Czy spełniasz całą swą powinność wobec Boga?
„Prawdziwy Bóg podda wszelki uczynek osądzeniu w związku z każdą ukrytą rzeczą, czy to dobrą, czy złą” (KAZNODZIEI 12:14).
1. Jakiego wsparcia Jehowa udziela swemu ludowi?
JEHOWA wspiera tych, którzy pamiętają o Nim jako o Wspaniałym Stwórcy. Przez swe natchnione Słowo przekazuje im niezbędną wiedzę, żeby mogli Mu się w pełni podobać. Udziela swego świętego ducha, który pomaga im spełniać Jego wolę i ‛wydawać owoc we wszelkim dobrym dziele’ (Kolosan 1:9, 10). Ponadto za pośrednictwem „niewolnika wiernego i roztropnego” zapewnia im pokarm duchowy i teokratyczne przewodnictwo (Mateusza 24:45-47). A zatem słudzy Boży wykonujący wolę Jehowy i prowadzący doniosłe dzieło głoszenia dobrej nowiny o Królestwie doświadczają licznych przejawów błogosławieństwa z nieba (Marka 13:10).
2. Jakie pytania mogą się wyłaniać w związku ze służbą dla Jehowy?
2 Prawdziwi chrześcijanie z radością zajmują się świętą służbą dla Jehowy. Niektórzy jednak mogą ulegać zniechęceniu i sądzić, że ich trud nie ma większego sensu. Na przykład oddane Bogu osoby nieraz mogą się zastanawiać, czy rzeczywiście warto tak szczerze się wysilać. Kiedy głowa domu rozmyśla o studium rodzinnym lub o innych zajęciach teokratycznych, może czasem zadawać sobie pytania: „Czy Jehowa naprawdę jest zadowolony z tego, co robimy? Czy spełniamy całą swą powinność wobec Boga?” W znalezieniu odpowiedzi pomogą mądre słowa zgromadzającego.
Czy wszystko jest marnością?
3. Co w myśl Księgi Kaznodziei 12:8 może być największą marnością?
3 Można by pomyśleć, że słowa mędrca nie brzmią zachęcająco ani dla młodych, ani dla starych. „‚Największa marność!’ — rzekł zgromadzający. ‚Wszystko jest marnością’” (Kaznodziei 12:8). W gruncie rzeczy przykładem skrajnej marności jest życie człowieka, który w młodości lekceważył swego Wspaniałego Stwórcę, zestarzał się, nie pełniąc dla Niego służby, i w końcu osiągnął tylko jedno — sędziwy wiek. W jego wypadku wszystko jest marnością, czyli pustką, nawet jeśli w tym świecie, podległym mocy niegodziwca, Szatana Diabła, zdobył przed śmiercią bogactwo i sławę (1 Jana 5:19).
4. Dlaczego można powiedzieć, że nie wszystko jest marnością?
4 Nie wszystko jednak jest marnością dla tych, którzy gromadzą sobie skarby w niebie, wiernie służąc Jehowie (Mateusza 6:19, 20). Mają oni mnóstwo owocnej pracy w dziele Pańskim, a ich trud w żadnym razie nie jest daremny (1 Koryntian 15:58). Czy jednak jako oddani Bogu chrześcijanie jesteśmy w tych dniach ostatnich pilnie zajęci zleconym przez Niego zadaniem? (2 Tymoteusza 3:1). A może przyswoiliśmy sobie styl życia podobny do większości sąsiadów? Mogą oni pobożnie praktykować jakąś religię, regularnie chodząc do miejsc kultu i starając się stosować do nakazów swej wiary. Rzecz jasna nie są głosicielami orędzia o Królestwie. Nie posiedli też dokładnego poznania, więc nie wiedzą, że żyjemy w „czasie końca”, i nie mają poczucia powagi chwili (Daniela 12:4).
