A është kjo një pengesë për të predikuar?
1 Shumica e njerëzve janë të zënë në jetë. Si Dëshmitarë të Jehovait jemi mes njerëzve më të zënë, sepse studiojnë Fjalën e Perëndisë, ndjekin mbledhjet e kongregacionit dhe marrin pjesë në shërbimin në fushë. Veç kësaj, jemi të zënë, sepse kujdesemi për punën shekullare, punët e shtëpisë ose detyrat shkollore, si edhe për shumë përgjegjësi të tjera, të cilat kërkojnë që të gjitha kohë. Kjo është veçanërisht sfiduese për kryefamiljarët.
2 Për shkak të kushteve jo të mira ekonomike në vende të ndryshme, kryefamiljarëve mund t’u duhet që të punojnë shumë orë e të luftojnë për të siguruar jetesën. Kur një punë kërkuese u merr pjesën më të madhe të kohës dhe të forcës, atyre nuk u mbetet shumë për veprën e predikimit. Duke qenë se kanë detyrimin për të siguruar materialisht familjen e tyre, disa ndoshta mendojnë se mund të marrin pjesë vetëm në një masë të kufizuar në shërbim. (1 Tim. 5:8) S’ka dyshim, sot ka shumë presione që lidhen me sigurimin e mjeteve të nevojshme të jetesës. Por puna nuk duhet të bëhet pengesë për të predikuar lajmin e mirë. (Mar. 13:10) Prandaj, bëjmë mirë që ta shqyrtojmë situatën në të cilën ndodhemi.
3 Duke qenë se skena botërore është gjithnjë në ndryshim, një kryefamiljar mund të ketë prirjen të harxhojë tepër kohë në punë, me synimin për të krijuar rezerva financiare për krizat e paparashikuara. (1 Kor. 7:31) Mund të duket se rritja e sasisë së kohës që i kushtohet punës siguron më tepër gjëra materiale ose më shumë mundësi për çlodhje e zbavitje. Por a do ta bënte kjo familjen më të lumtur dhe më të kënaqur, nëse arrihet në kurriz të kohës që nevojitet për aktivitetet frymore dhe për të qenë rregullisht të pranishëm në mbledhje? Sigurisht, ne do të donim të shmangnim çdo gjë që rrezikon gjendjen tonë frymore. Drejtimi i mençur është që t’i vëmë veshin këshillës së Jezuit për të ‘grumbulluar thesare në qiell’ dhe për të qenë ‘të pasur kundrejt Perëndisë’.—Mat. 6:19-21; Luka 12:15-21.
4 Të kërkojmë së pari interesat e Mbretërisë: Jezui i mësoi ithtarët e tij që t’i vënë çështjet frymore përpara çdo gjëje tjetër. Ai i nxiti: «Kurrë të mos jeni në ankth e të thoni: ‘Çdo të hamë?’ ose ‘Ç’do të pimë?’ ose ‘Me se do të vishemi?’» Përse ua tha këtë? Ai shpjegoi: «Ati juaj qiellor, pra, e di se ju keni nevojë për të gjitha këto gjëra.» Nëse jemi vërtetë të bindur për këtë, atëherë nuk do të ketë asgjë që të na pengojë të bëjmë atë që tha Jezui më tej: «Vazhdoni, pra, të kërkoni më parë mbretërinë dhe drejtësinë e tij dhe të gjitha këto gjëra [të nevojshme materiale] do t’ju shtohen.» Perëndia do të kujdeset për këtë. (Mat. 6:31-33) Sigurisht, kjo nuk është koha të shpërqendrohemi nga ankthi i panevojshëm për të siguruar jetesën ose nga dëshira për të gjetur rehati në një sistem që do të kalojë së shpejti.—1 Pjet. 5:7; 1 Gjon. 2:15-17.
5 Qëllimi kryesor i punës është t’i sigurojë personit nevojat materiale. Por, për sa kemi nevojë? Apostulli Pavël shkroi: «Nëse kemi ç’të hamë, ç’të veshim e ku të futim kokën, le të kënaqemi me kaq.» A po përpiqemi të fitojmë më shumë se kaq? Nëse po, mund të korrim pasojat që paralajmëroi Pavli: «Ata që janë të vendosur për të qenë të pasur bien në tundim, në lak dhe në shumë dëshira të pamenda e të dëmshme, të cilat i zhytin njerëzit në shkatërrim dhe në rrënim. (1 Tim. 6:8, 9; Mat. 6:24; Luka 14:33) Si mund ta dallojmë nëse po pengohemi nga dëshira të tepruara?
6 Nëse për shkak të veprimtarive të ndryshme marrim pjesë vetëm pak fare në shërbim ose nuk arrijmë të kuptojmë nevojën për të bërë sakrifica për hir të lajmit të mirë, atëherë duhet që të rregullojmë përparësitë tona. (Hebr. 13:15, 16) Një mënyrë jetese më modeste do të jetë shumë e dobishme për të hequr këtë pengesë në predikimin tonë. Interesat e Mbretërisë duhet të kenë gjithnjë vendin e parë kur është fjala për të përdorur kohën dhe energjitë tona.
7 Mundi që nuk është i kotë: Fjalët e Pavlit na nxitin që gjithnjë të kemi «shumë për të bërë në veprën e Zotërisë, duke e ditur se mundi [ynë] s’është i kotë në lidhje me Zotërinë». (1 Kor. 15:58) ‘Vepra [kryesore] e Zotërisë’ është vepra e predikimit të Mbretërisë dhe e bërjes së dishepujve. (Mat. 24:14; 28:19, 20) Për të pasur një pjesëmarrje sa më të plotë, duhet të programojmë kohë për të dalë në shërbim çdo javë dhe të përpiqemi që mos ta përdorim këtë kohë për ndonjë veprimtari tjetër. (Efes. 5:15-17) Atëherë, as puna, as ndonjë gjë tjetër nuk do të bëhen pengesë në shërbimin tonë.
8 Kur ofrohemi për t’i ndarë të vërtetat biblike me të tjerët, provojmë lumturinë më të madhe që vjen nga dhënia. (Vep. 20:35) Duke vazhduar në veprën e predikimit të Mbretërisë, mund të vështrojmë të sigurt drejt së ardhmes, «sepse Perëndia nuk është i padrejtë që të harrojë veprën [tonë] dhe dashurinë që [treguam] për emrin e tij».—Hebr. 6:10.