Życzliwość — przymiot wyrażany w słowach i czynach

UCZYNEK świadczący o życzliwości zachęca i pokrzepia. Kiedy czujemy, że komuś na nas zależy, odczuwamy wdzięczność. Skoro wszyscy cenimy sobie życzliwe traktowanie, jak możemy rozwijać tę piękną cechę?

Życzliwość to szczere zainteresowanie pomyślnością drugich — zainteresowanie wyrażające się w słowach i czynach. Cecha ta pobudza nas do działania i jest czymś więcej niż zwykłą uprzejmością czy dobrymi manierami. Wynika ona z miłości i empatii. Ponadto życzliwość należy do owoców ducha Bożego, które powinny być widoczne w życiu chrześcijanina (Gal. 5:22, 23). Musimy pracować nad życzliwością. Zobaczmy więc, jak Jehowa i Jego Syn okazywali ten przymiot i jak możemy Ich w tym naśladować.

JEHOWA JEST ŻYCZLIWY WOBEC WSZYSTKICH

Jehowa jest życzliwy i wyrozumiały wobec wszystkich, nawet „niewdzięcznych i niegodziwych” (Łuk. 6:35). Na przykład sprawia, że „słońce wschodzi nad niegodziwymi i dobrymi, on też sprawia, że deszcz pada na prawych i nieprawych” (Mat. 5:45). Dlatego nawet ci, którzy nie uważają Jehowy za swojego Stwórcę, mimo wszystko odnoszą korzyść z Jego darów i mogą w pewnym stopniu być szczęśliwi.

Niezwykłym przykładem życzliwości jest to, co Jehowa zrobił dla Adama i Ewy. Kiedy popełnili grzech, „pozszywali liście figowe i sporządzili sobie okrycia bioder”. Jednak Bóg wiedział, że kiedy będą żyć poza Edenem, gdzie przeklęta ziemia miała być porośnięta „cierniami i ostami”, będą potrzebować odpowiedniego ubrania. Dlatego Jehowa życzliwie zaspokoił ich potrzeby — zrobił dla nich „długie szaty ze skóry” (Rodz. 3:7, 17, 18, 21).

Chociaż życzliwość Jehowy mogą odczuwać „niegodziwi i dobrzy”, to szczególnie chce On ją okazywać swoim wiernym sługom. Na przykład za dni proroka Zachariasza pewien anioł martwił się tym, że odbudowa świątyni w Jerozolimie zupełnie ustała. Jehowa wysłuchał obaw anioła i odpowiedział mu „dobrymi słowami, słowami pociechy” (Zach. 1:12, 13). Podobnie postąpił z prorokiem Eliaszem. W pewnym momencie prorok czuł się tak źle, że prosił Boga, by odebrał mu życie. Jehowa dostrzegł uczucia Eliasza i posłał anioła, żeby go umocnił. Ponadto zapewnił go, że nie jest sam. Dzięki tym miłym słowom i otrzymanej pomocy Eliasz miał siły kontynuować swoje zadanie (1 Król. 19:1-18). A kto wśród sług Jehowy w największym stopniu odzwierciedlał Jego życzliwość?

NIEZWYKŁA ŻYCZLIWOŚĆ JEZUSA

Podczas swojej ziemskiej służby Jezus był znany z życzliwości i wyrozumiałości. Nigdy nie był surowy czy apodyktyczny. Powiedział z empatią: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy się mozolicie i jesteście obciążeni, a ja was pokrzepię. Albowiem moje jarzmo jest miłe” (Mat. 11:28-30). Jego życzliwość sprawiała, że ludzie szli za nim wszędzie. Pobudzany litością karmił ich, uzdrawiał chorych i niepełnosprawnych oraz uczył ludzi „wielu rzeczy” o swoim Ojcu (Marka 6:34; Mat. 14:14; 15:32-38).

O tym, jak bardzo Jezus był życzliwy, świadczy jego wnikliwość i wyrozumiałość, z jaką traktował innych. Nawet kiedy chciał odpocząć, życzliwie przyjmował wszystkich, którzy szukali go ze szczerych pobudek (Łuk. 9:10, 11). Na przykład nie zganił przerażonej kobiety, która — chociaż ceremonialnie nieczysta — dotknęła jego ubrania w nadziei, że zostanie wyleczona z upływu krwi (Kapł. 15:25-28). Cierpiała od 12 lat, dlatego Jezus ze współczuciem powiedział jej: „Córko, twoja wiara cię uzdrowiła. Idź w pokoju i bądź wyleczona ze swej ciężkiej choroby” (Marka 5:25-34). Co za niezwykła życzliwość!

ŻYCZLIWOŚĆ WYMAGA DZIAŁANIA NA RZECZ INNYCH

Z wymienionych wcześniej przykładów wynika, że prawdziwa życzliwość wyraża się w działaniu. Jezus wskazał na potrzebę działania w przypowieści o miłosiernym Samarytaninie. Chociaż między Samarytanami a Żydami panowała wzajemna niechęć, Samarytanin z przypowieści zlitował się nad mężczyzną, którego obrabowano, pobito i pozostawiono na wpół umarłego. To życzliwość pobudziła go do działania. Opatrzył rany pobitego i zabrał go do gospody. Potem zapłacił właścicielowi za opiekę nad nim i zaproponował, że pokryje wszelkie dodatkowe wydatki (Łuk. 10:29-37).

Życzliwość można też wyrazić przemyślanymi i zachęcającymi słowami. Chociaż czasem „zatroskanie w sercu człowieka przytłacza je”, w Biblii powiedziano, że „dobre słowo je rozwesela” (Prz. 12:25). Życzliwość i dobroća skłaniają nas do dzielenia się z innymi budującymi rzeczami i podnoszenia ich w ten sposób na duchu. Nasze życzliwe słowa pokażą, że nam na nich zależy, a dzięki zachętom łatwiej poradzą sobie z różnymi trudnościami (Prz. 16:24).