5. Co powinniśmy uczynić, jeśli główną troską w naszym życiu stały się sprawy dnia codziennego?
5 O tych krytycznych czasach Jezus Chrystus powiedział: „Jakie bowiem były dni Noego, taka też będzie obecność Syna Człowieczego. Bo jacy byli w owych dniach przed potopem — jedli i pili, mężczyźni się żenili, a kobiety wydawano za mąż, aż do dnia, gdy Noe wszedł do arki, i nie zwrócili na nic uwagi, aż przyszedł potop i zmiótł ich wszystkich — tak będzie z obecnością Syna Człowieczego” (Mateusza 24:37-39). Nie ma nic złego w umiarkowanym jedzeniu i piciu, a małżeństwo to związek, który założył sam Bóg (Rodzaju 2:20-24). Gdybyśmy jednak doszli do wniosku, że takie powszednie dążenia stały się naszą główną troską, czyż nie powinniśmy tego przedstawić Bogu w modlitwie? Jehowa potrafi nam pomóc zabiegać najpierw o sprawy Królestwa, czynić to, co właściwe, i spełniać wobec Niego całą swą powinność (Mateusza 6:33; Rzymian 12:12; 2 Koryntian 13:7).
Oddanie się Bogu a powinność wobec Niego
6. W jakiej istotnej dziedzinie niektórzy ochrzczeni chrześcijanie nie spełniają swej powinności wobec Boga?
6 Niektórzy ochrzczeni chrześcijanie muszą się żarliwie modlić, ponieważ w swym życiu nie spełniają powinności, jakie przyjęli na siebie z chwilą oddania się Bogu. Ostatnimi laty rokrocznie przyjmuje chrzest przeszło 300 000 osób, ale nie znajduje to odbicia w tempie wzrostu ogólnej liczby aktywnych Świadków Jehowy. Część głosicieli Królestwa przestała oznajmiać dobrą nowinę. A przecież zanim ktoś zostanie ochrzczony, musi mieć znaczący udział w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej. Jest więc świadomy zlecenia, które Jezus dał wszystkim swoim naśladowcom: „Idźcie (...) i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem” (Mateusza 28:19, 20). Jeżeli ochrzczony chrześcijanin przestał być aktywnym świadkiem na rzecz Boga i Chrystusa, choć nie zmusiły go do tego żadne nadzwyczajne ograniczenia związane ze stanem zdrowia lub innymi czynnikami, na które nie ma wpływu, to nie spełnia całej swej powinności wobec Wspaniałego Stwórcy (Izajasza 43:10-12).
7. Dlaczego musimy regularnie uczestniczyć w spotkaniach religijnych?
7 Starożytni Izraelici byli narodem oddanym Bogu i ze względu na przymierze Prawa mieli wobec Jehowy pewne zobowiązania. Na przykład wszyscy mężczyźni musieli być obecni na trzech dorocznych świętach. Ponadto jeśli ktoś rozmyślnie nie obchodził Paschy, ponosił śmierć (Liczb 9:13; Kapłańska 23:1-43; Powtórzonego Prawa 16:16). Chcąc spełniać swe powinności wobec Boga, Izraelici jako członkowie oddanego Mu ludu mieli uczestniczyć w zgromadzeniach religijnych (Powtórzonego Prawa 31:10-13). Prawo nie mówiło: „Czyńcie tak, jeśli uda wam się to uwzględnić w życiu”. Dla dzisiejszych sług oddanych Jehowie tamto wymaganie dodaje znaczenia słowom Pawła: „Zważajmy jedni na drugich, żeby się pobudzać do miłości i do szlachetnych uczynków, nie opuszczając naszych wspólnych zebrań, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, gdy widzicie przybliżanie się dnia” (Hebrajczyków 10:24, 25). Regularne zgromadzanie się ze współwyznawcami należy do naszych chrześcijańskich powinności wobec Boga.
Podejmuj życiowe decyzje z rozwagą!
