Pomóżcie im mądrze wybrać partnera małżeńskiego

CZY wasze dzieci wiedzą, jakie zalety powinien mieć partner małżeński i jak wybrać właściwą osobę? Warto się nad tym zastanowić i pomóc im w dokonaniu mądrego wyboru, od którego zależy ich przyszłe szczęście.

W krajach, gdzie panuje zwyczaj chodzenia na randki, młodzi ludzie ulegają rosnącemu wpływowi otoczenia i coraz wcześniej szukają dla siebie pary. „Rodzice dziesięciolatków opowiadają mi o wywieraniu na nich silnej presji, żeby pozwalali dzieciom na randki” — powiedział nowojorski psycholog dr Ronald W. Taffel. „Nieoczekiwanie muszą się borykać z problemami, z którymi spodziewali się zetknąć dopiero w okresie dojrzewania [dzieci]”.

A do czego może dojść, gdy ulegniecie naciskowi i pozwolicie dzieciom w tak młodym wieku spotykać się z osobami płci odmiennej? Czasopismo The Journal of the American Medical Association podało: „Wczesne i częste chodzenie na randki wiąże się z inicjacją (...) [seksualną]”. Zapewne czytałeś doniesienia o „wzrastającej liczbie dziewcząt, które zostają matkami między 10 a 14 rokiem życia”.

Co wobec tego moglibyście zrobić, by pomóc swym dzieciom?

Uczcie je od małego

Rodzice powinni wszczepiać dzieciom przymioty chrześcijańskie oraz pomagać je rozwijać. Powinni również nauczyć swe pociechy dostrzegać te zalety u kandydata na współmałżonka. Kiedy wasze dziecko napomyka o randkach, wyjaśnijcie mu, że nie jest to stosowny sposób spędzania wolnego czasu dla osób poniżej 13 roku życia, a nawet nieco starszych. Wytłumaczcie mu, że takie spotkania są dla ludzi, którzy osiągnęli już taki wiek, że mogą poważnie rozglądać się za partnerem małżeńskim.

Dzieci nie mają doświadczenia w ocenie charakterów, do czego zresztą chętnie się przyznają. Pewna Hinduska wyjaśniła kiedyś doradcy małżeńskiemu: „Nasi rodzice są starsi, mądrzejsi i nie dają się tak łatwo zwieść jak my. (...) To bardzo ważne, żebym wyszła za mąż za odpowiedniego człowieka. A gdybym musiała szukać go sama, łatwo mogłabym popełnić błąd”. Kiedy młodzi radzą się kogoś starszego, bez wątpienia odnoszą z tego niemały pożytek!

Młodzież z reguły wartościuje kandydatów na partnerów małżeńskich według kryteriów, które mają niewiele wspólnego z wymaganiami stawianymi dobrym mężom lub żonom. Chłopców może oczarować ładna buzia i zgrabna sylwetka — ale co będzie później? Figury i twarze z czasem się zmieniają, a potem mężczyźnie z pewnością będzie zależeć, żeby żona wyróżniała się przymiotami dojrzałej kobiety, między innymi inteligencją i umiejętnością sprostania licznym obowiązkom. Dziewczęta często patrzą przede wszystkim na to, czy chłopiec jest przystojny, czy się modnie ubiera i czy jest bystry, zamiast upatrywać ważniejszych zalet, takich jak życzliwość oraz miłość do Boga i bliźnich.

Co więc możecie zrobić? Dlaczego nie wskazać dzieciom znanych im ludzi, którzy zawarli szczęśliwe małżeństwa? Można zaznaczyć, że niektórzy z nich wcale nie wybrali najładniejszej dziewczyny ani najprzystojniejszego chłopca w mieście, ale kogoś, kto miał cenne przymioty, podobne zamiłowania, zainteresowania i cele.

Dlaczego nie mielibyście przedyskutować tych spraw z dziećmi? Kiedy Ann skończyła 13 lat, mama zapytała ją, jakie zalety chciałaby widzieć u męża. Porozmawiały o tym i Ann sporządziła listę cech, którymi powinien się odznaczać jej przyszły partner. Wcale nie bujała w obłokach. Miał to być ktoś, kogo mogłaby otaczać szacunkiem i kto by przejawiał takie jak ona zamiłowania i zainteresowania. Teraz Ann jest szczęśliwą babcią i zachęca innych, żeby brali z tego przykład.

