nie przechytrzył Szatan” — a więc żebyśmy nie ulegli podsuwanym pokusom (2 Koryntian 2:11). Modlimy się, by móc pozostać „w ukryciu u Najwyższego”, czyli skorzystać z duchowej ochrony, którą Jehowa zapewnia każdemu, kto we wszelkich swych poczynaniach uznaje Jego zwierzchnictwo (Psalm 91:1-3).

14. Jak apostoł Paweł zapewnia nas, że Jehowa nie opuści tego, kto w chwili pokusy będzie Go szukać?

¹⁴ Możemy być przekonani, że Jehowa nigdy nas nie opuści i zawsze będzie z nami, jeśli szczerze tego pragniemy, dając temu wyraz w modlitwach i czynach. Apostoł Paweł zapewnia: „Nie nawiedziła was pokusa wykraczająca poza to, co jest wspólne wszystkim ludziom. Ale Bóg jest wierny i nie pozwoli, żebyście byli kuszeni ponad to, co możecie znieść, lecz wraz z pokusą da też wyjście, abyście zdołali przetrwać” (1 Koryntian 10:13).

‛Wyzwól nas od niegodziwca’

15. Dlaczego modlenie się o wyzwolenie od niegodziwca jest dziś ważniejsze niż kiedykolwiek?

¹⁵ Według najbardziej wiarygodnych rękopisów Chrześcijańskich Pism Greckich wzorcowa modlitwa Jezusa kończy się słowami: ‛Wyzwól nas od niegodziwca’ (Mateusza 6:13).a W obecnych dniach ostatnich ochrona przed Diabłem jest potrzebna bardziej niż kiedykolwiek przedtem. Szatan i demony toczą wojnę z ostatkiem pomazańców, którzy wraz ze swymi towarzyszami należącymi do „wielkiej rzeszy” „przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się świadczeniem o Jezusie” (Objawienie 7:9; 12:9, 17). Apostoł Piotr nawoływał chrześcijan: „Zachowujcie trzeźwość umysłu, bądźcie czujni. Wasz wróg, Diabeł, krąży jak ryczący lew, starając się kogoś pożreć. Ale przeciwstawcie się mu, stali w wierze” (1 Piotra 5:8, 9). Szatan chciałby położyć tamę dziełu głoszenia, toteż próbuje nas zastraszyć, posługując się swymi ziemskimi poplecznikami — czynnikami religijnymi, gospodarczymi oraz politycznymi. Jeżeli jednak zachowujemy niezłomność, Jehowa nas wyzwoli. Uczeń Jakub napisał: „Podporządkujcie się Bogu, natomiast przeciwstawcie się Diabłu, a ucieknie od was” (Jakuba 4:7).

16. Jak Jehowa może pomóc swym sługom, którzy są doświadczani?

¹⁶ Jehowa dopuścił, by nawet Jego Syn był kuszony. Ale Jezus przeciwstawił się Diabłu, korzystając z ochrony Słowa Bożego, a wtedy Jehowa posłał aniołów, by go pokrzepili (Mateusza 4:1-11). Jehowa za pośrednictwem aniołów pomaga również nam, jeśli modlimy się z wiarą i czynimy Go swym schronieniem (Psalm 34:7; 91:9-11). Apostoł Piotr napisał: „Jehowa wie, jak ludzi przejawiających zbożne oddanie wyzwolić z doświadczenia, a nieprawych zachować na dzień sądu, żeby zostali wytraceni” (2 Piotra 2:9).

Całkowite wyzwolenie jest blisko

17. Jak w modlitwie wzorcowej Jezus zwrócił uwagę na właściwą hierarchię wartości?

¹⁷ W modlitwie wzorcowej Jezus podał właściwą hierarchię wartości. Najważniejsze powinno być dla nas uświęcenie wzniosłego i świętego imienia Jehowy. Dokona tego mesjańskie Królestwo, słusznie więc modlimy się, aby ono nadeszło i zniszczyło wszystkie niedoskonałe człowiecze rządy oraz zadbało o pełne urzeczywistnienie woli Bożej jak w niebie, tak i na ziemi. Nasza nadzieja na życie wieczne w ziemskim raju zależy od uświęcenia imienia Jehowy i uznania w całym wszechświecie Jego sprawiedliwego zwierzchnictwa. Gdy już poruszymy te najważniejsze rzeczy, możemy wspomnieć o swych codziennych potrzebach, poprosić o przebaczenie grzechów oraz o wybawienie z pokus i machinacji niegodziwca, Szatana Diabła.

18, 19. Jak wzorcowa modlitwa Jezusa pomaga nam zachowywać czujność i aż do końca mocno trzymać się naszej nadziei?

¹⁸ Zbliża się całkowite wyzwolenie od niegodziwca i podległego mu zdeprawowanego systemu rzeczy. Szatan dobrze wie, że ma już ‛mało czasu’, by ‛pałać wielkim gniewem’ na mieszkańców ziemi, zwłaszcza na wiernych sług Jehowy (Objawienie 12:12, 17). W złożonym znaku „zakończenia systemu rzeczy” Jezus zapowiedział niezwykłe wydarzenia, z których część jest jeszcze przed nami (Mateusza 24:3, 29-31). W miarę jak je dostrzegamy, nasza nadzieja na wyzwolenie staje się coraz wyraźniejsza. Jezus powiedział: „Gdy się to zacznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze wyzwolenie” (Łukasza 21:25-28).

¹⁹ Zwięzła modlitwa wzorcowa, której Jezus nauczył swych naśladowców, stanowi dla nas wskazówkę, co wraz z przybliżaniem się końca powinno być treścią naszych modlitw. Możemy być przekonani, że Jehowa zawsze będzie zaspokajał nasze codzienne potrzeby, zarówno duchowe, jak i materialne. Jeśli będziemy czujnie zważać na swe modlitwy, pozwoli nam to ‛niewzruszenie aż do końca trzymać się mocno ufności, którą mieliśmy na początku’ (Hebrajczyków 3:14; 1 Piotra 4:7).

[Przypis]