Masz swoje miejsce wśród ludu Jehowy!

1. Jaki mamy zaszczyt?

NALEŻENIE do ludu Jehowy to wielki zaszczyt! Żyjemy w duchowym raju, wśród pokojowo nastawionych, szczęśliwych ludzi. Jakie jest w nim twoje miejsce?

2. Jakiego przykładu użył apostoł Paweł w kilku natchnionych listach?

² Cenne wnioski możemy wyciągnąć z pewnego przykładu, którego apostoł Paweł użył w kilku natchnionych listach. Porównał w nich zbór do ludzkiego ciała, a pojedyncze osoby w zborze do poszczególnych części ciała (Rzym. 12:4-8; 1 Kor. 12:12-27; Efez. 4:16).

3. Jakie trzy sprawy przeanalizujemy w tym artykule?

³ W tym artykule wyciągniemy z przykładu podanego przez Pawła trzy ważne lekcje. Po pierwsze, zobaczymy, że każdy z nas ma wśród ludu Jehowy swoje miejsceb. Po drugie, omówimy, co możemy zrobić, jeśli trudno nam je dostrzec. I po trzecie, zastanowimy się, dlaczego powinniśmy wytrwale wywiązywać się z roli, jaką pełnimy w zborze.

KAŻDY Z NAS MA WŚRÓD LUDU JEHOWY SWOJE MIEJSCE

4. Czego uczy nas fragment z Rzymian 12:4, 5?

⁴ Pierwsza lekcja płynąca z przykładu Pawła jest taka, że wśród ludu Jehowy wszyscy mają do odegrania ważną rolę. Paweł zaczął następująco: „Jak ciało składa się z wielu części i nie wszystkie pełnią tę samą funkcję, tak my, choć liczni, tworzymy jedno ciało pozostające w jedności z Chrystusem. I każdy z nas z osobna jest zależny od pozostałych” (Rzym. 12:4, 5). Co Paweł miał na myśli? Każdy z nas pełni w zborze inną rolę, ale każdy jest cenny.

5. Jakie „dary” Jehowa dał zborowi?

⁵ Gdy myślimy o osobach cennych dla zboru, być może od razu przychodzą nam do głowy ci, którzy w nim przewodzą (1 Tes. 5:12; Hebr. 13:17). Rzeczywiście, Jehowa za pośrednictwem Chrystusa dał zborowi „dary w postaci ludzi” (Efez. 4:8). Są to między innymi członkowie Ciała Kierowniczego, pomocnicy Ciała Kierowniczego, członkowie Komitetów Oddziałów, nadzorcy obwodów, wykładowcy terenowi, starsi zboru oraz słudzy pomocniczy. Wszyscy ci bracia są mianowani pod kierownictwem ducha świętego. Troszczą się o cenne owce Jehowy i dbają o dobro zboru (1 Piotra 5:2, 3).

6. Na czym zgodnie z 1 Tesaloniczan 2:6-8 zależy braciom zamianowanym pod wpływem ducha świętego?

⁶ Bracia mianowani pod wpływem ducha świętego mają różne obowiązki. Wróćmy do przykładu podanego przez Pawła. Poszczególne części ciała, na przykład ręce i stopy, przyczyniają się do właściwego funkcjonowania całego ciała. Podobnie wspomniani bracia ciężko pracują dla dobra całego zboru. Nie zabiegają o własną chwałę. Zależy im raczej, żeby budować swoich braci i siostry (odczytaj 1 Tesaloniczan 2:6-8). Jesteśmy wdzięczni Jehowie za takich ofiarnych, duchowo usposobionych mężczyzn!

7. Jakich błogosławieństw w służbie pełnoczasowej zaznaje wiele braci i sióstr?

⁷ Niektórzy usługują w zborze jako pionierzy stali, pionierzy specjalni albo misjonarze. Na całym świecie jest mnóstwo sióstr i braci, którzy pełnoczasowo biorą udział w dziele głoszenia i pozyskiwania uczniów. Robiąc to, pomagają wielu ludziom zostać naśladowcami Chrystusa. Chociaż zwykle nie mają zbyt dużo pod względem materialnym, to dzięki błogosławieństwu Jehowy prowadzą naprawdę bogate życie (Marka 10:29, 30). Bardzo cenimy tych drogich współwyznawców i cieszymy się, że są częścią zboru!

8. Dlaczego każdy głosiciel jest dla Jehowy bardzo cenny?

⁸ Czy tylko zamianowani bracia oraz słudzy pełnoczasowi mają wśród ludu Jehowy ważne miejsce? Nic podobnego! Dla Boga, a także dla zboru cenny jest każdy głosiciel dobrej nowiny (Rzym. 10:15; 1 Kor. 3:6-9). Przecież pozyskiwanie uczniów Chrystusa jest jednym z najważniejszych celów istnienia zboru (Mat. 28:19, 20; 1 Tym. 2:4). Zarówno ochrzczeni, jak i nieochrzczeni głosiciele traktują to zadanie priorytetowo (Mat. 24:14).

