„Opuść ziemię swoją i rodzinę swoją”
W LISTOPADZIE 1981 roku Tony, Margaret i dwójka ich dzieci w wieku 9 i 11 lat przeprowadzili się z Anglii do zachodniej Irlandii. Dlaczego? Chcieli pomagać w publicznym nauczaniu, prowadzonym przez Świadków Jehowy. Zaledwie kilka tygodni później zaczęły się kłopoty. Nastała ostra, mroźna zima. Tony nie dostał posady, na którą liczył, i zatrudnił się jako kominiarz. Nie miał jeszcze zbyt dużej wprawy i pewnego dnia po ciężkiej pracy wrócił do domu cały ubrudzony sadzą. Wyobraź sobie jego konsternację, gdy się okazało, że zamarzły rury wodociągowe, a do umycia musi mu wystarczyć niewielki garnek wody! „Na chwilę owładnęła mną myśl, że niepotrzebnie przenieśliśmy się tak daleko od domu i najbliższych”, przyznał potem.
Opuszczenie krewnych i przyjaciół, by służyć Bogu w pełniejszej mierze, a potem wytrwanie w tym postanowieniu pomimo przeciwności wymaga silnej wiary. Prawie 4000 lat temu dowiódł jej patriarcha Abraham. Uczeń Szczepan powiedział o nim: „Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, zanim zamieszkał w Haranie, i rzekł do niego: Opuść ziemię swoją i rodzinę swoją, i idź do ziemi, którą ci wskażę” (Dzieje Apostolskie 7:2, 3, Biblia warszawska).
Oczywiście dzisiaj Bóg nie wydaje nikomu bezpośredniego nakazu porzucenia rodzinnego kraju. Niemniej w XX wieku tysiące chrześcijan tak ułożyło sobie życie, by móc pójść za przykładem Abrahama i przeprowadzić się w inne okolice celem zatroszczenia się o dzieło Boże (Mateusza 24:14; 28:19, 20; Rzymian 10:13-15). Uświadomili sobie, że „polem jest świat” i że w wielu miejscach konieczna jest pomoc (Mateusza 13:38). Tak jak Izajasz ochoczo zareagowali na wezwanie Jehowy: „Kogo mam posłać? Kto nam pójdzie?” Widząc potrzeby, odpowiedzieli: „Oto jestem! Mnie poślij” (Izajasza 6:8).
Dlaczego to robią?
Jacy ludzie decydują się na ten krok? Nie wyróżnia ich wiek, pochodzenie ani wyjątkowe zdolności. Są po prostu gotowi podporządkować swoje pragnienia i upodobania sprawom Królestwa Bożego. Tak postąpił Abraham, który opuścił zamożne miasto Ur i jego wygody, by zamieszkać w namiotach na obczyźnie (Hebrajczyków 11:8-10).
„Zawsze uważaliśmy, że w służbie dla Jehowy musimy dawać z siebie jak najwięcej”, mówi pewne małżeństwo, które mając dwóch kilkunastoletnich synów przeniosło się w 1983 roku na inny teren. „Czuliśmy to samo, co apostoł Paweł, gdy powiedział: ‛Pozostały czas jest skrócony’. Postanowiliśmy więc ‛przeprawić się do Irlandii’ i tam wspierać dzieło” (1 Koryntian 7:29; por. Dzieje Apostolskie 16:9). Pewien swobodny przekład tak oddaje słowa Pawła z Listu 1 do Koryntian 7:29: „Należy pamiętać, że pozostało nam niewiele czasu” — i równie mało sposobności do wykonywania pracy Pańskiej (The Living Bible). Chcąc je wyzyskać, póki się nadarzają, i jak najlepiej spożytkować drogocenny czas, wielu wiernych chrześcijan przeniosło się tam, gdzie są potrzebni.
„Widzieliśmy w tym wspaniałą okazję, by być ‛zawsze bardzo zajęci dziełem Pańskim’” (1 Koryntian 15:58). „Pragnęliśmy służyć Jehowie tam, gdzie możemy zdziałać najwięcej dobrego”. „Uznaliśmy, że nasze zasoby materialne pozwalają nam na przeprowadzkę, a skoro możemy być przydatni, to postąpilibyśmy niewłaściwie, rezygnując z niej”. Powyższe wypowiedzi wyjawiają, czym się kierują ci, którzy podjęli starania, by usługiwać w miejscach, gdzie są bardziej użyteczni. Wzięli sobie do serca zachętę z Księgi Przysłów 3:9, 27: „Uczcij Jahwe twoimi dobrami i pierwocinami wszystkich twoich zysków”. „Nie wzbraniaj się dobrze świadczyć potrzebującemu, jeżeli w twojej mocy jest to uczynić” (Biblia poznańska). Po starannym przeanalizowaniu swoich możliwości doszli do wniosku, że wyświadczanie trwałego dobra bliźnim mieszkającym w innych regionach świata ‛jest w ich mocy’ (zob. też Rzymian 1:14, 15; Łukasza 10:27-37).
Może i tobie nic nie stoi na przeszkodzie, by tak postąpić. Zainteresuje cię więc, jak osoby, które już się na to zdobyły, odpowiadają na poniższe pytania:
Nad czym się zastanowić przed przeprowadzką?
