Zebrania, które nam pomagają pozyskiwać uczniów
TYDZIEŃ PO 9 MAJA
10 min: Słowa wstępne. Wiadomości Teokratyczne. Omówienie kwietniowych wyników pracy zboru (ośrodka). Pochwal braci za to, że mimo różnych trudności starają się brać udział w dawaniu świadectwa o Jehowie i Jego Królestwie. Wskaż taktownie na te dziedziny działalności, na które należałoby zwrócić baczniejszą uwagę. Przypomnij, że powodzenie w służbie w niemałym stopniu zależy od praktycznego korzystania z rad podawanych na zebraniach służby.
20 min: „Przedstawianie dobrej nowiny — Przez dopuszczanie do głosu Biblii” — za pomocą pytań i odpowiedzi. Postaraj się, żeby pod koniec dobrze przygotowany głosiciel przedstawił krótko nowy „Temat do rozmów”.
15 min: POMAGANIE BĘDĄCYM W POTRZEBIE (Przemówienie oraz dyskusja): Apostoł Paweł jest dla nas wspaniałym przykładem nieustraszonego głosiciela dobrej nowiny (1 Kor. 11:1). Kiedy jednak bracia z Macedonii i Achai poprosili go o doręczenie biednym współbraciom w Jeruzalem zebranych przez nich funduszy, apostoł potraktował tę sprawę bardzo poważnie i nawet prosił braci w Rzymie o modlitwy, żeby to przedsięwzięcie się powiodło (Rzym. 15:25, 26, 28, 30, 31). Po drodze prorocy chrześcijańscy ostrzegali go, że mu tam grozi uwięzienie, ale Paweł był zdecydowany zaopatrzyć będących w potrzebie braci jeruzalemskich bez względu na następstwa (Dzieje 20:23; 21:10-14). Dlaczego uznał to zadanie za takie ważne? Bo wiedział, że wchodzi ono w zakres chrześcijańskiej „formy wielbienia” (Jak. 1:27). Wiedział, że w ten sposób okaże miłość swoim braciom (1 Jana 3:16-18). I wreszcie wiedział, że ta sprawa interesuje jego ukochanego Mistrza (Mat. 25:34-40). Czy to nie porusza naszych serc? Czy nie ma wśród nas ‛braci lub sióstr, którzy nie mają się w co przyodziać i brakuje im powszedniego chleba’? (Jak. 2:15). Czy mielibyśmy ‛zamknąć przed nimi swoje serce’? (1 Jana 2:17). Czy gotowi jesteśmy uczynić dla nich wszystko, co tylko możemy? Pomagajmy sobie wzajemnie zauważyć dogodną sposobność okazania miłości naszym braciom, a przez to także Bogu i Chrystusowi (Prz. 19:17). Jeżeli mamy „oddawać życie za braci”, (1 Jana 3:16) to w porównaniu z tym czymże jest trochę żywności, odzieży czy para obuwia? Czyż złożenie takiej „ofiary” nie jest o wiele łatwiejsze? Pomyślmy nad tym i rozejrzyjmy się wokoło uważnie.
Pieśń 16 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 16 MAJA
5 min: Słowa wstępne i sprawy lokalne.
15 min: „Budujcie jeden drugiego” — przemówienie oparte na myśli przewodniej z 1 Tes. 5:11, które w miarę możności wygłosi starszy. Zachęć wszystkich do wzajemnego ugruntowywania się w wierze przez właściwe używanie języka. Objaśnij rzeczowo znaczenie wersetów z Jakuba 3:10, 11, unikając jednak krytykowania słuchaczy.
Językiem można zdziałać wiele dobrego, ale można też wyrządzić szkodę. Zdarza się, jak pisze Jakub, że „z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo” (werset 10a). Czy tak być powinno? Jakub odpowiada: „Nie trzeba, bracia moi, aby tak się dalej działo” (werset 10b).
Chrześcijanie nie mogą sobie pozwalać na to, żeby swoją mową z jednej strony wychwalać Boga, a z drugiej źle życzyć ludziom stworzonym na Jego podobieństwo. Ani w rozmowie, ani nawet w głębi duszy nie wolno nikogo przeklinać. Jakże moglibyśmy przychodzić na zebrania chrześcijańskie, gdzie śpiewem i mową wysławiamy Jehowę, żeby potem rzucać obelgi lub oszczerstwa na swoich braci, czy ujemnie się o nich wypowiadać! Tego się nie da pogodzić. Takie postępowanie prowadzi do zerwania przyjaznych stosunków z Bogiem.
Przeklinanie i dopuszczanie się innych podobnych wykroczeń, jak obmowa, złośliwa plotka, zjadliwa krytyka lub oszczerstwo, świadczyłoby o złym stanie serca (Mat. 12:34). Gdyby chrześcijanin używał języka w sposób tak niekonsekwentny, byłoby to zaprzeczeniem roli wyznaczonej temu narządowi mowy przez Jehowę Boga. Byłoby to więc całkiem niestosowne. Takie niewłaściwe posługiwanie się językiem jest nie tylko zupełnie sprzeczne z wolą Bożą, ale wręcz bezsensowne.