9. Dlaczego bardzo cenimy chrześcijanki?

⁹ Jehowa dał zaszczytne miejsce w zborze również chrześcijankom. Bardzo ceni wszystkie żony, matki, wdowy i siostry w stanie wolnym, które lojalnie Mu służą. Biblia wspomina o wielu wyjątkowych kobietach, które podobały się Bogu. Dowiodły mądrości, wiary, gorliwości, odwagi i hojności oraz spełniały dobre uczynki, dlatego postawiono je za wzór (Łuk. 8:2, 3; Dzieje 16:14, 15; Rzym. 16:3, 6; Filip. 4:3; Hebr. 11:11, 31, 35). Jesteśmy wdzięczni Jehowie, że mamy dziś w zborach chrześcijanki, które odznaczają się takimi samymi pięknymi cechami!

10. Dlaczego bardzo cenimy osoby starsze?

¹⁰ W naszych zborach jest też wiele osób starszych. Niektórzy tacy bracia i siostry lojalnie służą Jehowie przez całe życie. Inni poznali prawdę stosunkowo niedawno. Tak czy inaczej, z powodu podeszłego wieku mogą mieć różne problemy zdrowotne, które ograniczają ich aktywność w zborze oraz udział w głoszeniu. Mimo to robią w służbie kaznodziejskiej wszystko, co mogą. Wykorzystują też swoje siły, żeby zachęcać drugich i ich szkolić. Poza tym mogą się z nami dzielić swoim życiowym doświadczeniem. Zarówno dla Jehowy, jak i dla nas takie osoby są niezwykle cenne! (Prz. 16:31).

11, 12. Jak pokrzepia cię postawa młodych osób z twojego zboru?

¹¹ Pomyślmy też o młodych. Ponieważ dorastają w świecie rządzonym przez Szatana Diabła, przesiąkniętym jego wypaczonymi poglądami, stoi przed nimi wiele wyzwań (1 Jana 5:19). Czujemy się jednak pokrzepieni, widząc, jak odpowiadają na zebraniach, biorą udział w służbie kaznodziejskiej i odważnie bronią swoich przekonań. Oni również mają ważne miejsce wśród ludu Jehowy! (Ps. 8:2).

¹² Mimo wszystko niektórzy bracia i siostry wątpią, czy są cenni dla zboru. Co może pomóc każdemu z nas nabrać pewności, że mamy w nim swoje miejsce?

DOSTRZEGAJ SWOJE MIEJSCE W ZBORZE

13, 14. Dlaczego niektórzy dochodzą do wniosku, że nie są dla zboru cenni?

¹³ Zastanówmy się nad drugą lekcją płynącą z przykładu Pawła. Ma ona związek z problemem, który przeżywa obecnie wielu chrześcijan — trudno im uwierzyć, że są dla zboru cenni. Paweł napisał: „Gdyby stopa powiedziała: ‚Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała’, nie znaczy to, że przestanie być częścią ciała. I gdyby ucho powiedziało: ‚Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała’, nie znaczy to, że przestanie być częścią ciała” (1 Kor. 12:15, 16). Czego uczą nas słowa Pawła?

¹⁴ Gdybyś porównywał się z innymi ze zboru, mógłbyś nie dostrzegać własnych zalet. Niektórzy są umiejętnymi nauczycielami, dobrymi pasterzami albo mają zdolności organizacyjne. Może uważasz, że w tych dziedzinach im nie dorównujesz. Świadczy to o twojej pokorze i skromności (Filip. 2:3). Ale bądź ostrożny. Jeśli ciągle porównujesz się z tymi, którzy mają wyjątkowe uzdolnienia, będziesz sobą rozczarowany. Jak wynika ze słów Pawła, możesz nawet dojść do wniosku, że w zborze nie ma dla ciebie miejsca. Co ci pomoże walczyć z takimi odczuciami?

15. O czym według 1 Koryntian 12:4-11 powinniśmy pamiętać?

¹⁵ Pomyślmy: Jehowa dał niektórym chrześcijanom w I wieku cudowne dary ducha świętego, ale różniły się one między sobą (odczytaj 1 Koryntian 12:4-11). Chociaż Jehowa obdarzył chrześcijan różnymi umiejętnościami, to każdy z nich był cenny. Obecnie nie otrzymujemy cudownych darów ducha. Jednak zasada pozostaje niezmienna. Nie wszyscy mamy takie same zdolności, ale dla Jehowy wszyscy jesteśmy cenni.

16. Do jakiej rady Pawła powinniśmy się stosować?

¹⁶ Zamiast porównywać się z innymi chrześcijanami, stosujmy się do natchnionej rady Pawła: „Niech każdy sprawdza swoje własne postępowanie, a wtedy będzie miał powód do radości ze względu na samego siebie, a nie w porównaniu z kimś innym” (Gal. 6:4).

