Agonia e të pikëlluarve

«Kisha 39 vite martesë me Sofinëa kur ajo humbi jetën pas një sëmundjeje që zgjati goxha. Miqtë më ndihmuan jashtë mase dhe përpiqesha ta mbushja kohën me gjëra të ndryshme. Ama, për një vit plot u ndieva copë-copë. Provoja lloj-lloj ndjenjash të trazuara. Madje, edhe tani që kanë kaluar gati tre vjet nga vdekja e saj, me raste më pushton një trishtim therës dhe shpesh papritmas.»—​Kostasi.

A të ka vdekur një njeri i dashur? Nëse po, ka të ngjarë të ndihesh si Kostasi. Pak gjëra mund të të rëndojnë e të ta copëtojnë zemrën aq sa vdekja e bashkëshortit, e një të afërmi ose e një miku të shtrenjtë. Njësoj mendojnë edhe ekspertët që studiojnë pikëllimin e thellë që sjell vdekja e një njeriu të dashur. Një artikull i botuar te The American Journal of Psychiatry thotë se «pa diskutim, nuk ekziston ndonjë humbje aq ekstreme dhe e përhershme sa vdekja». Kush përjeton një hidhërim të tillë të pamatshëm, mbase pyet veten: «Edhe për sa kohë do të ndihem kështu? A do të jem prapë i lumtur? Si mund të gjej lehtësim?»

Këto pyetje do të marrin përgjigje në këtë numër të revistës Zgjohuni! Artikulli vijues do të shqyrtojë çfarë ka të ngjarë të përjetosh nëse kohët e fundit të ka vdekur një njeri i shtrenjtë. Ndërsa artikujt e tjerë do të tregojnë disa mënyra si ta lehtësosh sadopak pikëllimin.

Shpresojmë me gjithë zemër që ajo çka do të shqyrtohet më tej, t’i sjellë ngushëllim e t’i japë ndihmë praktike çdo të pikëlluari.