8. Dlaczego ochrzczony młody człowiek powinien z modlitwą przeanalizować swe zaangażowanie w świętą służbę?
8 Jeżeli jesteś oddaną Jehowie młodą osobą, wiedz, że gdy na pierwszym miejscu w życiu postawisz sprawy Królestwa, zaznasz obfitych błogosławieństw (Przysłów 10:22). Być może dzięki modlitwie i starannemu planowaniu chociaż młode lata zdołasz spędzić w jakieś gałęzi służby pełnoczasowej. Dasz tym znakomity dowód pamiętania o Wspaniałym Stwórcy. W przeciwnym razie twój czas i uwagę mogą pochłonąć sprawy materialne. Niewykluczone też, że tak jak większość ludzi zawrzesz dość wcześnie małżeństwo i zaciągniesz długi, żeby nabyć różne dobra. Albo zaabsorbuje cię zyskowna kariera. A jeśli zdecydujesz się na dzieci, przyjmiesz na siebie obowiązki rodzinne na dziesiątki lat (1 Tymoteusza 5:8). Zapewne nie zapomniałeś o Wspaniałym Stwórcy, bądź jednak mądry i pamiętaj, że planowanie lub nieplanowanie w młodym wieku prawdopodobnie odbije się na całym twoim życiu dorosłym. Po latach, spoglądając wstecz, możesz żałować, że nie przeznaczyłeś choćby części swych młodych lat na większy udział w świętej służbie dla naszego Wspaniałego Stwórcy. Dlaczego więc nie miałbyś właśnie teraz rozważyć z modlitwą swych planów na przyszłość, aby z satysfakcją pełnić w młodości świętą służbę dla Jehowy?
9. Jakie możliwości otwierają się przed kimś, kto się zestarzał, a przed laty miał w zborze odpowiedzialne zadania?
9 Rozważmy inny przykład — mężczyzny, który niegdyś usługiwał jako pasterz „trzody Bożej” (1 Piotra 5:2, 3). Z jakichś względów sam zrezygnował z przywilejów. To prawda, że się postarzał i może trudniej mu uczestniczyć w służbie Bożej. Ale czy nie mógłby ponownie się ubiegać o przywileje teokratyczne? Ileż błogosławieństw przysporzyłby innym, gdyby przyjął na siebie więcej obowiązków w zborze! A ponieważ nikt nie żyje tylko dla siebie, brat, który ku chwale Boga poszerza zakres swej służby, raduje też przyjaciół i bliskich (Rzymian 14:7, 8). I co najważniejsze, Jehowa nie zapomni o naszych wysiłkach w Jego dziele (Hebrajczyków 6:10-12). Co zatem może nam pomóc pamiętać o Wspaniałym Stwórcy?
Co pomaga pamiętać o Wspaniałym Stwórcy
10. Dlaczego zgromadzający był świetnie przygotowany do wyjaśnienia, co pomaga pamiętać o Wspaniałym Stwórcy?
10 Zgromadzający był znakomicie przygotowany do wyjaśnienia, co pozwala pamiętać o Wspaniałym Stwórcy. Jehowa niegdyś wysłuchał jego modlitw i obdarzył go nadzwyczajną mądrością (1 Królów 3:6-12). Salomon wnikliwie się przyglądał wszelkim sprawom, jakimi zajmują się ludzie, i został pobudzony przez Boga do utrwalenia swoich spostrzeżeń dla pożytku innych. Napisał: „A prócz tego, że zgromadzający stał się mądry, nieustannie też uczył lud wiedzy, a także przemyśliwał i starannie badał, by zestawić wiele przysłów. Zgromadzający starał się znaleźć miłe słowa i napisać właściwe słowa prawdy” (Kaznodziei 12:9, 10).
11. Dlaczego powinniśmy przyjąć mądre rady Salomona?
11 W greckiej Septuagincie fragment ten brzmi następująco: „A ponadto, ponieważ kaznodzieja był mądry, ponieważ uczył ludzi mądrości; żeby ucho uchwyciło to, co jest stosowne w przypowieściach, kaznodzieja pilnie szukał, by znaleźć przyjemne słowa i rzetelne pismo — słowa prawdy” (na podstawie The Septuagint Bible, Charlesa Thomsona). Salomon starał się więc poruszyć serca czytelników miłymi słowami oraz naprawdę interesującymi i godnymi uwagi sprawami. Jego rady zawarte w Piśmie Świętym powstały pod wpływem ducha świętego, dlatego możemy bez zastrzeżeń je przyjąć i uznać ich mądrość (2 Tymoteusza 3:16, 17).
