Wyczekuj „miasta, które jest trwałe”

1. Co zgodnie z zapowiedzią Jezusa miało się stać z Jerozolimą w I wieku n.e.?

KILKA dni przed swoją śmiercią Jezus Chrystus podał proroctwo, które po raz pierwszy miało się spełnić podczas zakończenia żydowskiego systemu rzeczy. Zapowiedział, że pewnego dnia Jerozolima zostanie „otoczona przez obozujące wojska” (Łuk. 21:20). Polecił swoim uczniom, że gdy tylko je zobaczą, mają uciekać z Judei. Słowa Jezusa spełniły się, kiedy Jerozolimę otoczyła armia rzymska (Łuk. 21:21, 22).

2. Jakich wskazówek apostoł Paweł udzielił chrześcijanom z Jerozolimy i Judei?

² Zaledwie kilka lat przed tym, jak wojska rzymskie stanęły pod murami Jerozolimy, apostoł Paweł napisał trzeźwiący list, znany dzisiaj jako List do Hebrajczyków. Udzielił w nim wskazówek, które miały pomóc chrześcijanom z Jerozolimy i Judei przygotować się na nadchodzące wydarzenia. A co ich czekało? Jerozolima miała zostać zniszczona. Żeby przeżyć, chrześcijanie musieli być gotowi zostawić swoje domy i źródła utrzymania. Dlatego w związku z Jerozolimą Paweł napisał: „Nie mamy tu miasta, które jest trwałe”. Następnie dodał: „Pilnie wyczekujemy tego, które ma nadejść” (Hebr. 13:14).

3. Czym jest „miasto mające rzeczywiste fundamenty” i dlaczego go wyczekujemy?

³ Chrześcijanie, którzy zdecydowali się opuścić Jerozolimę i Judeę, prawdopodobnie byli napiętnowani i wyśmiewani. Ale ta decyzja ocaliła im życie. My też jesteśmy wyśmiewani, bo nie zabiegamy o bezpieczne i wygodne życie w tym świecie i nie wierzymy, że ludzie rozwiążą dzisiejsze problemy. Z czego wynika nasza postawa? Rozumiemy, że ten system rzeczy wkrótce przeminie. Wyczekujemy „miasta mającego rzeczywiste fundamenty” — „tego, które ma nadejść”, czyli Królestwa Bożego (Hebr. 11:10; Mat. 6:33)a. W każdym śródtytule tego artykułu omówimy: 1) jak natchnione rady Pawła pomogły chrześcijanom w I wieku wyczekiwać Królestwa Bożego; 2) jak Paweł przygotował ich na nadchodzące wydarzenia; 3) jakie korzyści z jego rad odnosimy obecnie.

UFAJ TEMU, KTÓRY NIGDY CIĘ NIE OPUŚCI

4. Dlaczego Jerozolima miała dla chrześcijan duże znaczenie?

⁴ Jerozolima miała dla chrześcijan duże znaczenie. W 33 roku n.e. powstał w niej zbór chrześcijański i spotykało się tam ówczesne ciało kierownicze. Ponadto wielu chrześcijan miało w tym mieście domy i dobytek. Ale Jezus ostrzegł swoich naśladowców, że będą musieli uciekać z Jerozolimy, a nawet z całej Judei (Mat. 24:16).

5. Jak Paweł przygotował chrześcijan na nadchodzące wydarzenia?

⁵ Żeby przygotować chrześcijan na nadchodzące wydarzenia, Paweł pomógł im spojrzeć na Jerozolimę z punktu widzenia Jehowy. Przypomniał, że w Jego oczach kapłaństwo, świątynia i składane w niej ofiary nie są już święte (Hebr. 8:13). Większość mieszkańców Jerozolimy odrzuciła Mesjasza. Tamtejsza świątynia przestała być ośrodkiem czystego wielbienia i miała zostać zniszczona (Łuk. 13:34, 35).

6. Dlaczego przypomnienie Pawła z Hebrajczyków 13:5, 6 było bardzo aktualne?

⁶ Kiedy Paweł pisał List do Hebrajczyków, Jerozolima była dobrze prosperującym miastem. Pliniusz Starszy, rzymski pisarz z tamtych czasów, określił Jerozolimę „najsławniejszym (...) miastem (...) na Wschodzie” (Historia naturalna, tłum. J. Łukaszewicz). Żydzi z wielu krajów podróżowali do niej na doroczne święta, co przyczyniało się do jej rozwoju ekonomicznego. Z pewnością korzystało na tym również wielu chrześcijan. Być może właśnie dlatego Paweł napisał: „Niech wasze życie będzie wolne od miłości do pieniędzy i bądźcie zadowoleni z tego, co macie”. Następnie zacytował z natchnionych Pism dobitne zapewnienie Jehowy: „Nigdy cię nie pozostawię i nigdy cię nie porzucę” (odczytaj Hebrajczyków 13:5, 6; Powt. Pr. 31:6; Ps. 118:6). Chrześcijanom żyjącym w Jerozolimie i Judei te słowa okazały się bardzo potrzebne. Dlaczego? Bo wkrótce po otrzymaniu listu Pawła musieli zostawić swoje domy, źródła utrzymania i większość dóbr materialnych. A potem mieli zacząć nowe życie w obcym miejscu.

