2 Korintasve
11 Do të desha të më duronit për ndonjë paarsyetueshmëri të vogël.+ Në të vërtetë, po më duroni! 2 Sepse jam xheloz për ju me një xhelozi hyjnore,+ pasi ju fejova+ personalisht me një burrë të vetëm,+ që t’ju paraqit para Krishtit si një virgjëreshë+ të dëlirë.+ 3 Por kam frikë se mos, ashtu si gjarpri joshi Evën+ me dinakërinë e tij, edhe mendjet tuaja korruptohen+ në ndonjë mënyrë dhe largohen nga çiltërsia dhe dëlirësia që i takojnë Krishtit.+ 4 Po të vijë dikush e të predikojë një Jezu ndryshe nga ai që predikuam ne,+ ose po të merrni një frymë ndryshe nga ajo që morët,+ ose një lajm të mirë+ ndryshe nga ai që pranuat, ju do ta duroni fort mirë.+ 5 Megjithatë, unë mendoj që, për asgjë nuk isha më poshtë+ se apostujt tuaj tejet të shquar.+ 6 Edhe nëse nuk jam i zoti në të folur,+ sigurisht që nuk jam i tillë në njohuri,+ madje në çdo mënyrë jua shfaqëm atë në gjithçka.+
7 Mos kreva ndonjë mëkat, duke u përulur,+ që të lartësoheshit ju, ngaqë me gëzim ju shpalla falas+ lajmin e mirë të Perëndisë? 8 Kongregacionet e tjera i rropa, duke pranuar ndihma për t’ju shërbyer juve.+ 9 Megjithatë, kur isha i pranishëm mes jush dhe rashë ngushtë, nuk iu bëra barrë askujt,+ sepse vëllezërit që erdhën nga Maqedonia+ m’i plotësuan me bollëk nevojat. Po, në çdo mënyrë u ruajta që të mos ju bëhesha barrë, dhe do të vazhdoj të ruhem.+ 10 Për sa kohë e vërteta+ e Krishtit të jetë tek unë, nuk do të pushoj së mburruri+ në viset e Akaisë. 11 Për ç’arsye? Ngaqë nuk ju dua? Perëndia e di se ju dua.+
12 Atë që po bëj, do të vazhdoj ta bëj,+ që t’i pres rrugën çdo preteksti të atyre që kërkojnë një pretekst për të qenë të barabartë me ne, për atë funksion me të cilin mburren. 13 Sepse njerëz të tillë janë apostuj të rremë, punëtorë mashtrues,+ që shndërrohen në apostuj të Krishtit.+ 14 Dhe s’është për t’u çuditur, sepse vetë Satanai vazhdon të shndërrohet në engjëll drite.+ 15 Nuk është, pra, ndonjë gjë e madhe nëse edhe shërbëtorët e tij+ vazhdojnë të shndërrohen në shërbëtorë drejtësie. Por fundi i tyre do të jetë sipas veprave të tyre.+
16 Prapë po e them: askush të mos mendojë se unë jam i paarsyeshëm. Sidoqoftë, edhe sikur vërtet ta mendoni, më pranoni edhe si të paarsyeshëm, që edhe unë të mburrem paksa.+ 17 Atë që them me një siguri të tepruar, që është tipike për mburrjen,+ nuk e them sipas shembullit të Zotërisë, por si të isha i paarsyeshëm. 18 Meqë shumëkush po mburret sipas mishit,+ edhe unë do të mburrem. 19 Meqë jeni të arsyeshëm, ju i duroni me gëzim njerëzit e paarsyeshëm. 20 Në të vërtetë, duroni këdo që ju skllavëron,+ këdo që ju gllabëron, këdo që ju zhvat, këdo që lartësohet mbi ju, këdo që ju godet në fytyrë.+
21 Këtë e them për çnderimin tonë, sikur pozita jonë të ishte e dobët.
Por, nëse dikush tjetër vepron me guxim në diçka, po flas si i paarsyeshëm,+ edhe unë po veproj me guxim. 22 Janë ata hebrenj? Edhe unë jam i tillë.+ Janë ata izraelitë? Edhe unë jam i tillë. Janë ata farë e Abrahamit? Edhe unë jam.+ 23 Janë ata shërbëtorë të Krishtit? Po përgjigjem si i çmendur, unë jam edhe më tepër:+ në mundime më tepër,+ në burgje më tepër,+ në goditje jashtë mase, shpesh në prag të vdekjes.+ 24 Nga judenjtë mora pesë herë nga dyzet të goditura+ pa një, 25 tri herë më rrahën me thupër,+ një herë më qëlluan me gurë,+ tri herë m’u shkallmua anija në det,+ kam kaluar një natë e një ditë në ujëra të thella, 26 shpesh në udhë, në rreziqe nga lumenjtë, në rreziqe nga kusarët e rrugëve,+ në rreziqe nga vetë raca ime,+ në rreziqe nga kombet,+ në rreziqe në qytet,+ në rreziqe në shkretëtirë, në rreziqe në det, në rreziqe mes vëllezërve të rremë, 27 në lodhje e në mundim, shpesh në net pa gjumë,+ në uri e në etje,+ shumë herë pa ngrënë,+ në të ftohtë e i zhveshur.
28 Veç këtyre gjërave të jashtme, ditë për ditë më pushton edhe ankthi për të gjitha kongregacionet.+ 29 Kush është i dobët+ dhe unë nuk jam i dobët? Kush është penguar dhe unë nuk jam përvëluar?
30 Po të jetë për t’u mburrur, do të mburrem+ për gjërat që kanë të bëjnë me dobësinë time. 31 Perëndia dhe Ati i Zotërisë Jezu, madje, Ai që duhet lëvduar përgjithmonë, e di se nuk po gënjej. 32 Në Damask, guvernatori i mbretit Aret e ruante qytetin e damaskianëve që të më kapte,+ 33 por nga një dritare më zbritën me një kosh+ kashte dhe shpëtova nga duart e tij.