„Pamiętajcie o tych, którzy obejmują przewodnictwo”
1 Lojalni i aktywni wyznawcy prawdziwego chrystianizmu bardzo sobie cenią wytrwałą pracę starszych w zborach oraz ich gorliwe przewodnictwo. Przyjemnie jest blisko z nimi współpracować, gdy starają się popierać sprawy Królestwa. Z docenianiem myślimy o ich wieloletniej przykładnej służbie i staramy się naśladować ich wiarę, oddanie, miłość oraz wytrwałość. Kiedy się zastanowimy nad ich gorliwą, niestrudzoną służbą, to powinniśmy z tym większą ochotą okazywać posłuszeństwo i podporządkowywać się tym, ‛którzy stale czuwają nad waszymi duszami’ (dosłownie: ‛tracą sen z powodu naszych dusz’) (Hebr. 13:7, 17, Kingdom Interlinear Translation; 2 Tym. 3:10, 11). Również słudzy pomocniczy, którzy są bliskimi współpracownikami starszych i działają pod ich nadzorem, mogą być przykładem dla innych.
PRZYKŁAD STARSZYCH I SŁUG POMOCNICZYCH
2 Zachowywanie równowagi pomiędzy obowiązkami zawodowymi i rodzinnymi a zajęciami teokratycznymi może być dla starszych bardzo trudne. Dzięki sumiennemu trzymaniu się w życiu zasad biblijnych oraz pomocy ducha Jehowy udaje im się zadbać o siebie i swoje rodziny, a jednocześnie rezerwować czas na wspieranie innych. Regularnie biorą udział w służbie polowej, przygotowują się do cotygodniowych zebrań zborowych i je prowadzą, służą jako doradcy i składają wizyty tym, którzy są z nimi spokrewnieni w wierze. Ich inicjatywa w troszczeniu się o to, co im powierzono, staje się dla zboru ochroną i błogosławieństwem (Izaj. 32:1, 2).
3 Jako podpasterze, starsi starają się iść za przykładem Jezusa i trzymać się jego sposobu postępowania. W przeciwieństwie do ówczesnych obłudnych przywódców religijnych Jezus był przykładnie gorliwy w prawdziwym wielbieniu. Gorliwość ta uwidoczniała się nie tylko w samej mowie, lecz także w gotowości do energicznego przewodnictwa w działaniu. Dzisiejsi starsi, wzorując się na Jezusie, wysilają się w świętej służbie i mają rozsądny pogląd na to, czego można się spodziewać po drugich (1 Piotra 5:2, 3; Mat. 11:28-30).
4 Również słudzy pomocniczy powinni być dla innych członków zboru wzorami gorliwości. Gdy biorą udział we wszystkich gałęziach służby polowej i wywiązują się z innych swoich obowiązków, „zdobywają sobie właściwą pozycję” w zborze (1 Tym. 3:13). Z czasem, jeśli tego pragną i jeśli są coraz bardziej gorliwi, mogą im być zlecone dodatkowe odpowiedzialne zadania, do których należy na przykład prowadzenie punktów programu zebrań służby, wygłaszanie wykładów albo prowadzenie ośrodka służby. Jakże cenny wkład wnoszą ci bracia do wzrostu i pomyślności zboru, gdy w spełnianiu swych zadań polegają na Jehowie i Jego świętym duchu!
PODPORZĄDKOWANIE SIĘ I POSŁUSZEŃSTWO
5 Jak możemy dowieść, że sobie cenimy życzliwy nadzór starszych? Po pierwsze, przez wyzyskanie sposobności współpracy z tymi, którzy obejmują przewodnictwo. Jeżeli pamiętamy o ich poważnych obowiązkach, będziemy ich darzyć szacunkiem i chętnie podporządkujemy się ich kierownictwu. Okazując należne względy naszym ciężko pracującym starszym, przysparzamy sobie i im radości, a zarazem krzepimy ducha całej rodziny zborowej (1 Tes. 5:12, 13).
6 Innym sposobem wyrażania wdzięczności jest wykazywanie inicjatywy w umawianiu się do służby polowej z tymi braćmi, jak również ze sługami pomocniczymi. Dobrą okazją do tego jest między innymi obecność na zbiórce do służby w pierwszą niedzielę miesiąca. Uczestniczenie z nimi co tydzień w głoszeniu i pozyskiwaniu uczniów będzie dla nich źródłem zachęty, a dla nas pokrzepieniem (Rzym. 1:11, 12).
7 To wielki zaszczyt, że jesteśmy aktywną społecznością chrześcijańską wykonującą pracę zleconą nam przez Boga! W naszych wspólnych staraniach o oczyszczanie z zarzutów imienia Boga chcemy mądrze korzystać ze swoich uzdolnień, rozmaitych darów i sił. Starsi i słudzy pomocniczy powinni szczerze dbać o to, żeby się przykładnie wywiązać ze swoich odpowiedzialnych obowiązków. Dzięki naśladowaniu tych, którzy obejmują przewodnictwo, cały zbór jednoczy się w uzewnętrznianiu ich aktywności, miłości i troskliwości (Filip. 3:17).