Utracenie raju

NA DŁUGO przed stworzeniem ludzi Bóg powołał do istnienia mnóstwo niewidzialnych stworzeń duchowych — aniołów. Jeden z nich, nazwany później Szatanem Diabłem, zbuntował się i w ogrodzie Eden użył podstępu, by skłonić Ewę do zjedzenia owocu z zakazanego drzewa.

Posługując się wężem, Szatan zasugerował, że Bóg odmawia ludziom czegoś dobrego. Powiedział Ewie, że gdy ona i jej mąż zjedzą zakazany owoc, wcale nie umrą. W ten sposób oskarżył Boga, że okłamuje swe ziemskie dzieci. Zwodziciel przekonywał, iż nieposłuszeństwo względem Boga otworzy przed nimi nowe horyzonty i zapewni im nieskrępowaną wolność. Wszystko to było jednak kłamstwem — pierwszym kłamstwem wypowiedzianym na ziemi. W rzeczywistości Szatanowi chodziło o zakwestionowanie zwierzchnictwa Boga — czy ma On prawo sprawować władzę i czy robi to we właściwy sposób, mając na względzie dobro swych poddanych.

Ewa uwierzyła w kłamstwa Szatana. Zapragnęła zakazanego owocu i zaczęła go jeść. Potem dała go swojemu mężowi, który także go spróbował. W ten sposób oboje dopuścili się grzechu. Ten z pozoru niewiele znaczący postępek stanowił w rzeczywistości akt buntu. Podejmując świadomą decyzję o złamaniu Bożego zakazu, Adam z Ewą odrzucili władzę Stwórcy, który dał im wszystko, w tym również doskonałe życie.

Bóg pociągnął tych buntowników do odpowiedzialności i ogłosił wyrok. Zapowiedział pojawienie się Potomka, czyli przyszłego Wybawcy ludzkości, mającego unicestwić Szatana, który podszył się pod węża. Jeśli chodzi o Adama i Ewę, Bóg odroczył na jakiś czas wykonanie na nich wyroku, okazując w ten sposób miłosierdzie ich nienarodzonemu potomstwu. Otrzymało ono podstawę do żywienia nadziei, ponieważ ten obiecany przez Boga posłaniec odwróci tragiczne konsekwencje buntu w Edenie. Szczegóły dotyczące realizacji zamierzenia Bożego związane z tym Wybawcą były stopniowo wyjawiane w miarę spisywania Biblii.

Stwórca wypędził Adama i Ewę z raju. Od tej pory musieli w pocie czoła uprawiać ziemię poza ogrodem Eden. Ewa zaszła w ciążę i urodziła pierwsze dziecko — Kaina. Potem wydała na świat innych synów i córki, w tym Abla i Seta, przodka Noego.

Na podstawie ksiąg: Rodzaju, rozdziały od 3 do 5; Objawienia 12:9.