Kënga e Solomonit

8 Ah, sikur të ishe si vëllai im+ që thith gjinjtë e nënës sime!+ Të të gjeja jashtë, do të të puthja.+ Njerëzit as që do të më përbuznin. 2 Do të të prija, do të të çoja në shtëpinë e nënës+ sime që më mësonte. Do të të jepja për të pirë verë me erëza,+ lëngun e freskët të shegëve. 3 Dorën e majtë do ta kishte nën kokën time, kurse e djathta do të më përqafonte.+

4 O bija të Jerusalemit, ju kam vënë në be: mos u përpiqni ta zgjoni ose ta ngjallni dashurinë tek unë, derisa të ndihem vetë e prirur për këtë.»+

5 «Kush është kjo+ që vjen nga shkretëtira,+ mbështetur tek i shtrenjti i saj?»+

«Nën drurin e mollës të zgjova unë ty. Atje nëna jote ishte në dhembjet e lindjes me ty. Atje, ajo që të nxori në dritë, provoi dhembjet e lindjes.+

6 Më vër si një vulë në zemrën tënde,+ si një vulë në krahun tënd, sepse dashuria është e fortë sa vdekja.+ Dashuria është po aq e paepur sa Sheoli,* dhe kërkon përkushtim.+ Afshet e saj janë afshe zjarri, flaka e Jah.+ 7 Ujërat e shumta nuk munden ta shuajnë dashurinë,+ as lumenjtë ta marrin me vete.+ Sikur njeriu të jepte për dashurinë gjithë gjërat me vlerë të shtëpisë së tij, me siguri që ato do të përbuzeshin.»

8 «Ne kemi një motër të vogël+ që ende nuk ka gjinj. Ç’do të bëjmë për motrën tonë ditën që do të lidhim fjalën për të?»

9 «Po të ishte mur,+ mbi të do të ndërtonim një beden argjendi, por po të ishte derë,+ do ta bllokonim me një dërrasë cedri.»

10 «Unë jam mur dhe gjinjtë e mi janë si kulla.+ E pra, në sytë e tij jam bërë si ajo që ka gjetur paqe.

11 Solomoni kishte një vresht+ në Baal-Hamon. Ai ua dha vreshtin rojtarëve.+ Secili do të sillte për frytin një mijë monedha argjendi.

12 Vreshtin tim, që më përket mua, e kam unë në dorë. Një mijë të përkasin ty, o Solomon, dhe dyqind atyre që ruajnë frytin.»

13 «O ti që banon në kopshte,+ shokët i kushtojnë vëmendje zërit tënd. Lërmë ta dëgjoj.»+

14 «Merrja vrapit, o i shtrenjti im, dhe bëhu si gazela a si i vogli i drerit mbi malet e erëzave.»+