Młodzi chrześcijanie, bądźcie mocni w wierze

OGŁOSZENIE brzmiało: „Obecność obowiązkowa”. W pewnej japońskiej szkole wszyscy uczniowie mieli przyjść do auli na apel. Młody Świadek Jehowy nie zgadzał się z niektórymi poglądami wyrażonymi w hymnie szkolnym. „No cóż”, pomyślał, „wiem, że zagrają hymn. Ale jakoś sobie poradzę. Jak zwykle usiądę na końcu sali”.

Kiedy jednak wszedł do auli, zobaczył, że miejsca w ostatnim rzędzie zajęli nauczyciele. Musiał więc usiąść tuż przed nimi. Gdy wszyscy uczniowie powstali do hymnu, on dalej siedział, zachowując pozycję nacechowaną szacunkiem. Ale nauczyciele się rozgniewali. Próbowali siłą zmusić go do powstania. Wyobraź sobie, że się znalazłeś w takiej sytuacji. Jak byś wtedy postąpił?

Dlaczego potrzeba silnej wiary

Byłoby pięknie, gdyby prawdziwych chrześcijan pozostawiano w spokoju i pozwalano im kierować się w życiu sumieniem wyszkolonym na podstawie Biblii. Niestety, często muszą się borykać z różnymi problemami. Nie powinno nas to dziwić, ponieważ Syn samego Boga, Jezus Chrystus, oświadczył: „Jeśli mnie prześladowali i was prześladować będą” (Jana 15:20, Bw). Słudzy Jehowy stają w obliczu nie tylko otwartego sprzeciwu, lecz także wielu innych prób wiary.

Młodzi chrześcijanie nierzadko potrzebują naprawdę silnej wiary, by w szkole stawić czoło różnym próbom. Może są zmuszeni obracać się wśród kolegów, którzy używają plugawej mowy albo zachowują się w sposób świadczący o braku szacunku dla Boga. Może podsyca się ducha nacjonalizmu bądź namawia do uczestniczenia w zajęciach pozalekcyjnych, do pracy w samorządzie szkolnym lub do innej działalności mogącej wyrządzić szkodę pod względem duchowym. Nauczyciele lub koledzy mogą nakłaniać młodego chrześcijanina do pójścia na kompromis. Dlatego bogobojni chłopcy i dziewczęta muszą ufać, że duch Jehowy wzbudzi w nich wiarę niezbędną do zdecydowanego stanięcia w obronie ich nadziei (Mateusza 10:19, 20; Galatów 5:22, 23).

‛Bądźcie gotowi do obrony’

Zarówno młodym, jak i dorosłym chrześcijanom apostoł Piotr udzielił stosownej rady: „[Bądźcie] zawsze gotowi do obrony przed każdym, domagającym się od was wytłumaczenia się z nadziei waszej, lecz czyńcie to z łagodnością i szacunkiem” (1 Piotra 3:15, 16, Bw). Jak się przygotować do takiej obrony? Przede wszystkim musisz wiedzieć, czego uczy Biblia. Chcąc zająć w szkole zdecydowane stanowisko w takich kwestiach, jak nacjonalizm, polityka, narkomania czy niemoralność, najpierw musisz zrozumieć podstawy chrześcijańskiego poglądu na te sprawy i szczerze, z wiarą przy nim obstawać.

Na przykład apostoł Paweł napisał do współchrześcijan: „Nie dajcie się wprowadzić w błąd: Złe towarzystwo psuje pożyteczne zwyczaje” (1 Koryntian 15:33). Czy się z tym zgadzasz? Jak zaznaczył Paweł, nietrudno o błąd w doborze towarzystwa. Ktoś może się wydawać miły i sympatyczny, ale jeśli nie podziela twojego pragnienia służenia Jehowie ani nawet nie wierzy obietnicom biblijnym, to stanowi złe towarzystwo. Dlaczego? Ponieważ w życiu kieruje się innymi zasadami, a to, co dla chrześcijan jest bardzo istotne, może uważać za rzecz bez znaczenia.

Nic dziwnego, Jezus bowiem powiedział o swych naśladowcach: „Nie należą do świata, jak i ja nie należę do świata” (Jana 17:16). Nie można być prawdziwym chrześcijaninem, a jednocześnie należeć do świata, którego bogiem jest Szatan (2 Koryntian 4:4). Czy dostrzegasz, jak stronienie od świata chroni chrześcijan przed powszechnym zepsuciem i brakiem zgody? Jeżeli tak, to rozumiesz, dlaczego musisz bronić swej odrębności, nawet gdyby to wymagało nieuczestniczenia w niektórych zajęciach szkolnych.a

O potrzebie posiadania silnej wiary oraz stawiania spraw Królestwa na pierwszym miejscu w życiu świadczy przykład pewnej młodej chrześcijanki (Mateusza 6:33). Gdy zapowiedziano próbę uroczystości zakończenia roku szkolnego, zorientowała się, że zaplanowano ją na ten sam dzień, w którym miała zamiar pójść na zgromadzenie obwodowe Świadków Jehowy. Napisała więc pełen szacunku list z wyjaśnieniem, dlaczego nie przyjdzie na próbę, a następnie dała go przed lekcją nauczycielowi. Po lekcji nauczyciel poprosił ją na osobności, by jeszcze raz wyjaśniła, dlaczego nie będzie obecna. Dziewczyna opowiada: „Chciał się przekonać, czy powiem to samo i czy list wyraża moje odczucia, czy też są to jedynie słowa mojej matki. Widząc, że mam w tej sprawie własny pogląd, nie robił mi już żadnych trudności”.