Dla chrześcijanina istotne znaczenie ma biblijny nakaz, by pobierać się „tylko w Panu” (1 Koryntian 7:39, Biblia gdańska). Osoba „w Panu” to oddany, ochrzczony chrześcijanin, gorliwie uczestniczący w działalności, jaką wykonywał Jezus. Kto lekceważy przykazanie, by się pobierać tylko w Panu, ten często ponosi tragiczne skutki swego kroku. Dlatego nie wolno wam zapomnieć o uzmysłowieniu pociechom, jak ważne jest branie pod uwagę jedynie kogoś, kto uznaje takie same wartości moralne i duchowe, by potem mogli oboje wszczepiać te zasady dzieciom, które mogą się im narodzić.

Przygotujcie je na trudne sytuacje

Kiedy już zadecydujecie, że wasze dzieci są na tyle dorosłe, by spotykać się z osobą płci odmiennej, wytłumaczcie im, iż najlepiej poznawać się w miejscach publicznych, na przykład w restauracji, muzeum, zoo, galerii sztuki. Można tam porozmawiać i dowiedzieć się czegoś o sobie, nie izolując się od innych ludzi. Pomóżcie im zrozumieć, dlaczego jest to o wiele mądrzejsze od spędzania czasu tylko we dwoje w zaparkowanym samochodzie albo w jakimkolwiek innym odosobnionym miejscu. Powinniście też nauczyć dzieci, że po powrocie ze spotkania najrozsądniej jest pożegnać się przy drzwiach i nie zapraszać sympatii do środka, chyba że wy nie idziecie jeszcze spać i będziecie obecni podczas wizyty.

Ostrzegajcie dzieci przed tym, do czego mogłoby dojść. Prasa donosiła o pewnej studentce, która po kolacji zaprosiła do siebie przyjaciela, żeby potańczyć i porozmawiać. Mimo, iż wyraźnie dawał jej do zrozumienia, co chce osiągnąć, nie nalegała, by wyszedł. Kiedy protestowała, przepraszał za swe zachowanie, ale po chwili znowu próbował nakłonić ją do zbliżenia. Gazeta podała: „Ostatecznie nad ranem dopiął swego”, to znaczy zgwałcił dziewczynę. Cóż za tragedia!

Zadbajcie więc, żeby wasze dzieci umiały reagować bardzo stanowczo, gdyby ktoś tylko napomknął o niemoralnych propozycjach. W takiej sytuacji powinny uciec, tak jak Józef uciekł od natarczywej żony Potyfara (1 Mojżeszowa [Rodzaju] 39:7-12). Powinny wiedzieć, że prośba: „Zrobisz to, jeśli mnie kochasz”, to często jedynie ograny fortel uwodziciela. Najprawdopodobniej mówi tak za każdym razem, a następnie porzuca swą ofiarę i rusza na nowy podbój. Wasza córka czy wasz syn powinni wiedzieć, że najlepszą odpowiedzią na niemoralną propozycję jest stanowcze i bezkompromisowe nie.

Nie zapomnijcie pouczyć córki o konieczności unikania sytuacji, w których mogłaby zostać zgwałcona. Podkreślajcie, że zarówno ona, jak i wy, rodzice, powinniście naprawdę dobrze znać chłopca, z którym się spotyka. Jeżeli dzieci mieszkają gdzieś dalej, dopilnujcie, by zapytały o swą sympatię chrześcijańskiego nadzorcę. Pamiętajcie, że podobnie jak się to działo w I wieku, tak i teraz do zboru wślizgują się niekiedy oszuści podający się za chrześcijan (2 Piotra 2:13-15, 17, 18).

Poza tym musicie nauczyć swych synów, że prawdziwi mężczyźni nie ranią celowo niczyich uczuć. Opiekują się drugimi i ich chronią. Nie są niewolnikami własnych pragnień, ale nad nimi panują. Do osób płci odmiennej odnoszą się w należyty sposób, jak do matek i sióstr — z głębokim szacunkiem (1 Tymoteusza 5:1, 2).

