Czy szukasz schronienia u Jehowy?

1. Jak czasami czują się wierni słudzy Boży z powodu odziedziczonego grzechu?

„NIESZCZĘSNY ja człowiek!” (Rzym. 7:24). Pod tymi słowami Pawła podpisałoby się wielu wiernych sług Bożych. Wszyscy pragniemy podobać się Jehowie. Ale nieraz czujemy się okropnie, bo jesteśmy grzeszni i robimy coś, co Go zasmuca. A jeśli ktoś popełnił poważny grzech, może nawet mieć wrażenie, że Bóg nigdy mu nie przebaczy.

2. (a) Jak Psalm 34:22 wskazuje, że słudzy Boży nie muszą czuć się przytłoczeni poczuciem winy? (b) Co omówimy w tym artykule? (Zobacz ramkę „Symboliczne znaczenie czy praktyczne wnioski?”).

² Biblia upewnia nas, że ci, którzy chronią się u Jehowy, nie muszą czuć się przytłoczeni poczuciem winy (odczytaj Psalm 34:22). Z czym wiąże się szukanie ochrony u Jehowy? Jakie działania musimy podjąć, żeby skorzystać z Jego miłosierdzia i przebaczenia? Szukając odpowiedzi na te pytania, przyjrzymy się, jak funkcjonowały miasta schronienia w starożytnym Izraelu. To prawda, że zostały powołane do istnienia na mocy Prawa Mojżeszowego, które przestało obowiązywać w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Pamiętajmy jednak, że Prawo to dał Jehowa. Dlatego ze sposobu funkcjonowania miast schronienia dowiadujemy się, co Bóg sądzi o grzechu, grzesznikach i skrusze. Najpierw zobaczmy, w jakim celu wyznaczono te miasta.

„WYZNACZCIE SOBIE MIASTA SCHRONIENIA”

3. Jak w Izraelu postępowano z rozmyślnymi zabójcami?

³ Jehowa traktował bardzo poważnie każdy przypadek przelania krwi w starożytnym Izraelu. Wyrok śmierci na rozmyślnym zabójcy wykonywał tak zwany „mściciel krwi” — mężczyzna najbliżej spokrewniony z ofiarą (Liczb 35:19). W ten sposób dokonywano przebłagania za przelanie krwi niewinnego człowieka. Gdyby wyroku nie wykonano szybko, Ziemia Obiecana zostałaby splugawiona, bo Jehowa powiedział: „Nie wolno wam plugawić ziemi, w której jesteście; (...) [przelewanie krwi człowieka] bowiem plugawi ziemię” (Liczb 35:33, 34).

4. Jak w Izraelu traktowano nieumyślnych zabójców?

⁴ A co z nieumyślnym zabójcą? On też przelał krew niewinnego człowieka (Rodz. 9:5). Jednak dzięki miłosierdziu Jehowy miał możliwość uciec przed mścicielem krwi do jednego z sześciu miast schronienia. Tam czuł się bezpiecznie. Ale nie mógł opuszczać miasta aż do śmierci arcykapłana (Liczb 35:15, 28).

5. W jaki sposób postanowienie o miastach schronienia pomaga nam lepiej poznać Jehowę?

⁵ Miasta schronienia nie zostały wymyślone przez ludzi. To sam Jehowa polecił Jozuemu: „Powiedz do synów Izraela (...): ‚Wyznaczcie sobie miasta schronienia’”. Miasta te otrzymały „status miejsca uświęconego” (Joz. 20:1, 2, 7, 8). Ponieważ zostały wyznaczone na polecenie Jehowy, warto zadać sobie pytania: Jak postanowienie o miastach schronienia pomaga nam lepiej zrozumieć miłosierdzie Jehowy? I czego uczy nas o tym, jak obecnie możemy się u Niego chronić?

„PRZEDŁOŻY SWOJĄ SPRAWĘ STARSZYM TEGO MIASTA”

6, 7. (a) Opisz rolę starszych w sądzeniu nieumyślnego zabójcy. (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Dlaczego nieumyślny zabójca robił mądrze, zwracając się do starszych?

⁶ Po przybyciu do miasta schronienia nieumyślny zabójca musiał ‛przedłożyć swoją sprawę starszym tego miasta’ zasiadającym w bramie. Starsi byli zobowiązani życzliwie go przyjąć (Joz. 20:4, Biblia warszawska). Po jakimś czasie odsyłali go do miasta, w którym doszło do zabójstwa, żeby sprawę rozpatrzyli tamtejsi starsi (odczytaj Liczb 35:24, 25). Dopiero kiedy uznali, że zabójstwo było nieumyślne, uciekinier mógł wrócić do miasta schronienia.

