Moc stwórcza — Jehowa ‛Twórcą nieba i ziemi’

1, 2. Jak Słońce świadczy o mocy stwórczej Jehowy?

CZY stałeś kiedyś w zimną noc przy ognisku? Przyjemnie jest wtedy ogrzać ręce żarem płomieni. Ale gdybyś za bardzo się zbliżył, mógłbyś się poparzyć. A gdybyś odsunął się za daleko, znów poczułbyś dokuczliwy chłód.

² Istnieje „ognisko”, które ogrzewa nas również za dnia — Słońce. Płonie jakieś 150 milionów kilometrów stąd!a Jak bardzo musi być potężne, skoro czujemy jego ciepło z tak daleka! Ziemia okrąża ten zdumiewający piec termojądrowy w odpowiedniej odległości. Gdyby znalazła się za blisko — woda na niej by wyparowała. Gdyby znalazła się za daleko — woda by zamarzła. Tak czy inaczej, Ziemia stałaby się martwą planetą. Ale Słońce nie tylko umożliwia życie. Jest wydajne, nie powoduje zanieczyszczeń, a jego promienie sprawiają nam przyjemność (Kaznodziei 11:7).

3. Jaką ważną naukę można wyciągnąć z istnienia Słońca?

³ Jednak większość ludzi nie docenia należycie Słońca, choć dzięki niemu żyje. Takie osoby dużo tracą, bo nie wyciągają z jego istnienia ważnej nauki. W Biblii powiedziano o Jehowie: „Ty uczyniłeś światło i słońce” (Psalm 74:16). Słońce przynosi więc chwałę ‛Twórcy nieba i ziemi’ (Psalm 19:1; 146:6). Jest jednym z niezliczonych ciał niebieskich ‛opowiadających’ o Jego ogromnej mocy stwórczej. Przyjrzyjmy się teraz bliżej niektórym z nich, a potem skierujemy uwagę na Ziemię oraz kwitnące na niej życie.

„Podnieście oczy i popatrzcie na niebo”

4, 5. Co można powiedzieć o mocy i ogromie Słońca i jak mimo to wypada porównanie go z innymi gwiazdami?

⁴ Jak wiemy, Słońce jest gwiazdą. Wydaje się większe od gwiazd, które widzimy nocą, bo jest znacznie bliżej. A co można powiedzieć o jego mocy? We wnętrzu Słońca panuje temperatura 15 000 000°C. Gdyby sprowadzić stamtąd drobinę wielkości główki od szpilki, niebezpieczne byłoby zbliżenie się do niej nawet na odległość 150 kilometrów! Co sekundę Słońce emituje ilość energii równą wybuchowi setek milionów bomb jądrowych.

⁵ Słońce jest tak olbrzymie, że pomieściłoby w sobie 1 300 000 planet o rozmiarach Ziemi. Ale czy jako gwiazda jest wyjątkowo duże? Wcale nie. Astronomowie zaliczają je do żółtych karłów. Apostoł Paweł napisał, że „gwiazda od gwiazdy różni się chwałą” (1 Koryntian 15:41). Obecnie lepiej wiemy, ile prawdy kryje się w tych słowach. Istnieje gwiazda tak gigantyczna, że gdyby znalazła się na miejscu Słońca, wchłonęłaby Ziemię. Inna sięgnęłaby aż do Saturna — chociaż leży on tak daleko od Ziemi, że sonda kosmiczna leciała tam cztery lata, pędząc 40 razy szybciej niż kula z pistoletu!

6. Jak w Biblii wskazano, że z ludzkiego punktu widzenia liczba gwiazd jest naprawdę ogromna?

⁶ Jeszcze bardziej od wielkości gwiazd imponująca jest ich liczba. Biblia mówi, że właściwie są niezliczone — równie trudne do policzenia jak ziarna „piasku morskiego” (Jeremiasza 33:22). Wypowiedź ta wskazuje, że jest ich znacznie więcej, niż da się zobaczyć gołym okiem. Gdyby Jeremiasz czy inny pisarz biblijny nocą patrzył w niebo i próbował ustalić ich liczbę, mógłby się doliczyć zaledwie 3000 — bo właśnie tyle ludzkie oko potrafi dostrzec w pogodną noc. Można to przyrównać do ilości piasku w jednej garści. A liczba gwiazd w rzeczywistości jest tak oszałamiająca, jak liczba ziaren piasku w morzub. Kto zdołałby je policzyć?

7. (a) Co można powiedzieć o liczbie gwiazd w naszej Galaktyce i liczbie galaktyk we wszechświecie?

