2 Samuelit

14 Joabi,+ biri i Zerujasë,+ e mori vesh se mbretit i rrinte mendja* tek Absalomi.+ 2 Prandaj dërgoi të merrnin nga Tekoa+ një grua të mençur+ dhe i tha: «Të lutem, bëj sikur mban zi dhe vishu me rroba zie e mos u lyej me vaj.+ Bëhu si një grua që ka shumë ditë që mban zi për një të vdekur.+ 3 Pastaj hyr te mbreti e thuaji kështu.» Dhe Joabi e mësoi çfarë të thoshte.+

4 Kur hyri te mbreti, gruaja tekoite ra përmbys me fytyrë përtokë+ dhe tha: «Shpëtomë,+ o mbret!» 5 Atëherë mbreti e pyeti: «Çfarë ke?» Ajo iu përgjigj: «Tani që burri më ka vdekur, unë kam mbetur e ve.+ 6 Shërbyesja jote kishte dy bij dhe që të dy filluan të ziheshin me njëri-tjetrin në fushë,+ dhe s’kishte kush t’i ndante.+ Në fund, njëri e goditi tjetrin dhe e vrau. 7 Tani tërë familja është çuar kundër shërbyeses sate e i thotë: ‘Dorëzoje atë që goditi të vëllanë, që ta vrasim për shpirtin e të vëllait+ që vrau,+ dhe le ta shfarosim trashëgimtarin!’ Ata do ta shuajnë edhe atë thëngjill që më ka mbetur ndezur, që të mos i lënë tim shoqi as emër, as farë mbi faqen e dheut.»+

8 Atëherë mbreti i tha gruas: «Shko në shtëpi dhe unë do të jap urdhër për ty.»+ 9 Gruaja tekoite i tha mbretit: «O mbret, zotëria im, faji qoftë mbi mua dhe mbi shtëpinë e atit tim,+ por mbreti dhe froni i tij janë të pafaj.» 10 Mbreti vazhdoi të thoshte: «Nëse të flet ndonjë, sille tek unë dhe s’do të të bëjë më keq.» 11 Por ajo tha: «Të lutem, ta kujtojë mbreti Jehovain, Perëndinë e tij,+ që gjakmarrësi+ të mos shkaktojë më rrënim dhe të mos ma shfarosin tim bir.» Ai ia ktheu: «Siç është e vërtetë që rron Jehovai,+ birit tënd nuk do t’i bjerë përtokë as edhe një fije floku.»+ 12 Tani gruaja tha: «Të lutem, le t’i thotë shërbyesja+ jote një fjalë+ zotërisë tim, mbretit.» Dhe ai tha: «Fol.»+

13 Gruaja vazhdoi: «Pse, atëherë, arsyetove kështu+ kundër popullit të Perëndisë?+ Duke thënë këtë fjalë, mbreti është si një fajtor,+ sepse mbreti nuk e kthen të syrgjynosurin e vet.+ 14 E pra, ne do të vdesim patjetër+ dhe do të jemi si ujërat që derdhen mbi dhé, të cilat nuk mund të mblidhen. Por Perëndia nuk do të heqë as edhe një shpirt.+ Ai ka menduar dhe i ka gjetur arsyet se përse i syrgjynosuri nuk duhet të mbetet larg tij. 15 Kam ardhur t’i them këtë fjalë zotërisë tim, mbretit, sepse më frikësoi populli. Prandaj shërbyesja jote tha: “Po i flas unë mbretit. Ndoshta mbreti do të veprojë sipas fjalës së skllaves së tij. 16 Mbreti e dëgjoi skllaven e tij që ta çlironte nga dora e njeriut që kërkonte të më shfaroste mua dhe birin tim të vetëm nga trashëgimia e dhënë nga Perëndia.+ 17 Prandaj shërbyesja jote tha: ‘Prehje ardhtë nga fjalët e zotërisë tim, mbretit!’ Sepse zotëria im, mbreti, është si një engjëll+ i Perëndisë së vërtetë, për të shquar ç’është e mirë dhe ç’është e keqe.”+ Jehovai, Perëndia yt, qoftë me ty!»

