14 O pëllumbesha ime+ në strukat e shkrepit, në vendin e fshehtë të udhës së rrëpirët, tregoma pamjen tënde,+ lërmë ta dëgjoj zërin tënd, sepse zëri yt është i këndshëm dhe pamja jote është e hijshme.’»+

16 Drithërima që shkaktove, të mashtroi, po, arroganca* që ke në zemër,+ o ti që banon në strukat e shkrepit, që zotëron majën e kodrës. Edhe pse e bën folenë lart si shqiponja,+ do të të zbres që atje,+—thotë Jehovai.—