Zanim zaczniesz działać, zasięgnij rady u starszych w swoim zborze. Dowiedz się, co myślą o twoich planach (Przysłów 24:6). Gdyby w twoim wypadku przeprowadzka była z pewnych względów niewskazana, pomogą ci właściwie ocenić sytuację. Na przykład kto się przenosi, powinien być silny duchowo, jeśli w nowym miejscu zamieszkania chce być pomocą, a nie ciężarem.
Nawiąż kontakt z biurem oddziału Świadków Jehowy w kraju, w którym zamierzasz się osiedlić, lub w swoim, jeśli nie wyjeżdżasz za granicę. W miarę możności odwiedź dany teren, aby przed powzięciem ostatecznej decyzji bliżej poznać ludzi oraz warunki.
Zbadaj też swoje pobudki. Abraham nie wyprowadził się w poszukiwaniu przygód ani dla kaprysu lub własnej fantazji, lecz dlatego, że gorąco pragnął spełniać wolę Bożą. Dokładnie przemyśl wszelkie wchodzące w grę czynniki. Czy nie będziesz miał trudności językowych? Czy uda ci się dostosować do odmiennej kultury i innego klimatu? Czy nie masz jakichś szczególnych potrzeb w związku ze zdrowiem? Czy wszyscy członkowie rodziny całym sercem popierają twój zamiar? Czy tak zadbałeś o sprawy finansowe, by przeprowadzka zakończyła się pomyślnie? (Por. Łukasza 14:28). Te i wiele innych okoliczności należy starannie rozważyć z modlitwą (Efezjan 6:18).
Z jakimi trudnościami trzeba się liczyć?
Trudności możesz napotkać jeszcze przed wyjazdem. Nie każdy będzie podzielał twoje stanowisko. Niektórzy mogą robić nierozważne, krytyczne uwagi. Przypomnij sobie jednak, że nawet apostoł Piotr zaprotestował, kiedy usłyszał, co ma spotkać Jezusa. Zamiast go umocnić w postanowieniu nieugiętego wykonywania woli Bożej, rzekł: „Zmiłuj się nad sobą, Panie; a wcale nie spotka cię ten los”. Tak jak Jezus zdecydowanie odrzucaj wszelkie zniechęcające wypowiedzi (Mateusza 16:22, 23).
Po osiedleniu się na nowym terenie najbardziej może ci dokuczać tęsknota do stron rodzinnych. Zdołasz ją opanować dzięki miłości do Jehowy i do ludzi, którzy potrzebują dobrej nowiny o Królestwie. Będzie ci dużo lżej, jeśli nowe miejsce naprawdę uznasz za swój dom. Unikaj niekorzystnego porównywania go z poprzednimi warunkami, gdyż mogłoby to wywoływać żal i niezadowolenie. Kiedy masz kłopoty, pamiętaj o zaproszeniu od Jehowy, zapisanym w Księdze Malachiasza 3:10: „Zechciejcie mnie pod tym względem wypróbować, (...) czy nie otworzę wam upustów niebios i w istocie nie wyleję na was błogosławieństwa, aż nie będzie już potrzeby”.
Jakich błogosławieństw można doświadczyć?
W miarę jak będziesz coraz bardziej zajęty głoszeniem dobrej nowiny, zacznie się podnosić jakość twej służby. Staniesz się umiejętniejszym nauczycielem Słowa Bożego. Przyniesie to pożytek nie tylko tobie, ale też wszystkim, którzy będą cię słuchać (1 Tymoteusza 4:15, 16). Jakiż to zaszczyt móc prowadzić domowe studia biblijne i pomagać szczerym ludziom w wyzwoleniu się z fałszywych nauk babilońskich! Odczujesz radość, jakiej dał wyraz apostoł Paweł, gdy pisał do tych, którym pomógł zostać chrześcijanami: „Któż bowiem, jeżeli nie wy, jest naszą nadzieją, radością i wieńcem chwały” (1 Tesaloniczan 2:19, Wolniewicz). Przyczynianie się do rozwoju duchowego poszczególnych osób i całych zborów rzeczywiście jest źródłem radości i błogosławieństw.
Abraham chętnie się podporządkował nakazowi Bożemu i dlatego został nazwany „przyjacielem Jehowy” (Jakuba 2:21-23; Izajasza 41:8). Ty również możesz zacieśnić swoją więź z Bogiem. Jeśli będziesz się wytężał w służbie, doznasz Jego miłościwej opieki i wsparcia. Dokładniej zrozumiesz, co miał na myśli psalmista, kiedy pisał: „Spróbujcie i zobaczcie, że Jehowa jest dobry” (Psalm 34:8 [34:9, Bw]).
Kiedy Tony z Margaret i dziećmi przeprowadzili się, żeby w pełniejszej mierze służyć Jehowie, napotkali różne przeszkody. Ale z pomocą Jehowy udało się je przezwyciężyć. „Nie pozwoliliśmy, by kłopoty zamąciły naszą radość”, mówią. „Z tego, co nas spotykało, nauczyliśmy się jeszcze bardziej polegać na Jehowie, a gdy trudności kolejno ustępowały, widzieliśmy w tym wszystkim Jego rękę”. Tysiące nowożytnych sług Jehowy okazało podobną wiarę, przenosząc się tam, gdzie są większe potrzeby. Czy możesz zrobić to samo?
[Ilustracja na stronie 23]
Narada rodzinna może pomóc w pomyślnej przeprowadzce