HANOKU

[i stërvitur; i përuruar (d.m.th. i kushtuar, i nisur)].

1. Bir i Midianit, birit të Abrahamit dhe të Keturës që përmendet i katërti.​—Zn 25:1, 2, 4; 1Kr 1:33.

2. Bir i Rubenit, djalit të parëlindur të Jakobit, dhe paraardhës i hanokitëve.​—Zn 46:8, 9; Da 6:14; Nu 26:4, 5; 1Kr 5:3.