Tajemnica powodzenia
1 Przypadł nam w udziale niepowtarzalny przywilej uczestniczenia w dziele, które zapoczątkował Jezus Chrystus. Bierzmy udział w końcowym etapie ogólnoświatowego dzieła czynienia uczniów Chrystusa. Wielkie rzesze ludzi uczą się rozumieć Słowo Boże dzięki prowadzonym z nimi domowym studiom biblijnym. Jednakże jest jeszcze wiele ludzi, którzy są przychylnie usposobieni do prawdy, narzekając nad obrzydliwościami tego świata i tęsknią do sprawiedliwości. Jak im pomóc? Istnieje tylko jedna możliwość. Jeżeli mają się stać uczniami Chrystusa i dostąpić błogosławieństw nowego porządku, to trzeba ich wychować w prawdzie przez studium biblijne. Zadajmy sobie więc pytanie: „Jaki jest mój udział w tej gałęzi służby?”
2 W ostatnich miesiącach w wielu zborach dało się zauważyć radosne ożywienie. Coraz więcej głosicieli bierze udział w pracy polowej. Wyłaniają się coraz to nowi zainteresowani. Na naszych zebraniach pojawiają się nowe twarze. Dlaczego jednak w parze z tym nie idzie wzrost liczby studiów biblijnych, względnie dlaczego jest on raczej niewielki? Dlaczego jedni bracia mają w tej pracy powodzenie, a inni nie? Dlaczego jedni co roku wychowują nowych chwalców Jehowy, a inni studiują całymi latami i w końcu nikogo nie doprowadzają do prawdy? Co jest TAJEMNICĄ POWODZENIA w tej gałęzi służby? Spróbujmy to rozważyć:
3 Na powodzenie w prowadzeniu studiów składa się już sama praca od drzwi do drzwi. Duże znaczenie ma dobre przygotowanie i dysponowanie kilkoma krótkimi, starannie wybranymi wstępami. Na słowa: „Jesteśmy świadkami Jehowy” ludzie najczęściej zamykają drzwi. Dlaczego więc nie posługiwać się innymi wstępami w rodzaju: „Mamy dla państwa ważną wiadomość”; „Przynosimy państwu zaproszenie”; „Jesteśmy przyjaciółmi wszystkich ludzi, a wiec i państwa” czy też „Bierzemy udział w rozpowszechnianiu ważnego orędzia”. Duże znaczenie ma przy tym przyjazny uśmiech, a nie mina urzędowa. Kazanie trzeba przedstawić swobodnie, dając przy tym rozmówcy możliwość wypowiedzenia się, i na koniec samemu zaproponować odwiedziny: „Chętnie bym jeszcze z panem porozmawiał” lub „z przyjemnością wstąpię jeszcze do państwa w przyszłym tygodniu (kiedyś), i wtedy dokończymy dzisiejszej rozmowy”. Gdy rozmówca się nie sprzeciwia, można umówić dzień i godzinę.
4 Często decydujące są pierwsze odwiedziny. Powinniśmy się do nich dobrze przygotować. Do tego są potrzebne szczegółowe notatki, które najlepiej zrobić zaraz po powrocie z pracy od domu do domu, póki mamy wszystko świeżo w pamięci. Trzeba zanotować takie szczegóły jak: z kim rozmawiałeś i na jaki temat, jak się skończyła rozmowa, jakie wygłosiłeś kazanie, co rozmówcę zainteresowało i co obiecałeś omówić. Trzeba też wziąć pod uwagę wiek, i poziom intelektualny ludzi, czy mają dzieci i od razu starać się wciągnąć do rozmowy wszystkich domowników. Następny krok to dążenie do jak najszybszego założenia domowego studium biblijnego. W miarę możności unikamy prowadzenia ogólnikowych rozmów na rozmaite tematy, bo gdy zainteresowani przyzwyczają się do tego, trudno jest potem przejść do studium.
