Materiały źródłowe do periodyku „Chrześcijańskie życie i służba — program zebrań”

Materiały źródłowe do periodyku Chrześcijańskie życie i służba — program zebrań

7-13 LIPCA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | PRZYSŁÓW 21

Wyszukujemy duchowe skarby

w05 15.1 s. 17, ak. 9

Wizje Królestwa Bożego stają się rzeczywistością

⁹ Jako człowiek Jezus dosiadał kiedyś oślęcia, ale teraz jest potężnym Królem, który według biblijnego opisu cwałuje na koniu, symbolu wojny (Przysłów 21:31). W Księdze Objawienia 6:2 czytamy: „Oto koń biały, a siedzący na nim miał łuk; i dano mu koronę, i wyruszył — zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa”. A psalmista Dawid napisał o Jezusie: „Laskę twej siły Jehowa pośle z Syjonu, mówiąc: ‚Wyrusz na podbój między swoich nieprzyjaciół’” (Psalm 110:2).

21-27 LIPCA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | PRZYSŁÓW 23

Wyszukujemy duchowe skarby

w04 1.11 s. 31, ak. 2

Pytania czytelników

Na przykład oznaką obżarstwa może być otyłość, ale wcale nie musi tak być w każdym wypadku. Nadwaga nierzadko bywa skutkiem jakiejś choroby. Mogą się do niej przyczynić również czynniki dziedziczne. Trzeba też pamiętać, że otyłość to stan fizyczny, natomiast obżarstwo to przejaw niewłaściwego nastawienia. Otyłość definiuje się jako „zbyt dużą tuszę, tęgość wynikającą z nadmiernego odkładania się tkanki tłuszczowej w organizmie” (Słownik języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka), podczas gdy obżarstwo to chciwe i nadmierne objadanie się. A zatem o obżarstwie świadczy nie waga ciała, lecz stosunek do jedzenia. Żarłok może mieć normalną wagę, a nawet być szczupły. Poza tym opinie na temat tego, jaka waga lub kształty ciała są idealne, różnią się w zależności od kraju i środowiska.

28 LIPCA DO 3 SIERPNIA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | PRZYSŁÓW 24

Nabieraj sił, żeby być gotowym na przeciwności

w20.12 s. 15

Pytania czytelników

W Księdze Przysłów 24:16 czytamy: „Prawy może upaść siedem razy i znowu wstanie”. Czy słowa te odnoszą się do kogoś, kto wielokrotnie popełnia grzech, ale Bóg mu wybacza?

W gruncie rzeczy ten werset dotyczy czegoś innego. Odnosi się do osoby, którą przygniata wiele problemów czy nieszczęść, ale ona jest w stanie się podnieść.

Tak więc słowa z Księgi Przysłów 24:16 nie odnoszą się do upadku pod względem moralnym, czyli popadnięcia w grzech, tylko do przechodzenia różnych trudności, czasem wręcz raz za razem. W dzisiejszym złym świecie prawy człowiek może przeżywać wiele problemów, na przykład zdrowotnych. Może nawet być okrutnie prześladowany przez władze. Ma jednak wszelkie powody do tego, by ufać, że Bóg go wesprze i pomoże mu to wszystko przetrwać. Zastanów się: Czy nie jest tak, że słudzy Boży często wychodzą z opresji obronną ręką? Dlaczego tak się dzieje? Jesteśmy przekonani, że „Jehowa wspiera wszystkich, którzy upadają, i podnosi wszystkich pochylonych” (Ps. 41:1-3; 145:14-19).

Wyszukujemy duchowe skarby

w09 15.10 s. 12

Pytania czytelników

W czasach biblijnych mężczyzna pragnący ‛zbudować swój dom’, czyli założyć rodzinę, musiał dobrze się zastanowić, czy jest przygotowany, aby zatroszczyć się o żonę oraz dzieci, które mogą przyjść później na świat. Przed założeniem rodziny miał zadbać o swoje pola i zebrać z nich plony. Z tego względu w przekładzie Today’s English Version myśl zawartą w tym wersecie oddano tak: „Nie buduj domu i nie zakładaj rodziny, dopóki twoje pola nie będą gotowe i póki nie będziesz pewien, że zdołasz zarobić na utrzymanie”. Czy ta sama zasada ma zastosowanie również obecnie?