ROZWIJANIE ŻYCZLIWOŚCI

Każdy człowiek może okazywać życzliwość, ponieważ ludzie zostali stworzeni „na obraz Boży” (Rodz. 1:27). Na przykład Juliusz, rzymski setnik sprawujący nadzór nad apostołem Pawłem w drodze do Rzymu, okazał mu „ludzką życzliwość i pozwolił mu pójść do przyjaciół i skorzystać z ich opieki” w Sydonie (Dzieje 27:3). Jakiś czas później Pawłowi i innym, którzy przeżyli rozbicie się statku, „niezwykłą ludzką życzliwość” okazali mieszkańcy Malty. Wyspiarze rozpalili dla nich ognisko, żeby się mogli ogrzać, i ‛przyjęli ich wszystkich, by im pomóc’ (Dzieje 28:1, 2). Ich zachowanie było naprawdę godne pochwały. Ale życzliwość to coś więcej niż pojedynczy dobry uczynek od czasu do czasu.

Jeśli chcemy w pełni podobać się Bogu, życzliwość musi się stać integralną częścią naszej osobowości i stylu życia. Dlatego Jehowa mówi nam: „Przyodziejcie się w (...) życzliwość” (Kol. 3:12). Trzeba jednak przyznać, że nie zawsze to jest łatwe. Dlaczego? Od okazywania życzliwości może nas powstrzymywać nieśmiałość, niepewność, sprzeciw czy ukryte samolubstwo. Mimo wszystko możemy pokonać takie trudności, jeśli naśladujemy życzliwość Jehowy i polegamy na Jego świętym duchu (1 Kor. 2:12).

Czy potrafimy dostrzec dziedziny, w których powinniśmy być bardziej życzliwi? Zastanówmy się: „Czy słucham z empatią? Czy jestem wyczulony na potrzeby innych? Kiedy ostatnio okazałem życzliwość komuś, kto nie jest moim krewnym albo przyjacielem?”. Potem możemy wyznaczyć sobie konkretny cel, na przykład żeby lepiej poznać ludzi wokół nas, szczególnie tych w zborze. W ten sposób poznamy ich warunki życiowe i potrzeby. Następnie powinniśmy starać się traktować innych tak, jak sami chcielibyśmy być traktowani (Mat. 7:12). Jehowa pobłogosławi naszym wysiłkom, żeby rozwijać życzliwość, jeśli będziemy Go o to prosić (Łuk. 11:13).

ŻYCZLIWOŚĆ PRZYCIĄGA INNYCH

Kiedy Paweł pisał o rzeczach, które wyróżniają go jako sługę Bożego, wymienił wśród nich życzliwość (2 Kor. 6:3-6). Ludzie do niego lgnęli, bo się nimi interesował, co było widać w jego życzliwych słowach i czynach (Dzieje 28:30, 31). Podobnie my swoim życzliwym zachowaniem możemy przyciągać ludzi do prawdy. Kiedy jesteśmy życzliwi wobec wszystkich, nawet naszych przeciwników, możemy sprawić, że zmieni się ich nastawienie (Rzym. 12:20). Kto wie, czy z czasem to, co zawiera Biblia, nie zacznie im się nawet podobać.

W nadchodzącym ziemskim raju niezliczone rzesze wskrzeszonych osób z przyjemnością będą doświadczać prawdziwej życzliwości, być może po raz pierwszy w życiu. Zapewne z wdzięczności oni też będą okazywać ją innym. Nikt, kto nie będzie chciał być życzliwy i pomagać drugim, nie pozostanie w raju. Z kolei ci, którym Bóg pozwoli żyć wiecznie, będą traktować innych z życzliwością i miłością (Ps. 37:9-11). Jakże spokojny i bezpieczny będzie wtedy świat! Ale jakie korzyści możemy odnieść z okazywania życzliwości, zanim on nadejdzie?

KORZYŚCI Z OKAZYWANIA ŻYCZLIWOŚCI

W Biblii czytamy: „Mąż okazujący lojalną życzliwość wyświadcza dobro swej duszy” (Prz. 11:17). Jeśli ktoś jest życzliwy, to ludzie lgną do niego i zazwyczaj odwzajemniają mu się życzliwością. Jezus powiedział: „Jaką miarą odmierzacie, taką wam w zamian odmierzą” (Łuk. 6:38). Dlatego człowiek życzliwy z łatwością nawiązuje i utrzymuje przyjaźnie.

Paweł nawoływał braci ze zboru w Efezie, żeby ‛stali się jedni dla drugich życzliwi, tkliwie współczujący, wspaniałomyślnie przebaczając sobie nawzajem’ (Efez. 4:32). Zbór wiele zyskuje, jeśli składa się z chrześcijan, którzy są życzliwi, empatyczni i chętni do pomocy. Takie osoby nigdy nie pozwalają sobie na ostre słowa, surową krytykę czy wywołujący ból sarkazm. Zamiast szerzyć szkodliwe plotki, starają się używać języka do pomagania innym (Prz. 12:18). W rezultacie zbór kwitnie pod względem duchowym.

Rzeczywiście, życzliwość to przymiot wyrażany w słowach i czynach. Kiedy jesteśmy życzliwi, naśladujemy ciepło i szczodrość naszego Boga, Jehowy (Efez. 5:1). Umacniamy swój zbór i przyciągamy innych do czystego wielbienia. Obyśmy zawsze byli znani jako ludzie życzliwi!