Zmartwychwstanie — niezawodna nadzieja!

1, 2. Jaką wspaniałą nadzieję mają słudzy Jehowy?

NADZIEJA to coś bardzo cennego. Niektórzy ludzie wiążą swoje nadzieje z udanym małżeństwem, zdrowymi dziećmi czy pokonaniem ciężkiej choroby. Dla nas, chrześcijan, te rzeczy też są ważne. Ale to, w czym pokładamy największą nadzieję, sięga jeszcze dalej — ma związek z życiem wiecznym i zmartwychwstaniem naszych bliskich.

² Apostoł Paweł powiedział: „Pokładam w Bogu nadzieję, (...) że nastąpi zmartwychwstanie zarówno prawych, jak i nieprawych” (Dzieje 24:15). Paweł nie był pierwszą osobą, która wyraziła taką nadzieję. Wcześniej zrobił to już patriarcha Hiob. Był on przekonany, że gdy umrze, Bóg będzie o nim pamiętał i przywróci mu życie (Hioba 14:7-10, 12-15).

3. Jaką korzyść możemy odnieść z 15 rozdziału 1 Listu do Koryntian?

³ Nauka o zmartwychwstaniu to jedna z „podstawowych nauk” chrześcijańskich, należy do „fundamentu” naszych wierzeń (Hebr. 6:1, 2). Paweł poruszył temat zmartwychwstania w 15 rozdziale 1 Listu do Koryntian. Jego słowa musiały bardzo pokrzepić pierwszych chrześcijan. Mogą pokrzepić również nas — mogą wzmocnić naszą nadzieję bez względu na to, jak długo wyczekujemy jej spełnienia.

4. Na czym opieramy nadzieję na zmartwychwstanie naszych bliskich?

⁴ Nadzieja na zmartwychwstanie naszych bliskich opiera się na zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Wchodziło ono w skład „dobrej nowiny”, którą Paweł przekazał Koryntianom (1 Kor. 15:1, 2). Powiedział im wręcz, że gdyby chrześcijanie nie wierzyli w zmartwychwstanie Jezusa, ich wiara byłaby bezcelowa (1 Kor. 15:17). Jest to więc kluczowy element naszej nadziei.

5, 6. Jakie znaczenie mają dla nas słowa z 1 Koryntian 15:3, 4?

⁵ Na początku Paweł przypomina trzy fakty: „Chrystus (...) umarł za nasze grzechy”, „został pochowany” oraz „trzeciego dnia zgodnie z Pismami [został] wskrzeszony” (odczytaj 1 Koryntian 15:3, 4).

⁶ Jakie znaczenie mają dla nas te fakty? Prorok Izajasz przepowiedział, że Mesjasz będzie ‛wyrwany z krainy żyjących’ i ‛otrzyma grób wśród niegodziwych’. W grę wchodziło jednak coś więcej. Izajasz dodał, że Mesjasz ‛poniesie grzech wielu ludzi’. Jezus spełnił to proroctwo, oddając życie na okup (Izaj. 53:8, 9, 12; Mat. 20:28; Rzym. 5:8). Tak więc to, że Jezus umarł, został pochowany i wskrzeszony, daje nam solidną podstawę do nadziei na uwolnienie od grzechu i śmierci i ponowne spotkanie z naszymi zmarłymi bliskimi.

ŚWIADECTWO WIELU NAOCZNYCH ŚWIADKÓW

7, 8. Co przekonuje chrześcijan, że Jezus został wskrzeszony?

⁷ Skoro nasza nadzieja ma związek ze zmartwychwstaniem Jezusa, musimy być przekonani, że Jehowa naprawdę go wskrzesił. Co nas o tym upewnia?