Tak. Mężczyzna, który chce się ożenić, powinien się do tego odpowiednio przygotować. Jeśli pozwala mu na to zdrowie, będzie musiał pracować. Oczywiście jego trud związany z troską o rodzinę nie ma się ograniczać do sfery materialnej. Słowo Boże wskazuje, że człowiek, który nie dba o fizyczne, emocjonalne i duchowe potrzeby swoich bliskich, jest gorszy niż ktoś bez wiary! (1 Tym. 5:8). Dlatego przygotowując się do małżeństwa i życia rodzinnego, młody mężczyzna powinien zadać sobie następujące pytania: Czy w rozsądnym stopniu jestem przygotowany do zatroszczenia się o rodzinę pod względem materialnym? Czy jestem gotów zapewnić jej przewodnictwo duchowe? Czy wywiążę się z zadania regularnego prowadzenia z żoną i dziećmi studium Biblii? Słowo Boże kładzie duży nacisk na te niezmiernie ważne obowiązki (Powt. Pr. 6:6-8; Efez. 6:4).

A zatem młody mężczyzna, który szuka żony, musi starannie przemyśleć zasadę z Księgi Przysłów 24:27. Również młoda kobieta uczyni dobrze, jeśli się zastanowi, czy jest gotowa do roli żony i matki. Podobne pytania powinni też sobie zadać małżonkowie, gdy rozważają możliwość posiadania dzieci (Łuk. 14:28). Kierowanie się w życiu takimi natchnionymi wskazówkami pomoże ludowi Bożemu uniknąć wielu zgryzot i cieszyć się życiem rodzinnym.

4-10 SIERPNIA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | PRZYSŁÓW 25

Wyszukujemy duchowe skarby

it-1 s. 1223

Łagodność

W rzeczywistości łagodne usposobienie wypływa z wiary i siły moralnej. Kto je przejawia, nie traci łatwo równowagi i rozsądku. To właśnie brak łagodności często wynika z poczucia niepewności, rozgoryczenia, utraty wiary i nadziei czy wręcz z rozpaczy. Jedno z przysłów mówi: „Człowiek, który nie powściąga swego ducha, jest jak miasto, do którego się wdarto — pozbawione muru” (Prz 25:28). Ktoś taki staje się podatny na rozmaite złe myśli, które mogą go popchnąć do nierozważnych czynów.

11-17 SIERPNIA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | PRZYSŁÓW 26

Trzymaj się z dala od głupiego

it-1 s. 465, ak. 2

Deszcz

Pory roku. Dwie główne pory roku w Ziemi Obiecanej, lato i zimę, trafniej należałoby opisać jako porę suchą i deszczową (por. Ps 32:4; PnP 2:11, przyp. w NW; por. BT, Bw). Mniej więcej od połowy kwietnia do połowy października występuje tam bardzo mało opadów. Na ten okres rzadkich deszczów przypadają żniwa. Księga Przysłów 26:1 wskazuje, że deszcz w czasie żniw uważano za coś niezwykłego (por. 1Sm 12:17-19). W porze deszczowej opady nie trwają bez przerwy, lecz przeplatają się z dniami pogodnymi. Ponieważ jest to również okres chłodów, przebywanie na deszczu wystawia na przejmujące zimno (Ezd 10:9, 13). Dlatego wysoko ceni się wtedy odpowiednie schronienie (Hi 24:8; Iz 4:6; 25:4; 32:2).

it-1 s. 702, ak. 4-6

Głupiec

W Biblii słowo „głupiec” na ogół nie oznacza kogoś nieinteligentnego, lecz tego, kto wbrew rozsądkowi łamie zasady moralne i odrzuca prawe mierniki Boże. W języku hebrajskim osobę taką określają słowa kesíl („nierozumny”; Prz 1:22), ʼewíl („głupi”; Prz 12:15), nawál („nierozumny”; Prz 17:7) i lec („szyderca”; Prz 13:1). Po grecku áfron to ktoś „nierozsądny” (Łk 12:20), anòetos — „nierozumny” (Gal 3:1), a moròs — „głupi” (Mt 23:17; 25:2).

Do typowych głupców można zaliczyć Nabala (1Sm 25) oraz tych, którzy znają prawdziwego Boga, ale oddają cześć stworzeniu (Rz 1:20-25). Izajasz powiedział, że „nierozumny [czyli głupiec] będzie mówił po prostu to, co nierozumne, a jego serce będzie się zajmowało tym, co szkodliwe, by działać na rzecz odstępstwa i mówić przeciw Jehowie to, co przewrotne, by duszę głodnego odprawić z niczym, a nawet spragnionego odprawia on bez picia” (Iz 32:6). Głupiec gardzi mądrością i karnością (Prz 1:7). Zamiast słuchać rad, podąża drogą, która „jest w jego oczach słuszna” (Prz 12:15). Szybko się obraża i wdaje w zwadę (Prz 20:3; Kzn 7:9). Mówi w swym sercu (może nawet nie wypowiada na głos, ale pokazuje czynami): „Nie ma Jehowy” (Ps 14:1).

