problemu lub też wyraźniejsze omówienie jakichś szczegółów, co pozwoli nam wreszcie jasno zrozumieć dany temat. Utracilibyśmy to wszystko, gdybyśmy nie przeczytali tych artykułów.

⁵ Co jednak powiedzieć o sytuacji, gdy stwierdzamy, że dany artykuł rzeczywiście zawiera tylko przegląd znanego nam już skądinąd materiału? Czy przeczytanie go będzie stratą czasu? Nie, ponieważ właśnie w ten sposób karmimy nasze serca! (2 Piotra 1:12, 13) Nasze docenianie prawdy budujemy nie przez szukanie czegoś nowego, ale przez powtarzanie tego co już wiemy, i rozmyślanie nad tym. Pomaga nam to utrzymywać się na drodze życia.

⁶ Ponadto w artykułach dodatkowych często znajdujemy różne praktyczne wskazówki. Na przykład artykuł: „Czy jesteś przygotowany do prowadzenia rozmów biblijnych?” ze Strażnicy XCIX/18 (s. 14-17) może nam pomóc w rozproszeniu obaw przed nawiązywaniem i prowadzeniem rozmów z ludźmi mającymi wyższe wykształcenie, np. z naukowcami czy lekarzami. A jeżeli sądzisz, że przydałoby ci się kilka sugestii pomocnych w umocnieniu więzi rodzinnej, to możesz je znaleźć w artykule pod tytułem: „Czytanie Biblii w gronie rodzinnym” z tego samego wydania Strażnicy.

⁷ To prawda, że nie każdy jest w stanie przeczytać dokładnie wszystko w każdym wydaniu Strażnicy. Nie wszyscy czytają równie szybko; nie wszyscy dysponują jednakową ilością czasu na studium osobiste. Ale jeżeli już czegoś nie przeczytaliśmy, niech to nie nastąpi z braku zainteresowania lub dlatego, że bardziej nas pociąga czytanie świeckich publikacji, oglądanie telewizji lub inne rozrywki.

⁸ Z jakim nastawieniem powinniśmy zabierać się w przyszłości do czytania otrzymywanych czasopism, aby nie czynić tego jedynie z poczucia obowiązku? Warto sobie uświadomić, że artykuły te są wspaniałym materiałem do studium rodzinnego. Poza tym zawarte w nich informacje dostarczają nam interesującego materiału do rozmów ze współchrześcijanami. Jeżeli sami zapoznamy się z nimi dokładnie, z całą pewnością obudzi to w nas entuzjazm do polecania tych publikacji drugim w czasie obecnej kolejnej kampanii Strażnicy. Gdy postanowimy sobie, że będziemy czytać wszystko regularnie i stosować otrzymane rady w życiu codziennym, możemy tym znacznie wzbogacić nasze życie; wtedy nasze postępy staną się widoczne dla naszego własnego dobra i dla dobra drugich. — 1 Tym. 4:15, 16.

Przedstawianie dobrej nowiny — przez pozyskiwanie ludzi

¹ Zdając sobie sprawę z powagi chwili, staramy się dotrzeć z dobrą nowiną do jak największej liczby ludzi. Jak sobie w tym radzimy? Jak staramy się ich pozyskać? Co może się przyczynić do ulepszenia skuteczności naszej służby? Posłuchajmy, co na ten temat piszą nasi bracia:

² „W służbie polowej przeżywam wiele radości, gdyż mam w niej spore powodzenie. Czemu to zawdzięczam? Otóż przede wszystkim pogodnemu usposobieniu; pogodny i radosny wyraz twarzy, przyjazny uśmiech na samym początku, takt oraz prosty, bezpośredni wstęp naprawdę się liczą”. Tak, niekiedy decydujące jest pierwsze wrażenie. Liczy się więc nasz wygląd osobisty, schludne uczesanie, ubiór czy wyczyszczone buty. Zdarza się, że po ‛przełamaniu pierwszych lodów’ ktoś mówi: „Do tej pory nigdy nie wpuszczałam Świadków Jehowy, ale z wami się tak przyjemnie rozmawia. Proszę wejść”. Może sami zdążyliśmy to już zauważyć.

³ Po pierwszym wrażeniu przychodzi pora na pierwsze słowa. Brat pisze: „Moje pierwsze słowa uzależniam od wielu czynników, które staram się skrupulatnie wykorzystać, żeby pozyskać ludzi. O temacie rozmowy decydują okoliczności, np. teren (wiejski czy miejski), pora dnia, płeć i wiek partnera, nastawienie domownika lub czynności, przy których go spotkaliśmy”. Inny brat dodaje: „Biorę też pod uwagę, czy jest to pojedyncza osoba, w jakim wieku i jaką wykonuje pracę. Biorę też pod uwagę sytuację, w jakiej zastaję ludzi. Inaczej mówię do tych, co siedzą przy stole, a inaczej do pracujących na polu czy w stodole”.