⁷ Odpowiedź zawiera Księga Izajasza 40:26: „Podnieście oczy i popatrzcie na niebo. Kto stworzył to wszystko? Ten, który policzył gwiazdy i prowadzi je jak wojsko, każdą z nich woła po imieniu”. A w Psalmie 147:4 powiedziano: „Zna liczbę gwiazd”. Jaka więc jest ta „liczba gwiazd”? To niełatwe pytanie. Niektórzy astronomowie oszacowali, że w samej naszej Galaktyce, nazywanej Drogą Mleczną, istnieje ich przeszło 100 miliardówc. Inni twierdzą, że jest ich o wiele więcej. A przecież to tylko jedna z mnóstwa galaktyk, wśród których sporo mieści w sobie jeszcze więcej gwiazd. Ile jest galaktyk? Zdaniem niektórych astronomów setki miliardów, a nawet biliony. Jak widać, dotąd człowiek nie potrafi nawet ustalić liczby galaktyk, a co dopiero mówić o dokładnym zliczeniu miliardów znajdujących się w nich gwiazd. Tymczasem Jehowa zna tę liczbę. Co więcej, każdej gwieździe nadaje imię!

8. (a) Jakie są rozmiary Drogi Mlecznej? (b) Dzięki czemu ciała niebieskie poruszają się w sposób uporządkowany?

⁸ Nasz podziw jeszcze wzrasta, gdy zastanawiamy się nad rozmiarami galaktyk. Jak się ocenia, Droga Mleczna ma średnicę około 100 000 lat świetlnych. Wyobraźmy sobie: wiązka światła pędzi z zawrotną szybkością 300 000 kilometrów na sekundę, a mimo to na przebycie Drogi Mlecznej potrzebuje aż 100 000 lat! A przecież niektóre galaktyki są wielokrotnie większe od naszej. Biblia mówi, że Jehowa ‛rozciąga niebo’ niczym zwykłe płótno (Psalm 104:2). Kieruje też ruchem tych tworów. Od ziarenka pyłu międzygwiazdowego po najpotężniejszą galaktykę — wszystko porusza się zgodnie z prawami fizyki, które Bóg ustanowił (Hioba 38:31-33). Dlatego uczeni przyrównują precyzyjny ruch ciał niebieskich do choreografii skomplikowanego baletu. Pomyślmy o Tym, który to wszystko stworzył. Czy Bóg dysponujący taką mocą stwórczą nie budzi w nas podziwu i szacunku?

„Utworzył ziemię swoją mocą”

9, 10. Jak moc Jehowy uwidacznia się w położeniu Układu Słonecznego, Jowisza, Ziemi i Księżyca?

⁹ Moc stwórcza Jehowy rzuca się w oczy również w naszym „domu” — na Ziemi. Bóg bardzo starannie wybrał dla niej miejsce w bezbrzeżnym wszechświecie. Jak twierdzą nieraz naukowcy, wiele galaktyk byłoby nieprzyjaznych dla planety, na której istnieje życie. To samo zresztą można powiedzieć o przeważającej części Drogi Mlecznej. Środek Galaktyki jest gęsto usiany gwiazdami. Występuje tam intensywne promieniowanie, a gwiazdy często mijają się w nieznacznej odległości. Z kolei na krańcach Galaktyki brakuje wielu pierwiastków niezbędnych do życia. Nasz Układ Słoneczny, znajdujący się pomiędzy takimi skrajnościami, jest więc położony idealnie.

¹⁰ Ziemia odnosi też pożytek z istnienia dalekiego, ale potężnego „obrońcy” — planety Jowisz. Jest ona przeszło 1000 razy większa od Ziemi, dlatego wytwarza niezwykle silne pole grawitacyjne. Z jakim skutkiem? Pochłania obiekty pędzące przez przestrzeń kosmiczną lub zmienia kierunek ich lotu. Naukowcy dochodzą do wniosku, że gdyby nie Jowisz, w Ziemię uderzałoby 10 000 razy więcej dużych obiektów niż obecnie. A bliżej Ziemi znajduje się jej niezwykle przydatny satelita — Księżyc. Poza tym, że jest piękny i służy nocą jako „latarnia”, zawdzięczamy mu stałe, niezmienne nachylenie osi ziemskiej, a co za tym idzie, ustalone, cykliczne pory roku — kolejną rzecz, która ma duże znaczenie dla istniejącego tu życia.

11. Jak została zaprojektowana atmosfera ziemska, żeby mogła nas chronić?

¹¹ O mocy stwórczej Jehowy świadczy dosłownie każdy szczegół zaprojektowania Ziemi. Pomyślmy o jej powłoce ochronnej — o atmosferze. Słońce emituje promienie zarówno korzystne dla zdrowia, jak i zabójcze. Kiedy te ostatnie docierają do górnych warstw atmosfery, zamieniają zwykły tlen w ozon. W rezultacie powstaje warstwa ozonowa, która pochłania większość szkodliwego promieniowania. Nasza planeta ma więc niejako własny płaszcz ochronny.

