Psalmet
ל [Lámedh]
2 Nga fodullëku, të ligjtë e ndjekin hap pas hapi të munduarin,+
dhe ky bie në kurthin e intrigave që kurdisin ata.+
3 I ligu mburret me lakminë e shpirtit të tij.+
Ai që nxjerr përfitim të padrejtë,+ i bën qejfin vetes*
נ [Nun]
dhe e përbuz Jehovain.+
4 Ngaqë është hundëpërpjetë, i ligu nuk e kërkon Perëndinë.+
Tërë mendimet e tij janë: «Nuk ka Perëndi.»+
5 Gjatë gjithë kohës gjërat i shkojnë mbarë.+
Ligjet e tua janë aq lart, sa ai s’mund t’i arrijë.+
Ai i përqesh të gjithë armiqtë e tij.+
6 Thotë me vete:* «Askush nuk do të më bëjë të lëkundem;+
brez pas brezi s’do të më gjejë asnjë e keqe.»+
פ [Peʼ]
8 Ai zë pritë në fshatra,
nga një vend i fshehtë i sulet të pafajshmit dhe e vret.+
ע [ʽÁjën]
Sytë e tij përgjojnë mjeranin.+
9 Ai zë pritë në vende të fshehta, njësoj si luani në strofkën e tij.+
Zë pritë+ për të rrëmbyer ndonjë të munduar.
E rrëmben të munduarin me forcë, kur e tërheq rrjetën e tij dhe e mbyll.+
10 I munduari ndihet i dërrmuar e përkulet.
Po, ushtria e të brengosurve bie në kthetrat e forta të tij.+
11 Ai thotë me vete:+ «Perëndia ka harruar.+
Ai e ka fshehur fytyrën e tij,+
dhe nuk do ta shohë kurrë.»+
ק [Kof]
ר [Resh]
14 Por ti sheh halle dhe hidhërim.
Tregon kujdes që t’i mbash nën kontroll.+
I gjori+ dhe jetimi* e lënë veten në dorën tënde.
Ti je ai që i ndihmon.+
ש [Shin]
ת [Ta]