17. Dlaczego warto wprowadzać w życie radę Pawła?

¹⁷ Jeśli wprowadzamy w życie powyższą radę i analizujemy własne postępowanie, możemy dostrzec, że mamy pewne szczególne umiejętności. Na przykład jakiś starszy może nie mieć talentu do nauczania z podium, ale za to świetnie sobie radzi z pozyskiwaniem uczniów. Albo nie ma takich zdolności organizacyjnych jak inni starsi, ale jest życzliwym pasterzem, do którego głosiciele chętnie się zwracają o rady biblijne. A może jest znany z gościnności (Hebr. 13:2, 16). Jeśli wyraźnie dostrzegamy swoje mocne strony, będziemy cieszyć się ze wszystkiego, co możemy wnieść do zboru. Będziemy też mniej skłonni zazdrościć współwyznawcom, którzy mają inne zdolności niż my.

18. Jak możemy rozwijać swoje umiejętności?

¹⁸ Bez względu na to, jakie mamy miejsce w zborze, powinniśmy starać się robić postępy i rozwijać swoje umiejętności. Żeby nam w tym pomóc, Jehowa przez swoją organizację zapewnia nam znakomite szkolenie. Na przykład podczas zebrania w tygodniu otrzymujemy wskazówki, jak skutecznie głosić i nauczać. Czy w pełni korzystasz z tego programu?

19. Co możesz zrobić, żeby skorzystać z Kursu dla Ewangelizatorów Królestwa?

¹⁹ Innym wspaniałym szkoleniem jest Kurs dla Ewangelizatorów Królestwa. Na ten kurs zaprasza się siostry i braci w wieku od 23 do 65 lat, pełniących służbę pełnoczasową. Być może myślisz, że ten cel jest dla ciebie nieosiągalny. Ale zamiast wyliczać powody, dla których nie możesz skorzystać z tego kursu, wylicz powody, dla których chciałbyś z niego skorzystać. Potem przygotuj plan, który pozwoli ci zdobyć potrzebne kwalifikacje. Dzięki pomocy Jehowy oraz wytrwałym wysiłkom to, co wydaje ci się nieosiągalne, może stać się rzeczywistością.

KORZYSTAJ ZE SWOICH ZDOLNOŚCI DLA DOBRA ZBORU

20. Czego się uczymy z Rzymian 12:6-8?

²⁰ Trzecią lekcję płynącą z przykładu Pawła znajdujemy w Liście do Rzymian 12:6-8 (odczytaj). Paweł ponownie przypomina, że chrześcijanie mają różne dary. Ale tym razem podkreśla, że każdy z nas powinien korzystać ze swojego daru do budowania i umacniania zboru.

21, 22. Czego się uczymy z przeżyć Roberta i Felice?

²¹ Zastanówmy się nad przeżyciami brata, którego nazwiemy Robert. Usługiwał on za granicą, a potem został przydzielony do Betel w rodzinnym kraju. Chociaż zapewniono go, że zmiana przydziału nie wynika z jego niedopisania, tak wyraził swoje odczucia: „Przez wiele miesięcy czułem się przegrany. Źle o sobie myślałem. Czasami miałem ochotę wyjechać z Betel”. Co pomogło mu odzyskać radość? Inny starszy przypomniał mu, że każde zadanie, jakie wykonywaliśmy wcześniej, było szkoleniem od Jehowy do zadania, które wykonujemy obecnie. Robert zrozumiał, że musi przestać patrzeć za siebie i skupić się na tym, co robi teraz.

²² Z podobnym wyzwaniem zmierzył się brat Felice Episcopo. W roku 1956 razem z żoną ukończył Szkołę Gilead i został skierowany do Boliwii, żeby usługiwać jako nadzorca obwodu. W roku 1964 urodził im się syn. Felice mówi: „Było nam bardzo trudno zakończyć tę piękną służbę. Muszę przyznać, że straciłem chyba rok na rozczulanie się nad sobą. Ale z pomocą Jehowy zmieniłem nastawienie i skupiłem się na swoim nowym zadaniu — na byciu ojcem”. Czy masz podobne odczucia jak Robert albo Felice? Czy jesteś zniechęcony, bo nie wykonujesz już zadań, które miałeś w przeszłości? Jeśli tak, to co pomoże ci odzyskać radość? Skoncentruj się na tym, co dla Jehowy i braci możesz robić teraz. Korzystaj ze swoich umiejętności dla dobra drugich. Bądź stale zajęty budowaniem zboru, a da ci to wiele szczęścia.

23. Co powinniśmy robić i co omówimy w następnym artykule?

²³ Każdy z nas jest dla Jehowy bardzo cenny. On chce, żebyśmy czuli się częścią Jego rodziny. Rozmyślajmy o tym, jak możemy budować naszych braci i siostry, a potem ze wszystkich sił starajmy się to robić. Nabierzemy wtedy przekonania, że mamy swoje miejsce wśród ludu Jehowy. A jak powinniśmy patrzeć na innych w zborze? Jak możemy pokazywać, że ich cenimy? Tę ważną sprawę omówimy w następnym artykule.