Jobi
21 Jobi iu përgjigj:
2 «Dëgjojini mirë fjalët e mia,
të paktën të kem këtë ngushëllim prej jush.
4 Mos vallë po i ankohem ndonjë njeriu?!
Po të ishte kështu, a nuk do ta humbja durimin?!
6 Kur ndalem e mendoj, tronditem edhe vetë,
e dridhmat ma përshkojnë gjithë trupin.
8 Fëmijët i kanë gjithmonë pranë vetes,
dhe jetojnë gjatë, aq sa shohin edhe pasardhësit e fëmijëve.
10 Demi i tyre mbars me sukses;
lopa u pjell e nuk i dështon të vegjlit.
11 Si kope qengjash lodrojnë djemtë e tyre,
e plot hare kërcejnë fëmijët e tyre.
14 Por Perëndisë së vërtetë i thonë: ‘Na lër rehat!
Nuk duam t’i njohim udhët e tua.+
15 Kush është i Plotfuqishmi që u dashka t’i shërbejmë?+
E çfarë fitojmë po ta njohim?+’
16 Mirëpo unë e di që nuk varet prej tyre begatia që gëzojnë.+
(Larg qoftë që të mendoj* si të ligjtë!)+
17 Sa herë u shuhet llamba të ligjve?+
Sa herë bie e keqja mbi ta?
Sa herë i shkatërron Perëndia në zemërimin e tij?
18 A bëhen ndonjëherë ata si kashta para erës,
si byku që stuhia e merr tutje?
19 Ndëshkimin që i takon dikujt, Perëndia e ruan për fëmijët e tij.
Por e ndëshkoftë Perëndia edhe atë vetë, që ai të marrë vesh.+
21 E pse të shqetësohet ç’do të bëhet me shtëpinë e vet kur të mos jetë më,
23 Dikush vdes në kulmin e fuqisë,+
kur është plotësisht i qetë e rehat;+
24 kur kofshët i janë trashur nga dhjami,
dhe kockat i ka ende të forta.*
29 Vallë, nuk i pyesni udhëtarët?
Vallë, nuk ua vini mendjen dëshmive të tyre,
30 që të ligut i kursehet jeta ditën e shkatërrimit
dhe gjen shpëtim ditën e zemërimit të furishëm?
31 Kush do t’i kërkojë llogari për sjelljen e vet?
Kush do ta ndëshkojë për ato që ka bërë?
32 Kur ta përcjellin në varreza,
mbi varr do t’i bëjnë rojë.
33 Në plisat e luginës* do të prehet i qetë,*+
e pas tij do të shkojë tërë njerëzia,*+
sikurse kanë shkuar mijëra e mijëra para tij.
34 Prandaj, pse më ngushëlloni me fjalë të kota?+
Në përgjigjet tuaja ka veçse mashtrim!»