Jobi

 2 Mllefi do ta vrasë të marrin,

dhe zilia do ta zhdukë naivin.

 3 E pashë të marrin të lëshonte rrënjë,

por krejt papritur banesën ia mallkuan.

 4 Bijtë e tij nuk janë aspak të sigurt,

i shtypin me këmbë te porta e qytetit+ e s’ka kush t’i shpëtojë.

 5 Atë që korr ai, e ha i urituri,

e madje edhe atë që rritet mes gjembave ia merr,

e gjithë zotërimet e veta e të fëmijëve të tij i grabitin.

 6 Megjithatë e keqja nuk del nga toka,

e telashet nuk mbijnë nga dheu.

 7 Ashtu si shkëndijat ngjiten lart e pastaj shuhen,

edhe njeriu vjen në jetë për të vuajtur.

 8 Por, po të isha në vendin tënd, do t’i drejtohesha Perëndisë,

Atij do t’ia parashtroja çështjen time;

 9 Atij që bën gjëra madhështore e të pahetueshme,

gjëra të mrekullueshme që s’kanë të numëruar;

10 Atij që i jep shiun tokës dhe e ujit mbarë vendin;

11 Atij që i lartëson të përulurit

që i ngre lart zemërlëshuarit e u sjell shpëtim;

12 Atij që ua prish planet dinakëve,

që vepra e duarve të tyre të dështojë;

13 Atij që i zë në lak të mençurit me dinakërinë e tyre,+

me qëllim që planet e mendjemprehtëve të prishen.

14 Edhe ditën këta i pushton errësira,

në mes të ditës kërkojnë qorrazi si të ishte natë.

15 Atij që të shpëton nga gjuha e tyre si shpatë,*

që çliron të varfrit nga dora e të fuqishmëve,

16 që i përvuajturi të ketë shpresë,

kurse të padrejtit t’i mbyllet goja.

17 Lum ai që Perëndia e korrigjon!

Mos e hidh poshtë disiplinën* e të Plotfuqishmit,

18 sepse ai vërtet të sjell dhembje, por edhe ta lidh plagën;

të bën copë, por edhe të shëron me dorën e vet.

19 Nga gjashtë vuajtje do të të çlirojë,

madje as vuajtja e shtatë s’do të të prekë.

20 Gjatë zisë së bukës do të të shpengojë* nga vdekja,

dhe gjatë luftës, nga fuqia e shpatës.

21 Do të jesh i mbrojtur nga kamxhiku i gjuhës+

e nuk do të kesh frikë kur të vijë shkatërrimi.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe urinë,

egërsirat e tokës s’do t’i kesh frikë.

23 Gurët e arës s’do të të dëmtojnë,*

mes kafshëve të egra do të rrosh në paqe.

24 Brenda tendës sate do të ndihesh i sigurt,*

kur të vështrosh kullotat e tua, s’do të të mungojë asgjë.

25 Do të të lindin shumë fëmijë;

pasardhësit e tu do të jenë të shumtë si bimët e tokës.

26 Do të jesh plot fuqi kur të shkosh në varr,

si duajt e grurit që korren në stinën e tyre.