TOLA

[rrobë ngjyrë kërmëzi (e kuqe e ndezur)].

1. Bir i Isakarit që shkoi në Egjipt bashkë me shtëpinë e Jakobit në vitin 1728 p.e.s.; përmendet i pari. (Zn 46:8, 13) Nga bijtë e Tolës dhe disa prej nipërve të tij erdhën familjet e mëdha të fisit të Isakarit; të gjithë bashkë quhen tolaitë.​—Nu 26:23; 1Kr 7:1-4.

2. Gjykatës i Izraelit; bir i Puahut. Tola ishte pasardhës i Isakarit, por jetoi dhe u varros në rajonin malor të Efraimit. Në Shkrime nuk tregohet asgjë për veprimtarinë e tij 23-vjeçare si gjykatës.​—Gjy 10:1, 2.