Dlaczego potrzeba nam wiary i mądrości

Coś ciekawego z Listu Jakuba

SŁUGOM Jehowy przechodzącym próby potrzebna jest wytrwałość. Ponadto muszą unikać postępowania, które mogłoby wywołać niezadowolenie Boże. Uwzględnienie tych prawd, uwypuklonych w Liście Jakuba, wymaga żywej wiary oraz mądrości niebiańskiej.

Pisarz tego listu nie przedstawia się jako jeden z dwóch apostołów Jezusa imieniem Jakub, lecz jako ‛niewolnik Boga i Chrystusa’. Podobnie Juda, przyrodni brat Jezusa, mówi o sobie, że jest „niewolnikiem Jezusa Chrystusa, a bratem Jakuba” (Jakuba 1:1; Judy 1; Mateusza 10:2, 3). Najprawdopodobniej list ten napisał Jakub, przyrodni brat Jezusa (Marka 6:3).

List nie zawiera wzmianki o zburzeniu Jeruzalem w roku 70 n.e., a historyk Józef Flawiusz podaje, że Jakub zginął jako męczennik niedługo po śmierci rzymskiego prokuratora Festusa około 62 roku n.e. Najwidoczniej więc list powstał przed rokiem 62. Zaadresowano go do „dwunastu pokoleń” Izraela duchowego, został bowiem skierowany do tych, którzy przejawiają wiarę „w Jezusa Chrystusa, naszego Pana” (Jakuba 1:1, Bw; 2:1, Bw; Galatów 6:16).

Jakub posługuje się unaocznieniami mogącymi nam pomóc w zapamiętaniu jego rad. Wykazuje na przykład, że człowiek proszący Boga o mądrość nie może żywić wątpliwości, „bo kto wątpi, jest podobny do fali morskiej, pędzonej przez wiatr i miotanej wokoło” (1:5-8). Powinniśmy panować nad językiem, gdyż potrafi on pokierować naszym postępowaniem, jak ster łodzią (3:1, 4). A chcąc stawić czoło próbom, musimy przejawiać cierpliwość i wytrwałość, podobnie jak rolnik oczekujący żniw (5:7, 8).

Wiara, próby i uczynki

Jakub wykazuje najpierw, że chrześcijanie mogą być szczęśliwi nawet w obliczu prób (1:1-18). Niektóre próby, takie jak choroby, trapią całą ludzkość, ale naśladowcy Jezusa dodatkowo cierpią za to, że są niewolnikami Boga i Chrystusa. Jehowa udzieli nam mądrości niezbędnej do wytrwania, jeśli z wiarą będziemy nieustannie o nią prosić. Bóg nigdy nie doświadcza nas niczym złym; możemy być przekonani, że da nam to, co dobre.

Chcąc otrzymać pomoc od Boga, musimy oddawać Mu cześć uczynkami potwierdzającymi naszą wiarę (1:19 do 2:26). W związku z tym powinniśmy być „wykonawcami słowa”, a nie tylko słuchaczami. Musimy panować nad językiem, dbać o sieroty i wdowy oraz strzec się splamienia światem. Gdybyśmy faworyzowali bogatych, a lekceważyli biednych, naruszalibyśmy ‛królewskie prawo’ miłości. Koniecznie też powinniśmy pamiętać, że wiarę trzeba udowadniać uczynkami, o czym dobitnie świadczą przykłady Abrahama i Rachab. Istotnie, „wiara bez uczynków jest martwa”.

Mądrość niebiańska i modlitwa

Nauczyciele pragnący wywiązać się ze swych obowiązków potrzebują zarówno wiary, jak i mądrości (3:1-18). Spoczywa na nich bardzo poważna odpowiedzialność. Podobnie jak oni, musimy panować nad językiem, a pomaga nam w tym mądrość niebiańska.

Dzięki niej potrafimy uświadomić sobie, że uleganie świeckim skłonnościom naraziłoby na szwank naszą więź z Bogiem (4:1 do 5:12). Jeśli dążyliśmy do samolubnych celów lub krytykowaliśmy braci, to musimy okazać skruchę. A jakże ważne jest unikanie przyjaźni ze światem, równoznacznej z cudzołóstwem duchowym! Nigdy nie lekceważmy woli Bożej przez angażowanie się w sprawy materialne, unikajmy też ducha zniecierpliwienia i narzekania.

Człowiek chory pod względem duchowym powinien szukać pomocy u starszych zboru (5:13-20). Gdyby popełnił grzech, ich modlitwy i mądre rady pomogą skruszonemu winowajcy odzyskać zdrowie duchowe. Co więcej, „kto zawraca grzesznika z jego błędnej drogi, ten wybawi duszę jego od [duchowej i wiecznej] śmierci”.

[Ramka na stronie 23]

Wykonawcy słowa: Powinniśmy być „wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami” (Jakuba 1:22-25). Kto tylko słucha, „jest jak człowiek oglądający w zwierciadle swoje naturalne oblicze”. Po chwili odchodzi „i zaraz zapomina, jaki jest”. Natomiast ‛wykonawca słowa’ dokładnie wnika w doskonałe, zupełne prawo Boże, obejmujące wszystko, co obowiązuje chrześcijan. ‛Obstaje przy nim’, to znaczy ciągle je bada, pragnąc się zmieniać i jeszcze ściślej przestrzegać jego wymagań (Psalm 119:16). Pod jakim względem „wykonawca pracy” różni się od człowieka, który spogląda w lustro i zapomina, co widzi? Otóż taki wykonawca działa zgodnie ze słowem Jehowy i cieszy się Jego łaską! (Psalm 19:8-12, Bw).