Nigdy nie pozwólcie swym dzieciom zapomnieć o podstawowej zasadzie biblijnej: „Złe towarzystwo psuje dobre obyczaje” (1 Koryntian 15:33, Kowalski). W związku z tym wasze pociechy powinny zdawać sobie sprawę z tego, iż trzeba unikać towarzystwa kogoś, kto nie prowadzi życia czystego moralnie. Od dzieciństwa wpajajcie im przekonanie, że chociaż inni mogą nie widzieć, co robimy, Bóg zawsze to dostrzega i odpłaci nam według naszych uczynków (Rzymian 2:6).

Przestrzeganie zasad moralności w zepsutym świecie

Chociaż świeckie autorytety ubolewają, iż „nie bardzo wiedzą, jak powstrzymać nastolatków nie związanych węzłem małżeńskim od podejmowania współżycia płciowego”, chrześcijańscy rodzice przekonali się, że jest to możliwe. Wszczepiając młodym miłość do Boga i szczery szacunek do Jego praw, uczą ich, jak opierać się pokusom tego zepsutego świata i prowadzić moralnie czyste życie. Ogromna społeczność Świadków Jehowy wyróżnia się przestrzeganiem wzniosłych zasad Słowa Bożego. Nawet w dziele New Catholic Encyclopedia przyznano, że ugrupowanie to ma „naprawdę surowe zasady moralności w małżeństwie i życiu płciowym” (tom 7, strona 864).

Młodzi Świadkowie Jehowy, którzy prowadzą się moralnie, cieszą się uznaniem nie tylko własnych rodziców, ale też swoich współbraci na całym świecie. Mogą być z siebie zadowoleni, brać udział w zebraniach zborowych, rozwijać umiejętność nauczania i poddawać się szkoleniu biblijnemu. Przejawiają zbożne przymioty, mają poczucie własnej wartości oraz nadzieję na wspaniałą przyszłość w sprawiedliwym nowym świecie (1 Jana 2:17; Objawienie 21:3, 4).

[Ramka na stronie 9]

Kogo poślubisz?

Książka Questions Young People Ask​—Answers That Work (Młodzi ludzie pytają — praktyczne odpowiedzi) podaje cenne sugestie, jak młodzi, pragnący zawrzeć związek małżeński, mogą się bliżej poznać.a Zwraca uwagę, że należy przyjrzeć się zarówno zaletom, jak i wadom danej osoby, przekonać się, kim jest naprawdę. Jak to zrobić?

Przede wszystkim możesz obserwować sympatię. Jak się zachowuje? Jak traktuje innych ludzi? W jaki sposób odzywa się do rodziców i reszty rodziny? Są to ważne sprawy, pokazują bowiem, jak będzie się odnosić do ciebie.

W rozmowach towarzyskich staraj się zorientować, czy zainteresowania i cele tej osoby są podobne do twoich. Możesz się też dowiedzieć, jakie zdanie mają o niej drudzy.

Z pewnością zechcesz się przekonać, co to za osoba, oraz poznać jej myśli, poglądy i usposobienie. Jak reaguje w sytuacjach konfliktowych? Kim są jej przyjaciele? A co można powiedzieć o jej krewnych i ich wzajemnym stosunku do siebie?

Współpracując ze swą sympatią, możesz lepiej poznać jej zalety. Pozwól też, by czas odsłonił jej wady. Jeżeli młodzi ludzie wezmą sobie do serca takie praktyczne wskazówki, to jak czytamy w tej wyśmienitej książce, „mając oczy szeroko otwarte, mogą się pobrać w przeświadczeniu, że zdołają usunąć nieporozumienia, które kiedyś wynikną. Udany okres zabiegania o wzajemne względy przygotował ich do udanego i szczęśliwego małżeństwa” (rozdziały 29 do 32).

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 7]

Atrakcyjny wygląd może robić wrażenie, ale ważniejsze są cenne zalety duchowe

[Ilustracja na stronie 8]

Zamiast spędzać czas tylko we dwoje, mądrzej jest się poznawać w miejscach publicznych