Jeremiasza
31 „W tym czasie”, mówi Jehowa, „stanę się Bogiem dla wszystkich rodzin Izraela, a one będą moim ludem”+.
2 Tak mówi Jehowa:
„Ludzie, którzy ocaleli od miecza, zyskali przychylność na pustkowiu,
gdy Izrael szedł do miejsca wytchnienia”.
3 Jehowa ukazał mi się z daleka i powiedział:
„Pokochałem cię wieczną miłością.
Dlatego przyciągnąłem cię do siebie lojalną miłością*+.
4 Znowu cię odbuduję i będziesz odbudowana+.
5 Znowu będziesz sadzić winnice na górach Samarii+.
Zakładający winnice zasadzą je i będą się cieszyć ich owocami+.
6 Bo nadejdzie dzień, gdy strażnicy w górach Efraima zawołają:
‚Wstańcie, chodźmy na Syjon, do naszego Boga, Jehowy’”+.
7 Bo tak mówi Jehowa:
„Radośnie wykrzykujcie do Jakuba.
Krzyczcie z radości, bo jesteście pierwsi wśród narodów+.
Rozgłaszajcie to. Zanoście wyrazy wysławiania i mówcie:
‚Jehowo, wybaw swój lud, pozostałych z Izraela’+.
8 Sprowadzę ich z kraju na północy+.
Zbiorę ich z najodleglejszych miejsc na ziemi+.
Wśród nich będzie niewidomy i kulawy+,
kobieta w ciąży i ta, która rodzi — wszyscy razem.
Powrócą tu jako wielki zbór+.
9 Przyjdą z płaczem+.
Będą błagać o łaskę, a ja ich poprowadzę.
Bo jestem Ojcem dla Izraela, a Efraim to mój pierworodny”+.
10 Narody, słuchajcie słowa Jehowy
i głoście je dalekim wyspom+:
„Ten, który rozproszył Izraela, zbierze go.
Będzie go strzegł jak pasterz swojego stada+.
12 Przyjdą i będą radośnie wykrzykiwać na wzniesieniu Syjonu+,
rozpromienią się z powodu dobroci* Jehowy,
z powodu zboża, młodego wina+ i oliwy,
a także z powodu młodych owiec i bydła+.
Ich żałobę zamienię w ogromne szczęście+.
Pocieszę ich i zamiast smutku dam im radość+.
15 „Tak mówi Jehowa:
‚W Ramie+ słychać głos, lament i gorzki płacz.
Rachela opłakuje swoich synów*+.
Nie daje się pocieszyć,
bo już ich nie ma’”+.
16 Tak mówi Jehowa:
„‚Przestań płakać, powstrzymaj łzy,
bo czeka cię nagroda za twoje działania’ — oświadcza Jehowa.
‚Powrócą oni z ziemi wroga’+.
17 ‚Jest dla ciebie nadzieja’+ — oznajmia Jehowa.
‚Twoi synowie powrócą na swoje terytorium’”+.
18 „Słyszałem, jak Efraim ubolewał:
‚Skorygowałeś mnie jak nieposkramianego byczka
i zostałem skorygowany.
Poprowadź mnie z powrotem, a chętnie zawrócę,
bo Ty, Jehowo, jesteś moim Bogiem.
19 Bo gdy zawróciłem, poczułem wyrzuty sumienia+.
Gdy zrozumiałem, ze smutku uderzyłem się w udo.
20 „Czy Efraim nie jest dla mnie cennym synem, ukochanym dzieckiem?+
Bo ilekroć go ganię, to i tak o nim pamiętam.
Właśnie dlatego z jego powodu jestem do głębi przejęty*+
i na pewno się nad nim zlituję” — mówi Jehowa+.
21 „Postaw sobie drogowskazy,
ustaw sobie znaki+.
Zwróć uwagę na drogę, którą musisz pójść+.
Wróć, dziewico izraelska, wróć do swoich miast.
22 Niewierna córko, jak długo będziesz się wahać?
Bo Jehowa stworzył na ziemi coś nowego:
Kobieta będzie usilnie zabiegać o mężczyznę”.
23 Tak mówi Jehowa, Bóg Zastępów, Bóg Izraela: „Gdy z powrotem zbiorę ich jeńców, to w ziemi judzkiej i w jej miastach znowu będzie się mówić: ‚Oby Jehowa cię pobłogosławił, siedzibo prawości+, święta góro’+. 24 W tej ziemi zamieszkają razem Juda i wszystkie jej miasta, rolnicy i pasterze+. 25 Bo pokrzepię zmęczonego* i nasycę każdego omdlewającego*”+.
26 Wtedy zbudziłem się i otworzyłem oczy, a mój sen był przyjemny.
27 „Nadchodzą dni”, mówi Jehowa, „gdy w Izraelu i Judzie pomnożę ludzi i zwierzęta*”+.
28 „I jak zwracałem na nich uwagę, żeby wykorzeniać, burzyć, rozwalać, niszczyć i wyrządzać szkodę+, tak będę zwracał na nich uwagę, żeby budować i sadzić”+ — mówi Jehowa. 29 „W tych dniach już nie będzie się mówić: ‚Ojcowie jedli kwaśne winogrona, a synom ścierpły* zęby’+. 30 Ale każdy umrze za swoje własne przewinienie. Temu, kto je kwaśne winogrona, ścierpną jego własne zęby”.
31 „Nadchodzą dni”, mówi Jehowa, „gdy z ludem Izraela i Judy zawrę nowe przymierze+. 32 Nie będzie to takie przymierze, jakie zawarłem z ich przodkami w dniu, gdy wziąłem ich za rękę, żeby ich wyprowadzić z Egiptu+. ‚Tamto moje przymierze złamali+, chociaż byłem ich prawowitym panem*’ — mówi Jehowa”.
33 „Po tym czasie”, mówi Jehowa, „zawrę z ludem Izraela następujące przymierze: Włożę w nich swoje prawo+ i zapiszę je w ich sercu+. I będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem”+.
34 „Już nikt nie będzie uczył swojego bliźniego ani swojego brata, mówiąc: ‚Poznajcie Jehowę!’+, bo oni wszyscy, od najmniej do najbardziej znaczącego, będą mnie znali”+ — oświadcza Jehowa. „Przebaczę ich przewinienie i już nie będę pamiętał ich grzechu”+.
35 Tak mówi Jehowa,
który dał słońce, żeby świeciło w dzień,
i prawa* dla księżyca i gwiazd, żeby świeciły nocą,
który wzburza morze i sprawia, że huczą jego fale,
który ma na imię Jehowa, Bóg Zastępów+:
36 „‚Skoro te prawa nigdy nie zawiodą’, mówi Jehowa,
‚to i potomkowie Izraela nigdy nie przestaną być dla mnie narodem’”+.
37 Tak mówi Jehowa: „‚Jak nie da się zmierzyć nieba w górze ani zbadać fundamentów ziemi w dole, tak i ja nie mogę odrzucić wszystkich potomków Izraela za wszystko, co zrobili’ — oświadcza Jehowa”+.
38 „Nadchodzą dni”, mówi Jehowa, „gdy to miasto zostanie dla Jehowy odbudowane+ od Wieży Chananela+ do Bramy Narożnej+. 39 Sznur mierniczy+ będzie biegł prosto do wzgórza Gareb i skręci ku Goi. 40 A cała dolina* zwłok i popiołu* oraz wszystkie tarasy aż do Doliny Kidronu+ i aż do narożnika Bramy Końskiej+ w kierunku wschodnim będą czymś świętym dla Jehowy+. Już nigdy nie będzie to wykorzenione ani zburzone”.