Potrzeba pionierów!
1 Czy to nas dziwi? Chyba nie, jeśli wziąć pod uwagę, że dobiega końca ‛rok dobroci’, a zbliża się ‛dzień pomsty ze strony naszego Boga’ (Izaj. 61:2). A ponieważ pionier wykonuje w terenie dużo więcej pracy niż głosiciel zborowy, częste zachęty do podjęcia służby pionierskiej są całkowicie uzasadnione, i cieszymy się, że coraz więcej głosicieli pragnie w ten sposób służyć Jehowie. Zgłaszają się młodzi i starsi, pary małżeńskie, panie domu, emeryci, renciści i pracujący zarobkowo. Wielu bynajmniej nie cieszy się dobrym zdrowiem. Wszędzie na świecie bracia widzą, że „żniwo” dochodzi do szczytu, a czasu jest coraz mniej i słowa Jezusa z Mateusza 9:37, 38 są aktualne jak jeszcze nigdy.
2 Ale jakie wymagania stawia się pionierom stałym? Nowa książka „Zorganizowani do pełnienia naszej służby” podaje na stronie 114 (wyd. ang.): „Chcąc się nadawać na pioniera stałego, musisz na bieżąco być w stanie spędzić w służbie polowej 1000 godzin w roku. Taki jest warunek. Chcąc osiągnąć ten cel, musisz pracować co miesiąc 90 godzin. Jako pionier stały możesz sobie wybrać teren, ale zawsze musisz ściśle współpracować ze zborem, do którego należysz. Gorliwi pionierzy mogą być prawdziwym błogosławieństwem dla zboru, wzbudzając entuzjazm do służby polowej, a nawet zachęcając innych do podjęcia tej służby. Zanim jednak starsi zalecą zamianowanie cię pionierem stałym, musisz być co najmniej sześć miesięcy ochrzczony, prowadzić się moralnie i być przykładnym głosicielem. Musisz być w stanie trzymać się praktycznego rozkładu zajęć, który by ci umożliwił spędzanie w służbie polowej niezbędne minimum godzin”.
3 Pionier stały może więc spędzać po 3 godziny dziennie w służbie polowej na terenie własnego zboru. Dobre strony takiej pracy omówiono w NSK 12/83 na s. 5 i 6 (par. 3 i 4). Oczywiście gdyby ktoś znalazł mieszkanie i utrzymanie na terenie innego zboru, może sobie wybrać ten teren, podając w punkcie 10 ‛Zgłoszenia’ daną miejscowość. Większość braci i sióstr woli jednak pracować pełnoczasowo w pobliżu domu i popierać działalność swego zboru.
4 Niezmiernie ważne są tu właściwe pobudki. Czy do tej służby naprawdę pobudza nas miłość do Jehowy oraz szczere pragnienie pomagania ludziom w poznawaniu zamierzenia Bożego? Świadczą o tym dotychczasowe wyniki w służbie polowej. Kandydat powinien być „przykładnym głosicielem”, to znaczy mieć wyniki ponadprzeciętne, w przeciwnym razie bowiem trudno by mu było od samego początku osiągać minimum godzin i samodzielnie uczestniczyć w dokonywaniu udanych odwiedzin ponownych i prowadzeniu studiów biblijnych.
5 W takim wypadku warto najpierw przez kilka miesięcy wypróbować siły i poprawić kwalifikacje w służbie pomocniczej i dopiero potem zgłosić się do stałej służby pionierskiej.
6 Coraz więcej głosicieli w różnym wieku z zadowoleniem podejmuje służbę pełnoczasową w pobliżu domu. Czyni to wielu starszych i sług pomocniczych. Niektórzy pracują zawodowo na pół etatu bądź dorywczo. Wszyscy mają właściwe nastawienie do służby, chcą bowiem z całego serca jak najwięcej, jak najlepiej i jak najowocniej służyć Jehowie i bliźnim. Z wiarą polegają całkowicie na pomocy Jehowy, a On im błogosławi.
7 Jeśli i Ty uczuwasz takie szlachetne pragnienie i masz po temu warunki oraz wiarę, to nie wahaj się. Zostań pionierem stałym i ‛skosztuj i zobacz, że Jehowa jest dobry’ (Ps. 34:8, NW).