5 Dalszą sprawą jest odpowiednie prowadzenie studium. Pamiętajmy o zasadzie: jaki nauczyciel, taki uczeń. Ze słabego studium wyrasta słaby głosiciel. Powinniśmy sobie postawić za cel nie tylko przekazywanie zainteresowanym wiedzy, ale przede wszystkim wpajanie im miłości do Jehowy Boga. Ludzie mają mylne wyobrażenia o Bogu, uważają, że Bóg karze ludzi, że zsyła cierpienia itp. Mamy im przedstawić prawdę o Bogu. Powinniśmy niejako pomóc im poznać inne oblicze Boga. Na przymioty Boże, na Jego ojcowską miłość zwraca uwagę już drugi paragraf pierwszego rozdziału ks. Prawda. Prowadząc studium, wystawiamy sobie cel: WYCHOWAĆ zainteresowanych w PRAWDZIE. W tym celu ciągle kierujmy ich uwagę na Jehowę Boga, na Biblię oraz na organizację Jego ludu.
6 Każdy człowiek jest inny i nie ma dwóch jednakowych studiów. Najlepszy sposób prowadzenia studium polega na stosowaniu wzoru, w jaki się odbywa w zborze studium książki, a więc: pytanie, odpowiedź zainteresowanego, odczytanie przez niego niecytowanych wersetów biblijnych, objaśnianie ich i odczytanie paragrafu. Gdy zainteresowani mają trudności z daniem odpowiedzi — zamiast odpowiadać za nich, lepiej jest zadawać im pytania pomocnicze. To ich zmobilizuje do lepszego przygotowywania się na przyszłość, zrozumieją bowiem, że się od nich czegoś wymaga. Unikajmy jednak wprowadzania kogokolwiek w zakłopotanie lub przyciskania go do muru. Zamiast się zadowalać poprawnymi odpowiedziami zainteresowanych upewniajmy się, czy oni się z tym zgadzają, czy w to wierzą. Pytajmy ich: Czy pan osobiście też tak uważa? Czy to nie jest wspaniałe? Czy dostrzega pan w tym dowód miłości Stwórcy? Czy to nie powinno nas pobudzić do wyrażania Mu wdzięczności za to wszystko?
7 Bardzo ważną sprawą jest, żeby się specjalnie nie spieszyć, gdy widzimy, że zainteresowany nie jest przekonany o słuszności omawianego poglądu. Nie odbiegajmy też niepotrzebnie od tematu. Zachęcajmy ludzi do zadawania pytań. Jeżeli pytania dotyczą tematu, odpowiadajmy na nie od razu, w miarę możności, opierając swoje wyjaśnienie na stosownym wersecie biblijnym. Na inne pytania dobrze jest odpowiedzieć po studium albo obiecać przynieść publikację, która wyczerpująco omawia dany temat. I jak najwcześniej zapraszamy ludzi na nasze zebrania. W tym celu możemy się umówić i przyjść po nich do domu, żeby ich zabrać ze sobą.
8 Nie powinniśmy też idealizować braci. Ludzie mogą przecież znać kogoś, kto nie dopisuje pod takim czy innym względem. Lepiej jest zatem powiedzieć: ‛Prawdziwy świadek Jehowy (chrześcijanin) postąpiłby tak a tak’. Nie spoufalajmy się z ludźmi i nie wtrącajmy się w ich prywatne sprawy, do niczego ich nie zmuszajmy. Zawsze bądźmy taktowni. Jeżeli będziemy pamiętać a tym wszystkim, to na pewno będziemy mieć jaszcze większe powodzenie w służbie i zaznamy w niej radości. Nie przeoczajmy też takich możliwości założenia studium jak rozmowy z krewnymi i znajomymi naszych zainteresowanych oraz studium z dziećmi. Dzieci to też ‛ludzie’, którzy chcą żyć w nowym porządku. A co najważniejsze: nie ustawajmy w modlitwach, stale prosząc Jehowę Boga o wsparcie i pomoc w wychowaniu naszych zainteresowanych na gorliwych czcicieli Jehowy.