⁸ Zmartwychwstanie Jezusa potwierdziło wielu naocznych świadków (1 Kor. 15:5-7). Pierwszym, którego wymienił Paweł, był Kefas, czyli Piotr. To, że Piotr widział wskrzeszonego Jezusa, poświadczyła grupa uczniów (Łuk. 24:33, 34). Poza tym pewnego razu zobaczyło go „Dwunastu”, czyli apostołowie. Następnie Chrystus „ukazał się jednocześnie ponad 500 braciom”, prawdopodobnie podczas radosnego spotkania w Galilei wspomnianego w Ewangelii według Mateusza 28:16-20. Ukazał się też Jakubowi — najwyraźniej swojemu przyrodniemu bratu, który wcześniej w niego nie wierzył (Jana 7:5). Kiedy jednak zobaczył go po zmartwychwstaniu, nabrał przekonania, że jest on Mesjaszem. Co ciekawe, gdy około 55 roku n.e. Paweł pisał list do Koryntian, wielu naocznych świadków ciągle żyło. Dlatego każdy, kto miał wątpliwości, mógł osobiście z nimi porozmawiać.

9. Jak o zmartwychwstaniu Jezusa świadczy przeżycie Pawła opisane w Dziejach 9:3-5?

⁹ Później Jezus ukazał się samemu Pawłowi (1 Kor. 15:8). Paweł (znany wtedy jako Saul) był akurat w drodze do Damaszku, gdy usłyszał głos Jezusa i zobaczył go w wizji w niebiańskiej chwale (odczytaj Dzieje 9:3-5). Przeżycie Pawła to jeszcze jeden z dowodów, że zmartwychwstanie Jezusa nie jest mitem (Dzieje 26:12-15).

10. Do czego pobudzała Pawła wiara w zmartwychwstanie Jezusa?

¹⁰ Świadectwo Pawła jest szczególnie godne uwagi ze względu na to, że wcześniej prześladował on chrześcijan. Kiedy jednak przekonał się, że Jezus został wskrzeszony, robił wszystko, żeby przekonać do tego również innych. Głosząc o jego śmierci i zmartwychwstaniu, był poddawany chłoście i więziony; kilka razy przeżył też rozbicie się statku (1 Kor. 15:9-11; 2 Kor. 11:23-27). Paweł tak mocno wierzył, że Jezus znowu żyje, że sam był gotowy za to umrzeć. Czy świadectwo pierwszych chrześcijan nie przekonuje cię, że Jezus rzeczywiście został wskrzeszony? I czy nie wzmacnia twojej wiary w przyszłe zmartwychwstanie?

SKORYGOWANIE BŁĘDNYCH POGLĄDÓW

11. Co mogło sprawiać, że niektórzy chrześcijanie w Koryncie mieli błędne poglądy na temat zmartwychwstania?

¹¹ Część chrześcijan w Koryncie miała na temat zmartwychwstania błędne poglądy. Niektórzy mówili nawet, że „nie ma zmartwychwstania” (1 Kor. 15:12). Dlaczego? Filozofowie w Atenach, innym greckim mieście, szydzili z twierdzenia, że Jezus zmartwychwstał. Taki sposób myślenia mógł się udzielić niektórym chrześcijanom w Koryncie (Dzieje 17:18, 31, 32). Inni być może uważali, że ideę zmartwychwstania należy rozumieć przenośnie — że ktoś z powodu grzechu był „martwy”, ale kiedy został chrześcijaninem, „ożył”. Tak czy inaczej, zaprzeczanie zmartwychwstaniu oznaczało, że wiara tych chrześcijan była bezcelowa. Jeśli Bóg nie wskrzesił Jezusa, to za grzechy ludzi nie został zapłacony żaden okup. Tak więc ci, którzy odrzucali wiarę w zmartwychwstanie, nie mieli żadnej podstawy do nadziei (1 Kor. 15:13-19; Hebr. 9:12, 14).

