Jobi
11 Pastaj e mori fjalën Zofari,+ namatiti:
3 Fjalët e tua boshe, do t’ua mbyllin gojën njerëzve?
Kujton se do të tallesh e askush s’do të të qortojë?+
6 Atëherë do të të tregonte të fshehtat e mençurisë,
sepse mençuria praktike është e shumanshme.
Kështu do të kuptoje se, disa nga fajet e tua, Perëndia s’do që t’i kujtojë.
7 A i zbulon dot gjërat e thella të Perëndisë?
A i zbulon dot caqet e madhështisë së të Plotfuqishmit?
8 Mençuria e tij është më e lartë se qielli. E çfarë mund të arrish ti?
Është më e thellë se Varri.* E çfarë mund të dish ti?
9 Është më e madhe se toka dhe më e gjerë se deti.
10 E nëse Ai e ndalon dikë rrugës dhe hap gjyq kundër tij,
kush mund t’i kundërvihet?
11 Se ai e di mirë kur njerëzit janë mashtrues.
Kur sheh një të keqe, vallë i mbyll sytë?!
13 Ah, sikur ta përgatitje zemrën!
Ah, sikur t’i shtrije duart drejt tij në lutje!
14 Flake tej të keqen nëse gjendet në duart e tua,
dhe mos lejo që padrejtësia të zërë vend në tendat e tua.
15 Atëherë do të ecësh me kokën lart e me faqe të bardhë,
do të jesh i patundur e s’do të kesh frikë.
16 Atëherë do t’i harrosh hallet
e do të të duken si ujëra që rrodhën tutje.
17 Jeta jote do të jetë më e shndritshme se mesdita,
e madje edhe ditët e saj të errëta do të bëhen si drita e mëngjesit.
18 Do të ndihesh i sigurt, sepse ke shpresë,
do t’i hedhësh sytë përreth e do të shtrihesh i qetë.
19 Do të shtrihesh, e askush nuk do të të trembë,
dhe shumë njerëz do të kërkojnë pëlqimin tënd.