Kënga 142
Shpresa e krijimit për t’u liruar
1. I gjith’ krijimi sot shum’ po vuan,
njer’zimi po korr çfar’ ka mbjell’.
Ka hedhur posht’ Jah, i ësht’ nënshtruar kot’sis’
ndaj dhe rënkon sot thell’.
2. Për një shpëtim të vërtet’ tek presin,
Më t’Lartin njer’zit të kërkojn’.
Ai ësht’ mik dhe po u jep ndihmë
të gjith’ atyre që rënkojn’.
3. I përtërirë dhe i çliruar shpejt
gjith’ njer’zimi do të jet’.
Atë vet’ Krishti do ta ndihmojë
që k’shtu nga Jah favor të ket’.
4. Tek vijn pran’ kombit të Perëndisë,
të butët shum’ bekime kan’.
Ndërsa i mbajn’ syt’ te Mbretëria,
me njer’zit flasin kudo jan’.