11 Në fund, Samueli e pyeti Jeseun: «Këta janë të gjithë djemtë e tu?» Ai iu përgjigj: «Ka mbetur më i vogli+ që po kullot dhentë.»+ Atëherë Samueli i tha Jeseut: «Dërgo dikë që ta marrë, sepse nuk do të ulemi për të ngrënë derisa të vijë ai.» 12 Kështu ai dërgoi dikë që ta sillte. Djali ishte faqekuq, me sy të bukur e i pashëm.+ Atëherë Jehovai tha: «Ngrihu dhe mirose, sepse ky është!»+

15 Davidi shkonte sa nga Sauli, sa në Betlehem ku ruante dhentë+ e të atit.

30 E kur Jehovai t’i ketë bërë gjithë të mirat që i ka premtuar zotërisë tim dhe të të caktojë si prijës të Izraelit,+

8 Tani thuaji këtë shërbëtorit tim, Davidit: “Kështu thotë Jehovai i ushtrive: ‘Unë të mora nga kullotat, ndërsa shkoje pas kopesë,+ që të bëheshe prijësi i popullit tim, Izraelit.+ 9 Unë do të jem me ty kudo që të shkosh+ e do të shfaros tërë armiqtë e tu para teje.+ Unë do ta bëj emrin tënd të madh,+ si emrin e të mëdhenjve që janë mbi faqen e dheut. 10 Do t’i caktoj një vend popullit tim, Izraelit, e do ta vendos që të banojë atje, dhe askush nuk do ta shqetësojë më; njerëzit e ligj nuk do ta shtypin sërish si bënë në të kaluarën,+ 11 që prej ditës që caktova gjykatës+ për popullin tim, Izraelin. Unë do të të jap prehje nga tërë armiqtë e tu.+

Gjithashtu, Jehovai të ka thënë se Jehovai do të të bëjë një shtëpi.*+