12. Jakim przykładem mocy stwórczej Jehowy jest obieg wody?

¹² To zaledwie jeden element naszej atmosfery — złożonej mieszaniny gazów, która idealnie zaspokaja potrzeby stworzeń żyjących na naszym globie. Do cudów atmosfery należy też obieg wody. Dzięki oddziaływaniu Słońca co roku z mórz i oceanów wyparowuje ponad 400 000 kilometrów sześciennych wody. Powstają z niej chmury, które wiatr przemieszcza w różnych kierunkach. Uwolniona od zanieczyszczeń woda spada w postaci deszczu, śniegu lub lodu, uzupełniając ziemskie zasoby wodne. Jak powiedziano w Księdze Kaznodziei 1:7, „wszystkie strumienie wpływają do morza, a jednak morze się nie przepełnia. Skąd wypływają, tam powracają, żeby znowu wypłynąć”. Wyłącznie Jehowa mógł zapoczątkować taki cykl.

13. Jakich dowodów mocy Stwórcy dostarcza roślinność oraz gleba?

¹³ Gdziekolwiek dostrzegamy życie, widzimy dowody mocy stwórczej Boga. Możemy ją zobaczyć wszędzie — od olbrzymich sekwoi, przewyższających nawet 30-piętrowe budynki, po mikroskopijne organizmy roślinne, rojące się w oceanach i wytwarzające znaczną ilość tlenu potrzebnego nam do oddychania. Również gleba obfituje w żywe organizmy — owady, grzyby i drobnoustroje, które współdziałają ze sobą w złożonych procesach ułatwiających roślinom wzrost. Słusznie więc Biblia mówi o glebie tak, jakby miała moc (Rodzaju 4:12; zobacz przypis).

14. Jaka energia kryje się w maleńkim atomie?

¹⁴ Nie ulega wątpliwości, że Jehowa „utworzył ziemię swoją mocą” (Jeremiasza 10:12). Moc stwórcza Boga uzewnętrznia się również w najmniejszych Jego dziełach. Na przykład milion atomów ułożonych obok siebie nie miałoby nawet grubości włosa ludzkiego. A gdyby atom powiększyć do rozmiarów 14-kondygnacyjnego budynku, jądro byłoby niczym drobina soli na siódmym piętrze. Tymczasem właśnie to maleńkie jądro jest źródłem straszliwej energii uwalnianej w trakcie wybuchu jądrowego!

„Wszystko, co oddycha”

15. Co Jehowa wykazał Hiobowi, opowiadając mu o różnych dzikich zwierzętach?

¹⁵ Kolejnym bezspornym dowodem mocy stwórczej Jehowy jest wielka liczba i różnorodność zwierząt na ziemi. W Psalmie 148 wymieniono wiele tworów, które mają wysławiać Jehowę, a w wersecie 10 zaliczono do nich również „dzikie zwierzęta i wszystkie zwierzęta domowe”. Kiedy Jehowa postanowił wykazać Hiobowi, dlaczego ludzie powinni oddawać Stwórcy cześć, opowiedział mu o takich stworzeniach, jak lew, dziki osioł, dziki byk, Behemot (prawdopodobnie hipopotam) oraz Lewiatan (prawdopodobnie krokodyl). Co chciał podkreślić? Skoro człowiek podziwia te wielkie, groźne i nieposkromione zwierzęta, to jak powinien odnosić się do ich Stwórcy? (Hioba, rozdziały 38-41).

16. Jakie cechy niektórych ptaków stworzonych przez Jehowę robią na tobie szczególne wrażenie?

¹⁶ W Psalmie 148:10 wymieniono też „skrzydlate ptaki”. Ich różnorodność jest naprawdę niezwykła! Jehowa wspomniał Hiobowi o strusiu, który „śmieje się z konia i jego jeźdźca”. Ten ptak, wysoki na dwa i pół metra, wprawdzie nie lata, ale potrafi biegać z szybkością przeszło 60 kilometrów na godzinę, a jednym skokiem pokonuje cztery i pół metra! (Hioba 39:13, 18). Natomiast albatros spędza większość życia w przestworzach nad morzami. Ma skrzydła o rozpiętości około trzech metrów i bez poruszania nimi całe godziny unosi się w powietrzu — jak wytrawny szybownik. Dla odmiany zaledwie pięciocentymetrowy koliber hawańczyk jest najmniejszym ptakiem na świecie, a skrzydełkami trzepocze nawet 80 razy na sekundę! Ptaszek ten, przypominający migotliwy klejnocik, potrafi wznosić się pionowo jak helikopter, a także fruwać do tyłu.