7. Dlaczego już teraz powinniśmy wzmacniać zaufanie do Jehowy?

⁷ Wnioski dla nas: A co jest przed nami? „Wielki ucisk”, który doprowadzi do zniszczenia obecnego systemu rzeczy (Mat. 24:21). Podobnie jak chrześcijanie z I wieku musimy cały czas być czujni i gotowi (Łuk. 21:34-36). Podczas wielkiego ucisku możemy być zmuszeni zostawić jakieś dobra materialne — może nawet wszystkie — i całkowicie zaufać Jehowie, że nas nie porzuci. Ale to, czy naprawdę Mu ufamy, pokazujemy już teraz. Zadaj sobie pytania: „O czym świadczą moje decyzje i plany na przyszłość? Czy polegam na pieniądzach, czy raczej na Bogu, który obiecuje się o mnie zatroszczyć?” (1 Tym. 6:17). Co prawda z wydarzeń z I wieku możemy wyciągnąć pewne wnioski, ale przyszły wielki ucisk będzie czymś bezprecedensowym. Skąd więc będziemy wiedzieć, jak się wtedy zachować?

BĄDŹ POSŁUSZNY TYM, KTÓRZY SPRAWUJĄ PRZEWODNICTWO

8. Jakiej wskazówki Jezus udzielił uczniom?

⁸ Kilka lat po otrzymaniu listu Pawła chrześcijanie zobaczyli wojska rzymskie obozujące wokół Jerozolimy. Był to dla nich sygnał do ucieczki — miasto wkrótce miało upaść (Mat. 24:3; Łuk. 21:20, 24). Ale dokąd mieli się udać? Jezus powiedział tylko: „Niech ci w Judei zaczną uciekać w góry” (Łuk. 21:21). W tej okolicy było wiele gór, więc gdzie dokładnie mieli uciekać?

9. Dlaczego chrześcijanie mogliby się zastanawiać, w które góry uciekać? (Zobacz też mapę).

⁹ Pomyślmy, jakie opcje ucieczki mieli chrześcijanie: między innymi wzgórza Samarii, wzgórza Galilei, górę Hermon, wzgórza Libanu lub wzgórza po drugiej stronie Jordanu (zobacz mapę). Niektóre miasta w tych górzystych okolicach mogły się wydawać bardzo bezpieczne. Na przykład Gamla (Gamala) leżała na stromym zboczu wysokiej góry i była trudna do zdobycia. Część Żydów wierzyła, że znajdzie tam schronienie. Jednak w mieście tym doszło do zaciekłej bitwy z Rzymianami i wielu jego mieszkańców poniosło śmierćb.

10, 11. (a) Prawdopodobnie w jaki sposób Jehowa pokierował chrześcijanami? (Hebrajczyków 13:7, 17). (b) Jaką korzyść przyniosło chrześcijanom posłuszeństwo wobec tych, którzy sprawowali przewodnictwo? (Zobacz też ilustrację).

¹⁰ Wygląda na to, że Jehowa pokierował chrześcijanami za pośrednictwem mężczyzn sprawujących w zborze przewodnictwo. Historyk Euzebiusz napisał: „Wierni Kościoła jerozolimskiego przez przepowiednię, objawioną tamtejszym szanowanym osobom, otrzymali nakaz, by przed wybuchem wojny opuścić miasto i udali się do jednego z miast Perei, o nazwie Pella” (Historia kościelna, tłum. A. Caba). Pella wydawała się idealnym wyborem. Znajdowała się niedaleko Jerozolimy i stosunkowo łatwo było się do niej dostać. Zamieszkiwali ją głównie poganie i ominęły ją walki fanatycznych żydowskich bojowników z Rzymianami (zobacz mapę).

¹¹ Chrześcijanie, którzy uciekli w góry, zastosowali się do wskazówki Pawła: „Bądźcie posłuszni tym, którzy wśród was przewodzą” (odczytaj Hebrajczyków 13:7, 17). Dzięki temu przeżyli. Historia potwierdza, że Jehowa nie opuścił tych, którzy oczekiwali „miasta mającego rzeczywiste fundamenty” — Królestwa Bożego (Hebr. 11:10).

12, 13. Jak Jehowa zapewniał kierownictwo swojemu ludowi w trudnych chwilach?

¹² Wnioski dla nas: Jehowa udziela swojemu ludowi konkretnych wskazówek za pomocą osób sprawujących przewodnictwo. W Biblii wielokrotnie opisano, jak ustanawiał pasterzy, którzy zapewniali kierownictwo Jego sługom w trudnych chwilach (Powt. Pr. 31:23; Ps. 77:20). Jehowa posługuje się takimi mężczyznami również obecnie i mamy na to mnóstwo dowodów.