⁷ Dlaczego sprawę rozpatrywali starsi? To oni dbali, żeby naród izraelski był czysty, i pomagali nieumyślnemu zabójcy skorzystać z miłosierdzia Jehowy. Pewien biblista zauważył, że gdyby zabójca nie udał się do starszych, naraziłby się na śmierć. Napisał: „Jego krew spadłaby na jego głowę, ponieważ nie skorzystał ze środków bezpieczeństwa udostępnionych przez Boga”. Pomoc była na wyciągnięcie ręki, ale nieumyślny zabójca musiał o nią poprosić i z niej skorzystać. Jeśli tego nie zrobił i nie znalazł się w jednym z miast wyznaczonych przez Jehowę, najbliższy krewny zabitego mógł go uśmiercić.

8, 9. Dlaczego chrześcijanin, który popełnił poważny grzech, powinien zwrócić się o pomoc do starszych?

⁸ Chrześcijanin, który popełnił poważny grzech i chce odzyskać zdrowie duchowe, musi poprosić o pomoc starszych zboru. Dlaczego jest to ważne? Po pierwsze, taki sposób postępowania podał w swoim Słowie Jehowa (Jak. 5:14-16). Po drugie, starsi pomogą skruszonemu grzesznikowi odzyskać uznanie Boże i uniknąć powtórzenia grzechu (Gal. 6:1; Hebr. 12:11). Po trzecie, zostali oni wyznaczeni i są szkoleni, żeby pokrzepiać skruszonych grzeszników i pomóc im poradzić sobie z bólem i poczuciem winy. Jehowa nazwał starszych „schronieniem przed ulewą” (Izaj. 32:1, 2, Bw). Czy nie przyznasz, że ich pomoc jest wyrazem miłosierdzia Bożego?

⁹ Wielu sług Jehowy przekonało się, jaką ulgę daje skorzystanie z pomocy starszych. Na przykład brat o imieniu Daniel popełnił poważny grzech, ale przez kilka miesięcy bał się porozmawiać ze starszymi. Mówi: „Minęło dużo czasu i uznałem, że starsi nie mogą dla mnie nic w tej sprawie zrobić. Jednak ciągle prześladowała mnie myśl, że wszystko się wyda. A kiedy modliłem się do Jehowy, za każdym razem czułem, że muszę zaczynać od przepraszania za to, co zrobiłem”. W końcu Daniel zwrócił się o pomoc do starszych. Wspomina: „Oczywiście bałem się do nich podejść. Ale potem poczułem się tak, jakby ktoś zdjął ze mnie wielki ciężar. Teraz mogę zwracać się do Jehowy bez przeszkód”. Obecnie Daniel ma czyste sumienie i niedawno został sługą pomocniczym.

„MA UCIEC DO JEDNEGO Z TYCH MIAST”

10. Jakie zdecydowane działania musiał podjąć nieumyślny zabójca, żeby skorzystać z miłosierdzia?

¹⁰ Żeby skorzystać z miłosierdzia, nieumyślny zabójca musiał działać. Musiał uciec do najbliższego miasta schronienia (odczytaj Jozuego 20:4). Trudno sobie wyobrazić, żeby zwlekał. Jego życie zależało od tego, czy szybko dotarł do tego miasta i czy w nim pozostał. Wymagało to od niego poświęcenia. Musiał porzucić dotychczasową pracę oraz dom. Poza tym aż do śmierci arcykapłana nie mógł podróżować (Liczb 35:25)a. Ale warto było się zdobyć na takie poświęcenie. Gdyby opuścił miasto schronienia, okazałby brak szacunku dla przelanej krwi i sam mógłby stracić życie.

11. Jak skruszony grzesznik może pokazać, że nie uważa miłosierdzia Jehowy za coś oczywistego?

¹¹ Podobnie jest obecnie. Skruszony grzesznik musi podjąć zdecydowane działania. Musi porzucić złe postępowanie — wystrzegać się nie tylko poważnych grzechów, ale również wszystkiego, co mogłoby do nich prowadzić. Apostoł Paweł pod natchnieniem tak opisał reakcję skruszonych chrześcijan z Koryntu: „Wasze zbożne zasmucenie jakże wielką zrodziło w was żarliwość, jakie oczyszczanie się, jakie oburzenie, jaką bojaźń, jaką tęsknotę, jaką gorliwość, jakie naprawianie zła!” (2 Kor. 7:10, 11). Kiedy stanowczo odrzucamy grzeszne postępowanie, pokazujemy Jehowie, że nie podchodzimy lekko do swoich grzechów ani nie uważamy, że miłosierdzie się nam należy.

12. Z czego musi niekiedy zrezygnować chrześcijanin, żeby korzystać z miłosierdzia Bożego?

¹² Na jakie poświęcenia czasami trzeba się zdobyć, żeby korzystać z miłosierdzia Bożego? Niekiedy trzeba zrezygnować z czegoś, do czego jesteśmy przywiązani, gdyby miało to prowadzić do grzechu (Mat. 18:8, 9). Jeśli pod wpływem przyjaciół robisz coś, co nie podoba się Jehowie, to czy zerwiesz z nimi kontakty? Jeśli wiesz, że masz słabość do alkoholu, to czy będziesz unikał sytuacji, w których mógłbyś wypić więcej, niż powinieneś? Albo jeśli walczysz z niemoralnymi pragnieniami, to czy wystrzegasz się wszystkiego, co mogłoby rozbudzić w tobie nieczyste myśli, na przykład niektórych filmów czy stron internetowych? Naprawdę warto się zdobyć na każde poświęcenie, żeby zachować lojalność wobec Jehowy. Nie ma nic gorszego od świadomości, że On nas odrzucił. Z drugiej strony nie ma nic lepszego od odczuwania Jego „wiecznej miłości” (Izaj. 54:7, 8, Bw).