17. Jak olbrzymi jest płetwal błękitny i do czego powinno nas skłonić lepsze poznanie zwierząt stworzonych przez Jehowę?

¹⁷ Psalm 148:7 zachęca do wysławiania Jehowy również „wielkie stworzenia morskie”. Weźmy pod uwagę zwierzę uznawane często za największe z żyjących kiedykolwiek na naszej planecie — płetwala błękitnego. To ‛wielkie stworzenie’ zamieszkujące głębiny morskie może mieć ponad 30 metrów długości i dorównywać wagą stadu 30 dorosłych słoni. Sam jego język nieraz waży tyle, co jeden słoń. Płetwal ma serce wielkości małego samochodu. Uderza ono zaledwie dziewięć razy na minutę — podczas gdy serduszko kolibra może bić nawet 1200 razy na minutę. Przynajmniej jedno naczynie krwionośne płetwala jest tak ogromne, że w jego wnętrzu mogłoby się czołgać dziecko. Z pewnością pragniemy powtórzyć wezwanie kończące Księgę Psalmów: „Wszystko, co oddycha, niech wysławia Jah” (Psalm 150:6).

Na co wskazuje moc stwórcza Jehowy

18, 19. Jak różnorodne są żywe organizmy stworzone przez Jehowę na ziemi i co dzieło stwórcze mówi nam o Jego władzy?

¹⁸ Czego nas uczy moc stwórcza Jehowy? Wielkie wrażenie robi na nas różnorodność Jego dzieł. Psalmista wykrzyknął: „Jehowo, jak liczne są Twoje dzieła! (...) Ziemia jest ich pełna” (Psalm 104:24). To prawda. Biolodzy skatalogowali na ziemi sporo ponad milion gatunków żywych organizmów, ale niektórzy uważają, że może ich być o wiele więcej. Artysta nieraz stwierdza, że jego inwencja twórcza się wyczerpuje. Natomiast w wypadku Jehowy Jego zdolność wymyślania i tworzenia najróżniejszych nowych rzeczy bez wątpienia jest niewyczerpana.

¹⁹ Poza tym moc stwórcza Jehowy dużo nam mówi o zakresie Jego władzy. Samo słowo „Stwórca” odróżnia Go od wszystkiego we wszechświecie — bo wszystko inne jest „stworzeniem”. Nawet jednorodzony Syn Jehowy, będący w czasie stwarzania „mistrzowskim wykonawcą”, nigdy nie został w Biblii nazwany Stwórcą czy współ-Stwórcą (Przysłów 8:30; Mateusza 19:4). Przeciwnie, jest „pierwszym spośród całego stworzenia” (Kolosan 1:15). Jehowa ze względu na swoją pozycję Stwórcy ma wyłączne i niezbywalne prawo sprawować władzę nad całym wszechświatem (Rzymian 1:20; Objawienie 4:11).

20. W jakim sensie Jehowa odpoczął po zakończeniu stwarzania związanego z ziemią?

²⁰ Czy Jehowa przestał posługiwać się swoją mocą stwórczą? Biblia wyjaśnia, że szóstego dnia stwarzania zakończył pracę, a „w siódmym dniu zaczął odpoczywać od całej pracy, którą wykonał” (Rodzaju 2:2). Apostoł Paweł dał do zrozumienia, że ten siódmy „dzień” liczy tysiące lat, bo za jego czasów wciąż trwał (Hebrajczyków 4:3-6). Ale czy to, że Jehowa ‛odpoczywa’, oznacza, że zupełnie nic nie robi? Nie — On nigdy nie przestaje działać (Psalm 92:4; Jana 5:17). Tak więc odpoczywa w tym sensie, że nie powołuje już do istnienia tworów materialnych mających związek z ziemią. Nieustannie jednak realizuje swoje zamiary. Czuwał na przykład nad spisywaniem Biblii. Poza tym doprowadził do powstania „nowego stworzenia”, o którym będzie mowa w rozdziale 19 tej książki (2 Koryntian 5:17).

21. Jak przez całą wieczność wierni słudzy Jehowy będą reagować na Jego moc stwórczą?

²¹ Kiedy dzień odpoczynku Jehowy ostatecznie dobiegnie końca, będzie On mógł oświadczyć, że wszystkie Jego dzieła na ziemi są „bardzo dobre” — jak to zrobił po zakończeniu szóstego dnia stwarzania (Rodzaju 1:31). To, w jaki sposób potem zechce używać swojej nieograniczonej mocy stwórczej, pozostaje niewiadomą. Możemy jednak być pewni, że również tym wprawi nas w zachwyt. Przez wieczność będziemy jeszcze więcej uczyć się o Jehowie z Jego dzieł (Kaznodziei 3:11). Im lepiej Go poznamy, tym głębszy będzie w nas wzbudzał szacunek, podziw i lęk. I tym bardziej zbliżymy się do naszego Wspaniałego Stwórcy.