Jakub pisze dalej: „Źródło nie wytryska z tego samego otworu wodą słodką i gorzką, prawda?” Odpowiedź jest oczywista. Woda ze źródła jest albo słodka, albo gorzka. Z tego samego otworu nie może jednocześnie wypływać woda słodka i gorzka. Byłoby to sprzeczne z naturą. Tak samo sprzeczne z naturalnymi prawami Bożymi byłoby wypływanie z tych samych ust mowy budującej i szkodliwej. Coś tak nienaturalnego, nie pasującego do Boskiego dzieła twórczego, występuje tylko wśród ludzi na wskroś grzesznych. Czy Bóg albo ktoś z ludzi chciałby zaufać słowom wypowiadanym przez takie usta? Tak samo nikt nie chciałby napić się ze źródła, z którego wypływa trochę czystej, a trochę brudnej wody.
Na zakończenie podkreśl, jak ważne jest szybkie usuwanie nieporozumień między braćmi. Zamiast chować urazę, trzeba się zdobyć na odwagę, aby pójść do winowajcy i załatwić sprawę według rad podanych w Mateusza 18:15, 16 oraz 5:23, 24, mając zawsze na uwadze zachowanie pokoju.
20 min: „Pamiętajcie o tych, którzy obejmują przewodnictwo” — pytania i odpowiedzi. Postaraj się odczytać i omówić ważniejsze wersety biblijne oraz zastosować je do miejscowych potrzeb.
5 min: Uwagi końcowe.
Pieśń 64 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 23 MAJA
10 min: Pokaz, w którym rodzina rozważa tekst dzienny przed posiłkiem. Zachęć obecnych do regularnego omawiania tekstu dziennego w gronie rodzinnym.
20 min: „Głośmy o Królestwie — jedynej nadziei człowieka”. Na zakończenie można przedstawić w formie pokazu jeden z proponowanych sposobów posłużenia się książką Szczęście.
15 min: „Czy dzisiaj mówienie językami pochodzi od Boga?” — przemówienie oparte na materiale ze Strażnicy 3/CIII, s. 14-17. Wskaż, jak można obalić propagowany przez niektóre religie błędny pogląd, jakoby ludzie nadal otrzymywali od Boga cudowny dar mówienia językami.
Pieśń 80 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 30 MAJA
20 min: Słowa wstępne oraz omówienie (pytania i odpowiedzi) artykułu: „Rodzice, czy wasze dzieci rosną również pod względem duchowym?”. Jeśli czas pozwoli, poproś rodziców, żeby powiedzieli, jak pomagają dzieciom wzrastać duchowo.
10 min: „Planowanie działalności teokratycznej” — przemówienie połączone z odpowiednią zachętą.
„Wiele jest planów w sercu człowieka, ale ostoi się rada Jehowy” (Prz. 19:21). My, ludzie, snujemy różne plany. Powinniśmy jednak zawsze uwzględniać w swoich planach Jehowę, Jego wolę i zamierzenie (Jak. 4:15). Jeżeli działamy w sposób uporządkowany i skupiamy się na sprawach duchowych, uwidoczni się to w naszych planach.
Zbliża się czas urlopów i wakacji. Czy myślimy o tym, żeby w miarę możliwości podjąć pomocniczą służbę pionierską? Chcąc być pionierem pomocniczym, niekoniecznie trzeba się przenieść na odległy teren. Służbę tę można pełnić w pobliżu własnego domu, gdzie — jak się to często okazuje — czekają na nas ludzie miłujący sprawiedliwość.
W ubiegłych latach wielu braci postanowiło przez część urlopu czy wakacji z tym większą gorliwością uczestniczyć w służbie polowej oraz w odwiedzaniu ludzi, którzy okazali zainteresowanie. Dzięki temu zaznali wiele radości i licznych błogosławieństw. Taki sposób spędzenia wolnego czasu to prawdziwy wypoczynek, gdyż krzepi na ciele i duchu. Ileż zadowolenia daje dzielenie się z innymi dobrą nowiną i pomaganie im, żeby wzrastali pod względem duchowym! Takie dawanie naprawdę uszczęśliwia i podnosi na duchu (Dzieje 20:35).
Najlepiej nakreślić sobie odpowiedni plan działania, zanim się rozpocznie okres letni. Dotyczy to każdego z osobna, jak i całych rodzin. Planowanie umożliwia wykonanie zamierzonej pracy regularnie i dokładnie. Jeżeli z przyczyn od nas niezależnych nie jesteśmy w stanie podjąć pomocniczej służby pionierskiej, to może uda się nam regularnie przychodzić na zbiórki do służby polowej, zwłaszcza w pierwszą niedzielę miesiąca, albo zrobić postępy w jakiejś innej dziedzinie działalności teokratycznej.
W obecnym systemie rzeczy nie zawsze udaje się urzeczywistnić swoje plany. Jeżeli jednak będziemy wytrwale zmierzać do wytkniętego celu, prosząc przy tym o pomoc Jehowę, to możemy być pewni, że On pobłogosławi nasze wysiłki (Mat. 7:8-11).
15 min: „Prawda zmienia życie ludzi” — odczytanie i omówienie. Zapytaj braci, jakie wnioski im się nasuwają z przedstawionych doświadczeń. Podkreśl potrzebę zachowywania pozytywnego nastawienia do ludzi, którym głosimy. Nie powinniśmy sobie pozwalać na osądzanie kogokolwiek; od tego jest Jehowa. Nawet najgorsi ludzie mogą się zmienić.
Uwagi końcowe. Przypomnij, że w najbliższą niedzielę odbędzie się specjalna zbiórka do służby polowej. Podaj miejsce i czas tej zbiórki oraz zachęć, żeby przyszły całe rodziny.
Pieśń 63 i modlitwa.