12. Czym w myśl 1 Piotra 3:18, 22 zmartwychwstanie Jezusa różniło się od wcześniejszych wskrzeszeń?

¹² Paweł osobiście się przekonał, że „Chrystus (...) naprawdę został wskrzeszony”. Jego zmartwychwstanie było wspanialsze od wcześniejszych przypadków wskrzeszenia, bo ludzie, którzy w przeszłości wrócili do życia na ziemi, musieli znowu umrzeć. Paweł napisał o Jezusie, że był „pierwszym z tych, którzy zasnęli snem śmierci”. W jakim sensie? Był pierwszym człowiekiem, który zmartwychwstał w ciele duchowym, i pierwszym, który poszedł do nieba (1 Kor. 15:20; Dzieje 26:23; odczytaj 1 Piotra 3:18, 22).

CI, KTÓRZY „POWRÓCĄ DO ŻYCIA”

13. Jaką różnicę ukazał Paweł między Adamem i Jezusem?

¹³ Jak śmierć jednego człowieka może dać życie milionom innych? Paweł udzielił na to pytanie logicznej odpowiedzi. Ukazał różnicę między tym, co na ludzkość sprowadził Adam, a tym, co jest możliwe dzięki Chrystusowi. O Adamie napisał, że przez niego ‛przyszła śmierć’, bo kiedy zgrzeszył, ściągnął śmierć na siebie i swoich potomków. Tragiczne skutki jego nieposłuszeństwa odczuwamy do dzisiaj. Z drugiej strony dzięki temu, że Bóg wskrzesił swojego Syna, mamy piękną nadzieję na przyszłość! Dzięki Jezusowi ‛przyjdzie zmartwychwstanie’. Paweł napisał: „Jak przez Adama wszyscy umierają, tak dzięki Chrystusowi wszyscy powrócą do życia” (1 Kor. 15:21, 22).

14. Czy Adam zostanie wskrzeszony? Wyjaśnij to.

¹⁴ Co Paweł miał na myśli, pisząc, że „przez Adama wszyscy umierają”? Chodziło mu o potomków Adama, którzy umierają, ponieważ odziedziczyli po nim grzech i niedoskonałość (Rzym. 5:12). On sam nie znajdzie się wśród tych, którzy „powrócą do życia”. Okup Chrystusa go nie obejmuje, bo świadomie okazał Bogu nieposłuszeństwo jako człowiek doskonały. Czeka go taki sam los jak tych, których „Syn Człowieczy” uzna za „kozy” i którzy zostaną „bezpowrotnie zgładzeni” (Mat. 25:31-33, 46; Hebr. 5:9).

15. Kto się zalicza do ‛wszystkich, którzy powrócą do życia’?

¹⁵ Poza tym Paweł zaznaczył, że „dzięki Chrystusowi wszyscy powrócą do życia” (1 Kor. 15:22). Napisał to w liście do chrześcijan namaszczonych duchem świętym, którzy mieli być wskrzeszeni do życia w niebie. Chrześcijanie ci zostali „uświęceni jako uczniowie Chrystusa Jezusa, powołani na świętych”. Paweł wspomniał też, że niektórzy z nich „zasnęli snem śmierci, a żyli w jedności z Chrystusem” (1 Kor. 1:2; 15:18; 2 Kor. 5:17). W innym natchnionym liście napisał, że ci, którzy ‛jednoczą się z Jezusem w śmierci podobnej do jego śmierci, zjednoczą się z nim w zmartwychwstaniu podobnym do jego zmartwychwstania’ (Rzym. 6:3-5). Jezus został wskrzeszony jako osoba duchowa i poszedł do nieba. Tak też będzie ze wszystkimi, którzy są „w jedności z Chrystusem”, czyli z namaszczonymi duchem chrześcijanami.