Podejmujcie „obronę przed każdym”

Młodzi chrześcijanie wielokrotnie się przekonali, że jeśli poinformowali nauczycieli i uczniów o swoim stanowisku jeszcze przed wyłonieniem się jakiejś kwestii, to później nie wywierano na nich zbyt silnej presji. Młoda Japonka opowiada, że gdy miała 11 lat, w jej szkole kazano wszystkim uczniom przyjść na zabawę z okazji świąt Bożego Narodzenia. Uczniowie z wyższych klas nalegali, by wzięła w niej udział, lecz ona nie przyszła, a nauczyciel zrozumiał jej postawę. Dlaczego? Ponieważ na samym początku roku szkolnego rodzice udali się z nią do tego nauczyciela i przedstawili mu różne aspekty chrześcijańskiego stanowiska.

Niektórzy młodzi Świadkowie boją się natknąć w służbie kaznodziejskiej na swoich kolegów szkolnych lub nauczycieli. Czy odczuwasz podobny lęk? Jeśli tak, to postąpiłbyś mądrze, gdybyś wystąpił z inicjatywą i poinformował kolegów o tym, że głosisz od domu do domu, oraz wyjaśnił, dlaczego to robisz. Pewien 14-letni Świadek Jehowy opowiada: „Wszyscy w szkole wiedzą, kim jestem, i to tak dobrze, że gdy podczas służby trafiam do kolegów, nie czuję się zakłopotany. Koledzy z klasy zwykle słuchają i bardzo często przyjmują literaturę biblijną”. Dwunastoletni głosiciel mówi, że gdy wyrusza do służby, spodziewa się spotkać znajomych rówieśników. Zamiast trapić się tą myślą, powtarza sobie, co wtedy powie. Dzięki temu jest gotowy dobitnie uzasadnić swoją wiarę.

W wielu szkołach mówi się, że zajęcia pozalekcyjne są dobrowolne. W praktyce jednak nauczyciele i uczniowie wywierają na poszczególne jednostki silny nacisk, nakłaniając je do uczestniczenia w takich zajęciach. Pewna 20-letnia chrześcijanka znalazła na to dobry sposób: „Przez cały okres nauki w szkole średniej byłam pionierką pomocniczą. Wszyscy wiedzieli, że jestem zbyt zajęta działalnością na rzecz mojej religii, by poświęcać czas na coś innego”. Jej młodsza siostra postąpiła tak samo. Niektórzy młodzi Świadkowie Jehowy pełniący w latach szkolnych pomocniczą służbę pionierską po ukończeniu nauki od razu wstępują w szeregi pełnoczasowych głosicieli Królestwa.

Nigdy nie bagatelizuj pozytywnych rezultatów twojego właściwego postępowania i odważnego świadczenia. Czy nie będzie lepiej, jeśli zamiast milczeć, dasz poznać siłę swej wiary, mówiąc w sposób nacechowany szacunkiem, lecz wolny od lęku? Tak właśnie uczyniła izraelska dziewczynka, która została uprowadzona do niewoli i znalazła się w domu syryjskiego dowódcy wojskowego, Naamana (2 Królów 5:2-4). Dzięki jej śmiałemu działaniu wysławiano imię Jehowy. Jeżeli okażesz równie silną wiarę, to przysporzysz szacunku Bogu i pomożesz drugim stać się chwalcami Jego imienia.

Oczywiście nie można łamać zasad naszej wiary i jednocześnie pozostawać chrześcijaninem. Jezus powiedział: „Każdego więc, który mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie; ale tego, kto by się mnie zaparł przed ludźmi, i Ja się zaprę przed Ojcem moim, który jest w niebie” (Mateusza 10:32, 33, Bw). Udowodnienie, że się jest mocnym w wierze naśladowcą Jezusa, to doprawdy odpowiedzialne zadanie.

Dostępna pomoc

Chcąc zawsze być niewzruszony jako Świadek Jehowy, musisz mieć silną wiarę. Pomoże ci w tym pilne studium Biblii i udział w chrześcijańskich zebraniach oraz w służbie polowej. Co mógłbyś zrobić, jeśli w dalszym ciągu dostrzegasz u siebie jakieś braki? Uczeń Jakub radzi: „A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana” (Jakuba 1:5, Bw). O swoich trudnościach powiedz w modlitwie Jehowie; On potrafi dodać ci sił niezbędnych do stawienia czoła próbom wiary.

