Najpilniejsze zadanie
1 Ogłaszanie najlepszej z nowin, dobrej nowiny o ustanowionym już Królestwie Bożym i szukanie ludzi, których ona ucieszy, daje głębokie zadowolenie. Czyż rolnikowi nie sprawia zadowolenia orka, bronowanie i sianie ziarna? Chociaż nie ma pewności, czy będzie zbierać plony swej pracy, to jednak pracuje i nie traci nadziei (1 Kor. 9:10). Na pewno i wy chętnie wykonujecie pracę na niwie Pańskiej, mimo że czasem teren okazuje się kamienisty. Jeszcze większą radość sprawia podlewanie i pielęgnowanie wyrastającej młodej roślinki. Dlatego chętnie dokonujecie odwiedzin ponownych, żeby przez regularne i systematyczne studium wychowywać zainteresowanych na przyszłych czcicieli Jehowy.
2 Wychowywanie ludzi w prawdzie można porównać z wychowywaniem dzieci. Ileż trudu, wysiłku i wyrzeczeń wymaga wychowanie dziecka. Mimo to rodzice chętnie ponoszą te trudy. A ileż radości sprawia obserwowanie, jak ludziom, którzy dotąd pozwalali zaślepiać się Diabłu, otwierają się oczy zrozumienia, jak zaczyna ich ‛olśniewać blask prawdy’ (2 Kor. 4:4, BT). Czy to nie wzruszające, gdy widzimy, jak przez pogłębianie wiedzy o Bogu utwierdzają się w wierze i nadziei, jak powoli zrzucają starą osobowość z jej praktykami, wyzbywają się świeckich pragnień i zaczynają wydawać owoce ducha Bożego? Już niewiele czasu pozostało na tę pracę. Dlatego prowadzenie studiów biblijnych jest teraz zadaniem najpilniejszym.
3 Coraz więcej braci włącza się gorliwie do pracy w tej gałęzi służby. Coraz więcej zborów osiąga cele w odwiedzinach ponownych i studiach biblijnych. Dlaczego jednak w wielu zborach prowadzi się wciąż jeszcze niewiele studiów biblijnych? Przyczyną tego może być lekceważenie niewielkiego zainteresowania, jakie mógł ktoś okazać podczas pracy od domu do domu i zaniechanie dokonania odwiedzin ponownych u tych osób. Tymczasem doświadczenie mówi, że często właśnie w takich miejscach zakłada się dobre studia biblijne. Zdarzało się już nieraz, że tacy ludzie żalą się potem przed innymi braćmi: „obiecali, a nie przyszli”. Kiedyś podszedł na ulicy do braci jakiś mężczyzna i zapytał z wyrzutem: „Kiedy mnie wreszcie odwiedzicie?” A następnie podał adres. Bracia odwiedzili go i od razu założyli studium biblijne.
4 Nie jest też dobrze, gdy ludzi okazujących zainteresowanie, odwiedza się za późno. Wtedy zwykle albo zainteresowanie wygasa, albo zdążą ich zniechęcić wrogo usposobieni krewni czy sąsiedzi. Niekiedy sługa obwodu przekazuje braciom założone przez siebie studia biblijne. Bracia nie zawsze odwiedzają te rodziny. Dlaczego? Często dlatego, że nie pamiętają adresu. Zamiast zapisać od razu na kartce, beztrosko zdają się na zawodną pamięć. Trzeba z całą sumiennością i na bieżąco prowadzić dokładne zapiski dotyczące odwiedzin i studiów biblijnych. Kto z nas chciałby sobie pozwalać na niedbałość w dziele Pana? — Jer. 48:10.
5 A jak przebiega wypełnienie formularzy „Sprawozdań ze studiów biblijnych”? Wypełnia się je po to, żeby dopomóc zainteresowanym w robieniu szybszych postępów przez objęcie ich regularną opieką odpowiedzialnych sług w zborze. Dotychczas zdarzało się, że niektóre studia prowadzone były nieregularnie, nieciekawie lub szablonowo i mało pouczająco. Wszystko to może się ujawnić w „Sprawozdaniu ze studium” i wskazać słudze studiów biblijnych, że potrzebna jest jego pomoc. Wywiązujmy się z tego zadania, czyniąc to „jako dla Pana, a nie dla ludzi”. — Kol. 3:23.
6 W okresie letnim z różnych powodów zostały przerwane liczne studia biblijne. Czy już odwiedziliście wszystkich tych ludzi, żeby się przekonać, czy pragną poznać prawdę i służyć prawdziwemu Bogu? Jeżeli dotąd z tym zwlekaliście, zróbcie to teraz. Porozmawiajcie serdecznie z nimi i dajcie im odczuć, że naprawdę leży wam na sercu ich los. Odbierając literaturę od rodziny, która nie okazywała większego zainteresowania, jeden z braci powiedział: „Nie mogę o was zapomnieć. Moje sumienie nie dawało by mi spokoju, gdybym się nie dowiadywał, jak się czujecie.” Po pewnym czasie odwiedziła ich siostra, która zaniosła im Strażnicę i Przebudźcie się! Przyjęli. Gdy w czasie świąt grudniowych odwiedził ich ów brat, przywitali go słowami: „To pierwsze święta w naszym życiu, które spędzamy inaczej.” Nie było ani opłatka ani innych tradycji pogańskich. Rodzina ta chętnie zgodziła się na studium biblijne.
7 Warto też odwiedzić tych wszystkich, którym udostępniliśmy książkę Prawda, i dowiedzieć się, czy ją przeczytali, czy zrozumieli i czy nie chcieliby jej omówić wspólnie z nami. Jeden z braci prowadził studium biblijne, na którym nie widać było postępów. Powiedział więc zainteresowanemu: „Ponieważ pan się nie interesuje prawdą, a znalazłem innych ludzi, którzy pragną ją poznać, więc przyszedłem odebrać pożyczoną panu książkę, żeby ją udostępnić tamtym ludziom”. Zrobiło to na tym człowieku wielkie wrażenie. Zamyślił się głęboko, a potem powiedział: „Niech pan mi jej nie odbiera. Wiem, że to jest prawda i podjąłem decyzję; chciałbym nadal studiować”. Teraz robi szybkie postępy w prawdzie.
8 Niezachwiani w swej wierze w Jehowę, który codziennie odnawia nasze siły, nadal zajmujmy się niestrudzenie prowadzeniem studiów biblijnych. Praca ta służy również naszemu dobru. Kto wychowuje innych w prawdzie, umacnia zarazem swoją wiarę i dojrzałość. Z pomocą Jehowy dokładajmy starań, żeby jak najwięcej ludzi o usposobieniu owiec wychować na nowych Jego chwalców i nowych nauczycieli Jego słowa, żeby mogli nauczać innych prawdy, która prowadzi do życia wiecznego. — 2 Tym. 2:2.