Jobi

 3 Pse qenkemi si kafshë në sytë tuaj?+

Pse na shihni si të marrë?*

 4 Edhe nëse ti e ha veten nga zemërimi,

mos do të mbetet e shkretë toka për hatrin tënd,

mos do të shkojnë gjëkundi shkëmbinjtë?

 5 Po, drita e të ligut do të shuhet

dhe flaka e zjarrit në vatër nuk do të shndritë më.+

 6 Me siguri drita në tendë do t’i errësohet,

dhe llamba që ka sipër kokës do t’i shuhet.

 7 Hapat e vrullshëm do t’i ngadalësohen,

e nga planet e veta do të shembet përdhe,+

 8 sepse me këmbët e veta do të shkojë drejt rrjetës,

e në të do të ngatërrohet keq.

 9 Një grackë do ta zërë nga thembra

e në lak ka për të rënë.+

10 Një litar është fshehur në tokë për të,

një grackë është ngritur në shtegun e tij.

11 Tmerret e rrethojnë nga çdo anë,+

këmba-këmbës i janë qepur dhe e ndjekin.

12 Fuqitë i priten krejt,

e nga rrënimi+ do t’i merren këmbët.*

13 Sëmundja më vdekjeprurëse* ia bren lëkurën

dhe gjymtyrët ia tret pak nga pak.

14 Do ta marrin me forcë nga tenda ku gëzonte siguri+

e do ta çojnë drejt mbretit të tmerreve.*

15 Në tendën e tij do të banojnë të huajt;*

mbi shtëpinë e tij do të hedhin squfur.+

16 Poshtë do t’i kalben rrënjët

e sipër do t’i thahen degët.

17 Kujtimi do t’i shuhet nga faqja e dheut,

nëpër rrugë s’do t’i zihet më në gojë emri.*

18 Do ta flakin nga drita në errësirë,

nga faqja e dheut do ta dëbojnë.

19 Mes popullit të tij s’do të lërë as pasardhës e as trashëgimtarë;

në vendin ku banon* s’do të ketë të mbijetuar.

20 Kur t’i vijë dita, popujt në Perëndim do të shtangen,

dhe popujt në Lindje do t’i zërë tmerri.

21 Ja pra, kështu e pësojnë tendat e keqbërësve

dhe vendi i atij që nuk e njeh Perëndinë.»