„BĘDĄ WAM SŁUŻYĆ ZA SCHRONIENIE”

13. Wyjaśnij, dlaczego uciekinier mógł się czuć bezpieczny i szczęśliwy w mieście schronienia.

¹³ Kiedy uciekinier znalazł się w mieście schronienia, był bezpieczny. Jehowa powiedział o tych miastach: „Będą wam służyć za schronienie” (Joz. 20:2, 3). Jehowa nie nakazał ponownie osądzać zabójcy za ten sam czyn; poza tym mściciel krwi nie mógł wejść do miasta i wykonać wyroku śmierci. Kto się tam ukrył, nie musiał bać się odwetu, bo był bezpieczny pod ochroną Jehowy. To nie było więzienie. Uciekinier mógł pracować, pomagać innym i w spokoju służyć Jehowie. Mógł być szczęśliwy i prowadzić satysfakcjonujące życie.

14. O czym może być przekonany chrześcijanin, który okazał skruchę?

¹⁴ Zdarza się, że chociaż jakiś sługa Jehowy okazał skruchę za poważny grzech, nie może się uwolnić od poczucia winy. Czasami nawet myśli, że w oczach Jehowy na zawsze pozostanie skalany. Jeśli tak właśnie się czujesz, to bądź pewny, że Jehowa przebacza raz na zawsze. Przekonał się o tym cytowany wcześniej Daniel. Starsi udzielili mu skarcenia i pomogli odzyskać czyste sumienie. Daniel opowiadał: „Poczułem wielką ulgę. Sprawa została wyjaśniona, więc nie musiałem już czuć się winny. Grzech po prostu został mi przebaczony. Jehowa, tak jak obiecał, zabiera ciężary daleko od ciebie. Już nigdy nie będziesz musiał ich oglądać”. Gdy nieumyślny zabójca znalazł się w mieście schronienia, mógł prowadzić spokojne życie i nie obawiać się mściciela krwi. Podobnie jest w naszym wypadku. Kiedy Jehowa przebaczy nam grzech, nie musimy się obawiać, że będzie chciał do niego wracać albo ponownie nas ukarać (odczytaj Psalm 103:8-12).

15, 16. Jak rola Jezusa jako Odkupiciela i Arcykapłana upewnia cię o miłosierdziu Bożym?

¹⁵ Tak naprawdę mamy jeszcze ważniejszy powód niż Izraelici, żeby wierzyć w miłosierdzie Jehowy. Po tym, jak Paweł powiedział: „Nieszczęsny ja człowiek”, zaraz dodał: „Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana!” (Rzym. 7:25). Paweł musiał się zmagać z grzesznymi skłonnościami, a w przeszłości popełnił wiele zła, za które okazał skruchę. Był jednak przekonany, że Bóg przez Jezusa mu przebaczył. Jezus jako Odkupiciel ‛oczyszcza nasze sumienia’ i daje nam spokój wewnętrzny (Hebr. 9:13, 14). Jako Arcykapłan „może całkowicie wybawić tych, którzy przez niego przystępują do Boga, ponieważ zawsze żyje, aby się za nimi ujmować” (Hebr. 7:24, 25). Skoro służba arcykapłana upewniała Izraelitów, że ich grzechy zostaną przebaczone, o ileż bardziej służba naszego Arcykapłana, Jezusa, upewnia nas, że możemy „dostąpić miłosierdzia i znaleźć niezasłużoną życzliwość ku pomocy w stosownym czasie” (Hebr. 4:15, 16).

¹⁶ Jeśli więc chcesz znaleźć schronienie u Jehowy, przejawiaj wiarę w okup. Nie wystarczy uznać, że ta ofiara została złożona za całą ludzkość. Musisz wierzyć, że została złożona za ciebie (Gal. 2:20, 21). Musisz też wierzyć, że okup stanowi podstawę do przebaczenia twoich grzechów i że daje tobie nadzieję na życie wieczne. Ofiara złożona przez Jezusa to dar od Jehowy dla ciebie.

17. Dlaczego pragniesz szukać schronienia u Jehowy?

¹⁷ Postanowienie o miastach schronienia wiele mówi o miłosierdziu Jehowy. Uzmysławia nam nie tylko, że życie jest święte, ale też jak mogą nam pomóc starsi, z czym wiąże się prawdziwa skrucha i dlaczego możemy być całkowicie pewni miłosierdzia Bożego. Czy szukasz schronienia u Jehowy? Nie ma bezpieczniejszego miejsca! (Ps. 91:1, 2). Z następnego artykułu dowiemy się, jak możemy naśladować niezwykłą sprawiedliwość i miłosierdzie Jehowy.