¹³ Na przykład niezbędne wskazówki od ‛tych, którzy wśród nas przewodzą’, otrzymaliśmy wtedy, gdy wybuchła pandemia COVID-19. Starsi zostali poinstruowani, jak zadbać o potrzeby duchowe braci i sióstr. Wkrótce potem zorganizowaliśmy historyczny kongres w ponad 500 językach za pomocą internetu, telewizji lub radia. Ani na chwilę nie przestaliśmy otrzymywać pokarmu duchowego. Dzięki temu zachowaliśmy jedność. Możemy być pewni, że niezależnie od tego, jakie próby spotkamy w przyszłości, Jehowa będzie dalej udzielał mądrości braciom sprawującym przewodnictwo. A co jeszcze oprócz posłuszeństwa i zaufania do Jehowy jest nam potrzebne, żeby przygotować się na wielki ucisk i działać mądrze, gdy już nadejdzie?

OKAZUJ MIŁOŚĆ BRATERSKĄ I GOŚCINNOŚĆ

14. Jakimi przymiotami zgodnie z Hebrajczyków 13:1-3 musieli się odznaczać chrześcijanie przed końcem żydowskiego systemu rzeczy?

¹⁴ Kiedy rozpocznie się wielki ucisk, wzajemna miłość będzie nam potrzebna bardziej niż kiedykolwiek. Będziemy musieli naśladować chrześcijan z Jerozolimy i Judei. To prawda, że troszczyli się oni o siebie cały czas (Hebr. 10:32-34). Jednak przed końcem żydowskiego systemu rzeczy musieli okazywać „miłość braterską” i gościnność w jeszcze większym stopniu (odczytaj Hebrajczyków 13:1-3)c. Tak samo będzie podczas wielkiego ucisku.

15. Dlaczego po opuszczeniu Jerozolimy chrześcijanie musieli okazywać sobie nawzajem miłość braterską i gościnność?

¹⁵ Kiedy wojska rzymskie nagle wycofały się spod Jerozolimy, chrześcijanie mieli szansę uciec. Nie mogli jednak wziąć ze sobą zbyt wielu rzeczy (Mat. 24:17, 18). Zarówno w trakcie wędrówki w góry, jak i po osiedleniu się w nowym miejscu byli od siebie zależni. W tym czasie bez wątpienia mieli wiele „pilnych potrzeb”. Mogli wtedy okazywać prawdziwą miłość braterską i gościnność — wspierać się nawzajem i dzielić się ze sobą tym, co posiadali (Tyt. 3:14).

16. Jak możemy okazywać miłość współwyznawcom będącym w potrzebie? (Zobacz też ilustrację).

¹⁶ Wnioski dla nas: Miłość pobudza nas do wspierania współwyznawców będących w potrzebie. Wielu sług Bożych chętnie zadbało o potrzeby duchowe i materialne swoich braci i sióstr, którzy musieli uciekać z powodu wojen lub klęsk żywiołowych. Siostra z Ukrainy, która zostawiła swój dom znajdujący się w strefie wojennej, powiedziała: „Czuliśmy, jak Jehowa posługuje się braćmi, żeby nas prowadzić i nam pomagać. Serdecznie nas oni przyjęli i tak bardzo nas wspierali — w Ukrainie, na Węgrzech, a teraz w Niemczech”. Ci, którzy okazują gościnność współwyznawcom i zaspokajają ich potrzeby, są narzędziami w rękach Jehowy (Prz. 19:17; 2 Kor. 1:3, 4).

17. Dlaczego już teraz powinniśmy uczyć się okazywania innym miłości braterskiej i gościnności?

¹⁷ W trakcie wielkiego ucisku z pewnością będziemy potrzebować siebie nawzajem jeszcze bardziej (Hab. 3:16-18). Jehowa już teraz uczy nas, jak okazywać innym miłość braterską i gościnność — cechy, które okażą się szczególnie ważne w przyszłości.

CZEGO MOŻEMY SIĘ SPODZIEWAĆ W PRZYSZŁOŚCI

18. Jak możemy brać przykład z chrześcijan z I wieku?

¹⁸ Historia potwierdza, że gdy Jerozolimę dosięgła zagłada, chrześcijanie, którzy uciekli w góry, ocalili życie. Musieli opuścić miasto, ale Jehowa się o nich zatroszczył. Czego się z tego uczymy? Nie wiemy dokładnie, jak potoczą się przyszłe wydarzenia. Ale zgodnie z radą Jezusa powinniśmy zachowywać czujność (Łuk. 12:40). Chcemy też stosować się do rady Pawła z Listu do Hebrajczyków, która jest równie aktualna dzisiaj co w I wieku. Pamiętajmy też o osobistym zapewnieniu Jehowy, że nigdy nas nie zostawi (Hebr. 13:5, 6). Zawsze więc pilnie wyczekujmy „miasta, które jest trwałe” — Królestwa Bożego — bo dzięki temu będziemy już wiecznie zaznawać błogosławieństw (Mat. 25:34).