12. Wyjaśnij własnymi słowami, o czym zgromadzający mówi w Księdze Kaznodziei 12:11, 12.
12 Choć w czasach Salomona nie dysponowano znanymi dziś nowoczesnymi metodami drukarskimi, już wtedy istniało mnóstwo ksiąg. Jak należało traktować tę literaturę? On sam napisał: „Słowa mędrców są jak ościenie, a do wbitych gwoździ podobni są ci, którzy się zajmują zbiorami wypowiedzi; dał je jeden pasterz. Jeśli chodzi o cokolwiek oprócz nich, mój synu, usłuchaj przestrogi: Sporządzaniu wielu ksiąg nie ma końca, a nadmierne oddawanie się im męczy ciało” (Kaznodziei 12:11, 12).
13. Dlaczego słowa osób odznaczających się zbożną mądrością są jak ościenie i kogo przyrównano do „wbitych gwoździ”?
13 Słowa osób posiadających zbożną mądrość przypominają ościenie. W jakim sensie? Otóż skłaniają czytelników lub słuchaczy do robienia postępów zgodnie z otrzymanymi mądrymi pouczeniami. Ci zaś, którzy „się zajmują zbiorami wypowiedzi”, czyli naprawdę mądrymi i cennymi słowami, są podobni do „wbitych gwoździ”, a więc mocno utwierdzeni. Chodzi zapewne o to, że swymi dobrymi radami, odzwierciedlającymi mądrość Jehowy, potrafią też utwierdzić i umocnić czytelników bądź słuchaczy. Jeżeli jesteś bogobojnym ojcem lub matką, czyż nie powinieneś starannie wpajać tej mądrości w serce i umysł dziecka? (Powtórzonego Prawa 6:4-9).
14. (a) Jakim książkom nie warto ‛nadmiernie się oddawać’? (b) Głównie jakiej literaturze powinniśmy poświęcać uwagę i dlaczego?
14 Jak jednak rozumieć wypowiedź Salomona na temat ksiąg? W przeciwieństwie do Słowa Jehowy niezliczone tomy świeckich książek zawierają tylko mądrość ludzką, która w znacznej mierze odzwierciedla sposób myślenia Szatana Diabła (2 Koryntian 4:4). „Nadmierne oddawanie się” im nie przynosi więc trwałego pożytku, a ogromna ich część może wręcz szkodzić pod względem duchowym. Dlatego wzorem Salomona rozmyślajmy nad tym, co o życiu mówi Słowo Boże. Umocni to naszą wiarę i przybliży nas do Jehowy. Przesadne zajmowanie się inną literaturą i przyjmowanie pouczeń z innych źródeł potrafi człowieka wyczerpać. Takie pisma mogą mieć szczególnie zły wpływ, gdy przedstawiają świeckie rozumowanie sprzeczne ze zbożną mądrością — mogą rujnować wiarę w Boga i w Jego zamierzenia. Pamiętajmy więc, że najpożyteczniejszymi pismami zarówno z czasów Salomona, jak i współczesnych są te, które wyrażają mądrość „jednego pasterza”, Jehowy Boga. Udostępnił On 66 ksiąg Pisma Świętego, zasługujących na naszą niezwykłą uwagę. Biblia i pomocne publikacje ‛wiernego niewolnika’ pomagają osiągnąć „poznanie Boga” (Przysłów 2:1-6).
Cała nasza powinność wobec Boga
15. (a) Jak byś wyraził myśli zawarte w słowach Salomona o „całej powinności człowieka”? (b) Co powinniśmy czynić, by spełniać całą swą powinność wobec Boga?
15 Podsumowując swe dociekania, zgromadzający, Salomon, oświadczył: „Konkluzja sprawy, po wysłuchaniu wszystkiego, jest następująca: Bój się prawdziwego Boga i przestrzegaj jego przykazań. Na tym bowiem polega cała powinność człowieka. Bo prawdziwy Bóg podda wszelki uczynek osądzeniu w związku z każdą ukrytą rzeczą, czy to dobrą, czy złą” (Kaznodziei 12:13, 14). Zdrowa bojaźń przed Wspaniałym Stwórcą, czyli głęboki respekt dla Niego, uchroni nas i zapewne nasze rodziny przed obraniem niebezpiecznego postępowania, którym moglibyśmy sprowadzić na siebie i swych bliskich ogromne trudności i zgryzoty. Stosowna bojaźń przed Bogiem jest czysta, jest też początkiem mądrości i poznania (Psalm 19:9; Przysłów 1:7). Chcąc więc spełniać „całą powinność” wobec Boga, musimy zabiegać o wnikliwość opartą na natchnionym Słowie Bożym i we wszystkim stosować zawarte w nim rady. Nie chodzi oczywiście o sporządzenie listy takich powinności, lecz o to, by zawsze postępować zgodnie z wolą Boga, a napotkane problemy życiowe rozwiązywać z pomocą Pisma Świętego.
