KËNGA 57
Predikojmë me zemrën hapur, me paanësi
1. I mir’ e i paanshëm Ati yn’!
Kërkojm’ t’i ngjajm’, të jemi si ai.
Tregon durim e zemrën hapur mban,
i fton të gjith’ pran’ tij me dashuri.
(REFRENI)
Në çdo vend, kudo të jet’,
për njeriun zemra flet,
dhe pamja, ngjyra, jo, s’kan’ rëndësi.
Ndaj dhe flasim plot dëshir’,
çojm’ kudo k’të lajm të mir’,
me zemrën hapur, me paanësi.
2. Nuk shohim pamjen, gjuhën, as kufijt’,
ajo që syri sheh s’ka rëndësi.
Se Ati yn’ çmon zemrën e sinqert’,
prandaj dhe ne e duam çdo njeri.
(REFRENI)
Në çdo vend, kudo të jet’,
për njeriun zemra flet,
dhe pamja, ngjyra, jo, s’kan’ rëndësi.
Ndaj dhe flasim plot dëshir’,
çojm’ kudo k’të lajm të mir’,
me zemrën hapur, me paanësi.
3. Me krahët hapur Jehovai pret
të gjith’ ata që po kërkojn’ shpëtim.
Të gjith’ ata që zemrën plag’ e kan,
i ftojm drejt Tij, të marrin ngushëllim.
(REFRENI)
Në çdo vend, kudo të jet’,
për njeriun zemra flet,
dhe pamja, ngjyra, jo, s’kan’ rëndësi.
Ndaj dhe flasim plot dëshir’,
çojm’ kudo k’të lajm të mir’,
me zemrën hapur, me paanësi.
(Shih edhe Gjoni 12:32; Vep. 10:34; 1 Tim. 4:10; Titit 2:11.)