Co jeszcze może zrobić młody chrześcijanin? Księga Przysłów nalega: „Słuchaj ojca, który cię zrodził, nie gardź matką swoją, gdy się zestarzała” (Przysłów 23:22, Bp). Apostoł Paweł podkreślił znaczenie tej rady, gdy napisał: „Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim; albowiem Pan ma w tym upodobanie” (Kolosan 3:20, Bw). Bogobojni rodzice pomogą ci stać mocno w wierze. Usłuchaj ich sugestii. Korzystając z ich wskazówek, studiuj Biblię i literaturę biblijną, by znaleźć niezbędne myśli, rady i doświadczenia. Sprawi to radość tobie i twoim rodzicom oraz ułatwi ci przezwyciężenie nieśmiałości lub bojaźni (2 Tymoteusza 1:7).

Odnoś pełny pożytek ze wszystkiego, co Jehowa Bóg udostępnia za pośrednictwem zboru. Gruntownie przygotowuj się do zebrań. Rozmawiaj z zamianowanymi starszymi i innymi osobami, które mają już za sobą próby podobne do twoich. Salomon oświadczył: „Człowiek mądry posłucha i przyswoi sobie więcej pouczeń, a rozumny — ten sobie zapewnia umiejętne kierownictwo” (Przysłów 1:5). Ucz się więc od starszych osób. Możesz się też uczyć od młodych chrześcijan, którzy z powodzeniem stawiają czoło przeciwnościom, z jakimi i ty się borykasz.

Wierność przynosi błogosławieństwa

Jeżeli będziesz mocny w wierze, usłuchasz rady apostoła Pawła, który nalegał, abyśmy byli „niezachwiani, niewzruszeni, zawsze bardzo zajęci dziełem Pańskim” (1 Koryntian 15:58). Jehowa zna i rozumie twoje problemy. Pokrzepił już wiele osób stojących w obliczu podobnych trudności i niewątpliwie wzmocni również ciebie. Jeśli polegasz na Bogu, to możesz liczyć na Jego wsparcie, gdyż psalmista zapewnił: „Zrzuć swą troskę na Jahwe, a On cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy” (Psalm 55:23, BT).

Apostoł Piotr napisał: „Miejcie sumienie czyste, aby ci, którzy zniesławiają dobre chrześcijańskie życie wasze, zostali zawstydzeni, że was spotwarzali” (1 Piotra 3:16, Bw). Jeżeli nie pójdziesz na kompromis i nie odstąpisz od sprawiedliwych praw oraz zasad Bożych, to zachowasz czyste sumienie, będące wielkim błogosławieństwem od Jehowy. Ponadto dasz dobry przykład tym młodym chrześcijanom, których wiara jest słabsza (1 Tymoteusza 4:15, 16). Swoim postępowaniem możesz ich zachęcić do podjęcia wysiłków, by stali się mocni w wierze i też zdołali wyjść zwycięsko z prób.

Możesz pomóc nawet tym osobom, które początkowo sprzeciwiały się twojej chrześcijańskiej postawie. Pamiętaj o tchnących nadzieją słowach: „Rano siej swoje ziarno i do wieczora nie pozwól spocząć swej ręce, bo nie wiesz, czy wzejdzie jedno czy drugie, czy też są jednakowo dobre” (Koheleta [Kaznodziei] 11:6, BT). Kto wie, jakie pożyteczne rezultaty osiągniesz rozsiewaniem dobrego nasienia w postaci uczynków wiary?

Do największych błogosławieństw, jakich doznasz, należy zaskarbienie sobie uznania Jehowy. Jeżeli będziesz trwać mocno w wierze, zapewnisz też sobie w końcu życie wieczne (Jana 17:3; por. Jakuba 1:12). Żadna chwilowa ulga w próbach osiągnięta w wyniku kompromisu nie jest warta utraty tego daru.

A co z młodzieńcem wspomnianym na początku tego artykułu? Zachował prawość. Po apelu starał się taktownie wyjaśnić nauczycielom swoje stanowisko. Chociaż nie spotkał się ze zrozumieniem, był zadowolony, że rozweselił serce Jehowy (Przysłów 27:11). Obstawał przy swej wierze do samego końca nauki w szkole, a później został pionierem. Oby twoja wytrwałość wypływająca z wiary wydała równie piękny owoc. Stanie się tak, jeśli dasz dowód, że jesteś mocny w wierze.

[Przypis]

[Ramka na stronie 25]

DOSTĘPNA POMOC

◻ Korzystaj z mądrości swoich bogobojnych rodziców.

◻ Odnoś pożytek z duchowych darów dostępnych w zborze chrześcijańskim.

◻ Zwróć się do zamianowanych starszych i innych osób, które mogły mieć podobne problemy.

◻ Rozmawiaj z młodymi chrześcijanami, którzy z powodzeniem stawiają czoło takim trudnościom.