16. Jakiego osądu dokona Jehowa?
16 Musimy zdawać sobie sprawę z tego, że nic nie uchodzi uwagi naszego Wspaniałego Stwórcy (Przysłów 15:3). „Bóg podda wszelki uczynek osądzeniu”. Najwyższy osądzi wszystko, nawet sprawy ukryte przed oczami ludzkimi. Świadomość tego może nas pobudzać do przestrzegania Jego przykazań. Jednakże najsilniejszym bodźcem powinna być miłość do naszego niebiańskiego Ojca, co apostoł Jan wyraził następująco: „Miłość do Boga polega na tym, że przestrzegamy jego przykazań; a przecież jego przykazania nie są uciążliwe” (1 Jana 5:3). Skoro przykazania Boże służą naszej trwałej pomyślności, przestrzeganie ich jest nie tylko stosowne, ale ze wszech miar mądre. Nie jest uciążliwe dla tych, którzy kochają Wspaniałego Stwórcę. Tacy pragną spełniać całą swą powinność wobec Boga.
Spełniaj całą swą powinność
17. Jak będziemy postępować, jeśli naprawdę pragniemy spełniać całą swą powinność wobec Boga?
17 Jeżeli jesteśmy mądrzy i naprawdę pragniemy spełniać całą swą powinność wobec Boga, to oprócz przestrzegania Jego przykazań będziemy odczuwać głęboką bojaźń przed wywołaniem Jego niezadowolenia. „Bojaźń przed Jehową jest początkiem mądrości”, a ci, którzy trzymają się Jego przykazań, „odznaczają się dobrą wnikliwością” (Psalm 111:10; Przysłów 1:7). Postępujmy więc mądrze i bądźmy posłuszni Jehowie we wszystkim. Jest to niezbędne zwłaszcza teraz, w trakcie obecności Króla Jezusa Chrystusa, który dokona rychłego sądu jako wyznaczony przez Boga Sędzia (Mateusza 24:3; 25:31, 32).
18. Czego możemy oczekiwać, spełniając całą swą powinność wobec Jehowy Boga?
18 Bóg przygląda się każdemu z nas. Czy mamy usposobienie duchowe, czy raczej ulegamy świeckim skłonnościom, które osłabiają naszą więź z Jehową? (1 Koryntian 2:10-16; 1 Jana 2:15-17). Wszyscy — młodzi i starzy — czyńmy, co w naszej mocy, by podobać się Wspaniałemu Stwórcy. Jeśli okazujemy Mu posłuszeństwo i przestrzegamy Jego przykazań, to odrzucimy marności przemijającego starego świata. Dzięki temu zachowamy nadzieję na życie wieczne w obiecanym przez Boga nowym systemie rzeczy (2 Piotra 3:13). Jakże wspaniałe perspektywy mają przed sobą ci, którzy spełniają całą swą powinność wobec Boga!
Jak byś odpowiedział?
◻ Dlaczego twoim zdaniem nie wszystko jest marnością?
◻ Dlaczego młody chrześcijanin powinien z modlitwą przeanalizować swe zaangażowanie w świętą służbę?
◻ Jakim książkom nie warto ‛nadmiernie się oddawać’?
◻ Na czym polega „cała powinność człowieka”?
[Ilustracja na stronie 20]
Nie wszystko jest marnością dla tych, którzy służą Jehowie
[Ilustracja na stronie 23]
W odróżnieniu od wielu świeckich ksiąg Słowo Boże pokrzepia i przynosi pożytek