29 Atëherë, Moisiu ia ktheu: «Sapo të dal nga qyteti, do t’i shtrij duart drejt Jehovait, që t’i lutem.+ Bubullimat e breshri do të pushojnë, që ta marrësh vesh se toka i përket Jehovait.+

5 Në kohën e blatimit në drithë+ të mbrëmjes u çova nga ajo gjendje poshtërimi, me rrobën dhe petkun pa mëngë të grisur, rashë në gjunjë+ e shtriva pëllëmbët drejt Jehovait, Perëndisë tim.+