MERIBA

(„kłótnia”).

1. Miejsce na pustkowiu w pobliżu obozowiska Izraelitów w Refidim. Właśnie tam Jehowa w cudowny sposób dostarczył wody, gdy Mojżesz laską uderzył skałę przy Horebie. Po tym wydarzeniu Mojżesz nazwał to miejsce „Massa” (czyli „próba”) i „Meriba” (czyli „kłótnia”), co upamiętniło, że Izraelici kłócili się tam z Mojżeszem oraz że wystawili Boga na próbę w związku z brakiem wody (Wj 17:1-7).

2. Później nazwę „Meriba” otrzymało też pewne miejsce w pobliżu Kadesz — ponieważ także tam Izraelici kłócili się z Mojżeszem i Jehową z powodu braku wody (Lb 20:1-13). W przeciwieństwie do miejsca nieopodal Refidim, gdzie Izraelici rozłożyli się obozem niecałe dwa miesiące po wyjściu z Egiptu (Wj 16:1; 17:1; 19:1), to Meriba nie zostało nazwane Massa. Pismo Święte niekiedy odróżnia je od pierwszego Meriba, mówiąc o „wodach Meriba” (Ps 106:32) lub o „wodach Meriba w Kadesz” (Lb 27:14; Pwt 32:51). Niemniej w Psalmie 81:7 wzmianka o tym, że Jehowa sprawdzał Izraela u „wód Meriba”, może odnosić się do Meriba obok Refidim (por. Pwt 33:8).

Mojżesz i Aaron nie uświęcili Jehowy podczas cudownego dostarczenia wody w Meriba w okolicy Kadesz i dlatego utracili przywilej wejścia do Ziemi Obiecanej. Wydarzyło się to najprawdopodobniej w 40 roku wędrówki Izraelitów po pustkowiu (Lb 20:1, 9-13, 22-28; 33:38, 39).