Ponieważ faryzeusze i uczeni w piśmie byli obłudni i wypaczyli prawdę ludzkimi tradycjami, Jezus Chrystus słusznie nazwał ich ludźmi „głupimi i ślepymi” — pozbawionymi mądrości i kręgosłupa moralnego. Podał też przykłady ich braku rozeznania, potwierdzające, że istotnie zasługiwali na taką ocenę (Mt 15:3; 23:15-22). Gdyby jednak ktoś niesłusznie potępiał swego brata i kwestionował jego postawę moralną, nazywając go „podłym głupcem”, podlegałby karze Gehenny (Mt 5:22; 7:1, 2; Rz 14:10-12).

it-1 s. 1174, ak. 2

Kulawy

Użycie w przysłowiach. „Kto wkłada sprawy w rękę głupiego, jest jak ktoś odcinający sobie stopy [co uczyniłoby go kulawym], jak ktoś pijący przemoc” — powiedział mądry król Salomon. Rzeczywiście, gdyby ktoś zatrudnił głupiego do prowadzenia jakiejś swojej sprawy, naraziłby na szwank własne interesy. Planowane przedsięwzięcie niewątpliwie by kulało, a on sam poniósłby szkodę (Prz 26:6).

Wyszukujemy duchowe skarby

it-1 s. 702

Głupiec

Kto odpowiada głupiemu „według jego głupoty”, tzn. zniża się do jego metod prowadzenia sporu, zrównuje się z nim, przejmuje jego nierozsądne zachowanie i myślenie. Dlatego przysłowie radzi: „Nie odpowiadaj głupiemu według jego głupoty”. Czasem jednak warto odpowiedzieć takiemu człowiekowi „według jego głupoty”, czyli przeanalizować jego argumenty, zdemaskować ich niedorzeczność i wykazać, że prowadzą do zupełnie innych wniosków (Prz 26:4, 5).

18-24 SIERPNIA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | PRZYSŁÓW 27

Co zyskujemy, mając dobrych przyjaciół?

it-1 s. 241, ak. 5

Bliźni, sąsiad

Z drugiej strony Księga Przysłów radzi, by ufać i wierzyć towarzyszowi, a w razie potrzeby prosić go o pomoc: „Nie opuszczaj swego towarzysza ani towarzysza twego ojca i nie wchodź do domu swego brata w dniu twego nieszczęścia. Lepszy jest sąsiad [szachén] blisko niż brat daleko” (Prz 27:10). Pisarzowi najwyraźniej chodziło o to, że bliskiego przyjaciela rodziny należy cenić i że warto na niego liczyć bardziej niż nawet na brata, który przebywa gdzieś daleko i może nie mieć ochoty albo możliwości, aby udzielić pomocy.

25-31 SIERPNIA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | PRZYSŁÓW 28

Różnica między niegodziwym a prawym

w93 15.5 s. 26, ak. 2

Czy bez zastrzeżeń podążasz za Jehową?

„SPRAWIEDLIWY jest nieustraszony jak młody lew” (Przypowieści 28:1). Okazuje wiarę, z całkowitym zaufaniem odnosi się do Słowa Bożego i nie bacząc na niebezpieczeństwa, odważnie prze naprzód w służbie dla Jehowy.

Wyszukujemy duchowe skarby

w01 1.12 s. 12, ak. 1

Możesz uniknąć duchowego zawału serca

Zbytnia pewność siebie. W okresie bezpośrednio poprzedzającym zawał wielu było bardzo pewnych swego stanu zdrowia. Niejeden lekceważył badania lekarskie lub nawet je wyśmiewał jako zupełnie niepotrzebne. Podobnie niektórzy zdają się uważać, że skoro już od pewnego czasu są chrześcijanami, nic złego raczej ich nie spotka. Nie poddają się duchowym badaniom ani nie dokonują samooceny, aż dochodzi do nieszczęścia. Pamiętajmy więc o stosownej przestrodze przed zbytnią pewnością siebie, udzielonej przez apostoła Pawła: „Kto zatem myśli, że stoi, niech się strzeże, aby nie upaść”. Mądrze jest zdawać sobie sprawę ze swej niedoskonałości i regularnie badać się pod względem duchowym (1 Koryntian 10:12; Przysłów 28:14).