Imitoni besimin e tyre

Ajo veproi me maturi

ABIGAILA e pa panikun në sytë e djaloshit. Ai ishte i tmerruar, e me të drejtë. U kanosej një rrezik i madh. Tamam në ato çaste, nja 400 luftëtarë ishin rrugës për atje, të vendosur që të vritnin çdo mashkull në shtëpinë e Nabalit, burrit të saj. Pse?

Gjithçka e kishte nisur Nabali. Si gjithnjë ishte treguar i pashpirt dhe arrogant. Por kësaj radhe kishte fyer njeriun e gabuar, komandantin e një grupi luftëtarësh mjaft të zotë që e donin dhe i qëndronin besnikë. Kështu, një nga shërbëtorët e Nabalit, mbase një bari, erdhi te Abigaila me shpresë që ajo të sajonte diçka që t’u shpëtonte kokën. Por, ç’mund të bënte një grua përballë një ushtrie?

«Ai iu hakërrua atyre»

Nabali sapo e kishte futur Abigailën në një situatë aq të vështirë sa s’ka. Njeriu që ai ofendoi ishte vetë Davidi. Ky ishte shërbëtori besnik i Jehovait, të cilin profeti Samuel e kishte mirosur, duke treguar kështu se Perëndia kishte zgjedhur Davidin për ta pasuar Saulin si mbret. (1 Samuelit 16:1, 2, 11-13) Për shkak të Saulit, mbretit vrasës e xheloz, Davidi kishte marrë arratinë dhe jetonte në shkretëtirë bashkë me 600 luftëtarët e tij besnikë.

Ai u xhindos. Djaloshi i përmendur në fillim ia përshkroi kështu skenën Abigailës: «Ai iu hakërrye atyre.» Nabali koprrac u qa me zë të lartë për bukën e tij të shtrenjtë, për ujin dhe mishin e therur. Ai u tall me Davidin duke e quajtur njeri dosido dhe e krahasoi me një shërbëtor që ia mbath nga zotëria i vet. Pikëpamja e Nabalit mund të ketë qenë si ajo e Saulit që e urrente Davidin. Asnjëri prej tyre nuk kishte pikëpamjen e Jehovait. Perëndia e donte Davidin dhe nuk e shihte si skllav rebel, por si mbretin e ardhshëm të Izraelit.—1 Samuelit 25:10, 11, 14.

Në njëfarë kuptimi, tashmë e kemi parë Abigailën të bëjë hapin e parë për ta ndrequr këtë padrejtësi të tmerrshme. Ndryshe nga i shoqi, Nabali, ajo ishte e gatshme të dëgjonte. Shërbëtori i ri tha për Nabalin: «Është kaq i pavlerë, sa është e kotë t’i flasësh.»c (1 Samuelit 25:17) Mjerisht, rëndësia që i jepte vetes bëri që Nabali të mos denjonte të dëgjonte. Një arrogancë të tillë e kemi shpesh para syve edhe sot. Por i riu e dinte se Abigaila ishte ndryshe e, pa dyshim, prandaj ia parashtroi asaj problemin.