16. Co Paweł dał do zrozumienia, pisząc, że Jezus został wskrzeszony „jako pierwszy”?

¹⁶ Paweł napisał, że Chrystus został wskrzeszony „jako pierwszy [dosł. „pierwocina”] z tych, którzy zasnęli snem śmierci”. Jak pamiętamy, inne osoby, na przykład Łazarz, już wcześniej wróciły do życia na ziemi. Ale Jezus był pierwszym, który został wskrzeszony jako osoba duchowa i który otrzymał życie wieczne. Przypominał ofiarę z pierwocin, czyli pierwszych plonów, które Izraelici składali Bogu. Co więcej, kiedy Paweł nazwał go „pierwszym”, dał do zrozumienia, że po nim do życia w niebie będą wskrzeszani również inni — apostołowie i pozostali, którzy „żyli w jedności z Chrystusem”. W wyznaczonym czasie mieli dostąpić podobnego zmartwychwstania jak on.

17. Kiedy ci, którzy „żyli w jedności z Chrystusem”, mieli otrzymać nagrodę niebiańską?

¹⁷ Zmartwychwstanie do życia w niebie tych, którzy „żyli w jedności z Chrystusem”, nie zaczęło się w czasie, gdy Paweł pisał list do Koryntian. Paweł odniósł je do przyszłości: „Każdy po kolei: Chrystus jako pierwszy, potem — podczas jego obecności — ci, którzy do niego należą” (1 Kor. 15:23; 1 Tes. 4:15, 16). W czasie „obecności” Chrystusa żyjemy właśnie dzisiaj. Oznacza to, że apostołowie i inni namaszczeni chrześcijanie po śmierci czekali aż do naszych czasów, żeby otrzymać nagrodę niebiańską i ‛zjednoczyć się z Chrystusem w zmartwychwstaniu’.

NIEZAWODNA NADZIEJA!

18. (a) Co wskazuje na to, że oprócz zmartwychwstania niebiańskiego nastąpi też inne? (b) Co się wydarzy w niebie w myśl 1 Koryntian 15:24-26?

¹⁸ O Pawle i pozostałych, którzy idą do nieba, Biblia mówi, że dostępują „wcześniejszego zmartwychwstania” (Filip. 3:11). Wskazuje to, że nastąpi też inne. Taki wniosek harmonizuje z tym, co o swojej nadziei powiedział Hiob (Hioba 14:15). Kiedy Chrystus ‛będzie usuwał wszelki rząd, władzę i moc’, „ci, którzy do niego należą”, będą już z nim w niebie. „Jako ostatni wróg zostanie unicestwiona śmierć”. To oczywiste, że wskrzeszeni do życia w niebie nie będą już podlegać śmierci odziedziczonej po Adamie. A co ze wszystkimi lojalnymi chrześcijanami, którzy nie będą żyć z Chrystusem w niebie? (Odczytaj 1 Koryntian 15:24-26).

19. Czego mogą się spodziewać osoby, które nie mają nadziei niebiańskiej?

¹⁹ Czego mogą się spodziewać osoby, które nie mają nadziei niebiańskiej? Paweł powiedział: „Nastąpi zmartwychwstanie zarówno prawych, jak i nieprawych” (Dzieje 24:15). Oczywiście do nieba nie może pójść żaden nieprawy człowiek. Słowa te muszą się więc odnosić do przyszłego zmartwychwstania na ziemi.

20. Jak umocniła się twoja nadzieja na zmartwychwstanie?

²⁰ To, że „nastąpi zmartwychwstanie”, jest pewne! Ci, którzy zmartwychwstaną na ziemi, otrzymają możliwość życia na niej już na zawsze. Obietnica ta jest godna zaufania. Płynąca z niej nadzieja może cię pocieszyć, kiedy myślisz o swoich zmarłych bliskich. Zostaną oni wskrzeszeni w okresie, gdy Chrystus razem z innymi będzie „królować przez 1000 lat” (Obj. 20:6). Poza tym możesz być przekonany, że jeśli ty sam umrzesz przed nastaniem Millennium, również zostaniesz wskrzeszony. Ta „nadzieja nie prowadzi do rozczarowania” (Rzym. 5:5). Już teraz może dodać ci sił i pomóc ci z radością służyć Bogu. Ale z 15 rozdziału 1 Listu do Koryntian możemy się nauczyć czegoś jeszcze. Omówimy to w następnym artykule.