Okazujemy miłość naszym współwyznawcom, kiedy witamy ich w naszym kręgu przyjaciół (2 Kor. 6:11-13). W wielu zborach są bracia i siostry o różnym pochodzeniu i osobowościach. Możemy rozwijać do nich miłość, jeśli skupiamy się na ich zaletach. Gdy uczymy się patrzeć na drugich tak jak Jehowa, dowodzimy, że ich kochamy. Okazywanie miłości braciom i siostrom będzie miało kluczowe znaczenie w trakcie wielkiego ucisku. Gdzie znajdziemy wtedy schronienie? Rozważmy, co Jehowa nakazał swoim sługom, gdy zaatakowano starożytny Babilon: „Idź, mój ludu, wejdź do swoich wewnętrznych pokojów i zamknij za sobą drzwi. Schowaj się na chwilkę, aż przeminie gniew” (Izaj. 26:20). Wydaje się, że podobnie będziemy musieli się zachować w trakcie wielkiego ucisku. w23.07 29:14-16

Miej opinię osoby rozsądnej. Zastanów się: „Czy ludzie postrzegają mnie jako człowieka rozsądnego, ustępliwego i tolerancyjnego? Czy raczej uważają, że jestem surowy, szorstki i uparty? Czy jestem skłonny ich wysłuchiwać i jeśli to stosowne, spełniać ich prośby?”. To, w jakiej mierze jesteśmy rozsądni, wskazuje, w jakim stopniu naśladujemy Jehowę i Jezusa. Rozsądek obejmuje bycie elastycznym, gdy zmieniają się okoliczności. Takie zmiany mogą się wiązać z nieoczekiwanymi trudnościami. Na przykład mogą nas dotknąć niespodziewane problemy ze zdrowiem. Nasze życie może się wywrócić do góry nogami w wyniku nagłych zmian politycznych lub ekonomicznych (Kazn. 9:11). Próbą może być nawet zmiana przydziału służby. Możemy się dostosować do nowych warunków, jeśli uwzględnimy cztery wskazówki: 1) zaakceptuj rzeczywistość; 2) patrz w przyszłość; 3) skupiaj się na tym, co pozytywne; 4) rób coś dla innych. w23.07 32:7-8

Prorok Daniel był młodym człowiekiem, gdy Babilończycy uprowadzili go do niewoli, daleko od jego rodzinnego kraju. Ale Daniel najwyraźniej zrobił na nich wrażenie. Dostrzegali „to, co jest widoczne dla oczu” — że ‛nie miał żadnej wady, dobrze się prezentował’ i pochodził z wpływowej rodziny (1 Sam. 16:7). Dlatego postanowili go wyszkolić, żeby dołączył do elity ich społeczeństwa (Dan. 1:3, 4, 6). Jehowa kochał Daniela za to, jakim postanowił być człowiekiem. Co ciekawe, Daniel mógł mieć około 20 lat, kiedy Jehowa wyraził się o nim z uznaniem i postawił go na równi z Noem i Hiobem — mężczyznami, którzy przez całe dziesięciolecia wyrabiali sobie dobrą opinię u Boga (Rodz. 5:32; 6:9, 10; Hioba 42:16, 17; Ezech. 14:14). A Jehowa kochał Daniela przez całe jego długie i bogate życie (Dan. 10:11, 19). w23.08 33:1-2