KËNGA 152
Shtëpia që i thur lavdi emrit tënd
(1 Mbretërve 8:27; 1 Kronikave 29:14)
1. O At’, o Sovran i lavdishëm,
Krijues i qiellit ti je.
Por, vet’ qiejt e qiejve nuk të mbajn’,
aq më pak një banes’ mbi dhe.
Kjo quhet shtëpi adhurimi,
se k’tu fryma jote banon.
K’tu gëzojm’, e zërat ngrem’ për ty,
fjala jote ësht’ drita jon’.
(URA)
Kur të japim diçka,
del nga vet’ dora jote,
se çdo gjë e k’saj bote
jotja ësht’, Jehova!
(REFRENI)
O At’, na ke dhën’ plot bekime,
dhe sot plotëson ëndrrën ton’,
se fal’ teje lindi kjo shtëpi—
e përjet’ ësht’ mir’njohja jon’.
2. Sa shum’, Jehova, e kërkuam,
një vend të bekuar si ky,
ku të mblidhen bashk’ gjith’ miqt’ e tu,
e lavdi të të thurin ty!
Të bardha jan’ fushat për korrje,
ndaj plot do të jet’ kjo shtëpi!
Që ta çojm’ k’të vepër gjer në fund,
të kërkojm’, At’, na jep fuqi.
(URA)
Të dhurojm’ me dëshir’,
nga të mirat që kemi.
Se mir’njohës të jemi,
o Ati yn’ i mir’!
(REFRENI)
O At’, na ke dhën’ plot bekime,
dhe sot plotëson ëndrrën ton’,
se fal teje lindi kjo shtëpi—
e përjet’ ësht’ mir’njohja jon’.