«Nënë, kam uri! Kam etje!»,*+

teksa treten si të plagosurit nëpër sheshet e qytetit,

teksa shuhen në krahët e nënave të tyre.

Do të ndërtojnë shtëpi, por nuk do të banojnë në to,

do të mbjellin vreshta, por nuk do ta pinë verën e tyre.+