18 Atëherë mbreti i tha gruas: «Të lutem, mos më fshih as edhe një gjë nga ato që do të të pyes.»+ Gruaja i tha: «Le të flasë, të lutem, zotëria im, mbreti.» 19 Mbreti vazhdoi: «A ka gisht Joabi+ në gjithë këtë?»+ Atëherë gruaja iu përgjigj: «Ashtu siç është e vërtetë që rron shpirti yt,+ o zotëria im, o mbret, askush nuk mund të kthehet as djathtas, as majtas nga çdo gjë që thotë zotëria im, mbreti. Në të vërtetë shërbëtori yt, Joabi, më urdhëroi, dhe tërë këto fjalë ia mësoi ai shërbyeses sate.+ 20 Joabi, shërbëtori yt, e bëri këtë me qëllim që kjo punë të shihej ndryshe, por zotëria im është i mençur, si të kishte mençurinë e engjëllit+ të Perëndisë së vërtetë, kështu që di gjithçka që ndodh mbi dhé.»

21 Atëherë mbreti i tha Joabit: «Do ta bëj këtë gjë.+ Shko, pra, dhe ktheje të riun Absalom.»+ 22 Atëherë Joabi ra përmbys me fytyrë përtokë dhe bekoi mbretin.+ Pastaj Joabi tha: «Sot shërbëtori yt e di se ka gjetur hir në sytë e tu,+ o zotëria im, o mbret, sepse mbreti ka vepruar sipas fjalës së shërbëtorit të tij.» 23 Kështu Joabi u çua e shkoi në Geshur+ dhe e solli Absalomin në Jerusalem.+ 24 Megjithatë mbreti tha: «Le të shkojë në shtëpinë e vet, por fytyrën time të mos e shohë.»+ Kështu Absalomi shkoi në shtëpinë e vet e nuk e pa fytyrën e mbretit.

25 Në tërë Izraelin nuk kishte burrë aq të bukur+ sa Absalomi, që ta lëvdonin kaq shumë. Ai s’kishte asnjë të metë që nga tabani i këmbës e deri te maja e kokës. 26 Kur qethej—ai qethej në fund të çdo viti, sepse flokët i rëndonin+ shumë—i peshonte flokët: dyqind sikla sipas gurit mbretëror të peshës. 27 Absalomit i lindën tre djem+ e një vajzë, që e kishte emrin Tamara. Kjo u bë një grua shumë e bukur.+

28 Absalomi banoi në Jerusalem plot dy vjet dhe nuk e pa fytyrën e mbretit.+ 29 Pastaj Absalomi e thirri Joabin që ta dërgonte te mbreti, por ai nuk pranoi t’i shkonte. Atëherë ai dërgoi ta thërritnin përsëri, për herë të dytë, por ai nuk pranoi të shkonte. 30 Në fund ai u tha shërbëtorëve të vet: «Shihni pjesën e tokës së Joabit që është pranë pjesës sime. Atje ai ka elb. Shkoni dhe vërini zjarrin.»+ Kështu, shërbëtorët e Absalomit i vunë zjarrin asaj pjese të tokës.+ 31 Atëherë Joabi u çua, i vajti në shtëpi Absalomit dhe e pyeti: «Pse shërbëtorët e tu i vunë zjarrin tokës sime?» 32 Absalomi iu përgjigj: «Sepse unë të çova fjalë: “Eja të të dërgoj te mbreti për t’i thënë: ‘Pse erdha nga Geshuri?+ Për mua do të ishte më mirë të isha ende atje. Lërmë ta shoh fytyrën e mbretit dhe, në pastë ndonjë faj tek unë,+ le të më vrasë.’”»

33 Atëherë Joabi vajti te mbreti dhe i tregoi. Pastaj ai e thirri Absalomin, i cili shkoi te mbreti dhe ra përmbys me fytyrë përtokë para tij. Pas kësaj, mbreti e puthi Absalomin.+