15. Cila «kohë» e veçantë përmendet në profecinë e Isaisë dhe çfarë nënkupton ajo?

¹⁵ Profecia e Isaisë vazhdon me një pohim shumë domethënës. Jehovai i thotë Mesisë: «Në një kohë miratimi të jam përgjigjur dhe në një ditë shpëtimi të kam ndihmuar; të kam ruajtur që të të jap si një besëlidhje për popullin.» (Isaia 49:8a) Një profeci e ngjashme gjendet në Psalmin 69:13-18. Psalmisti i referohet ‘një kohe miratimi’, duke përdorur shprehjen ‘kohë e pranueshme’. (Dio) Këto shprehje nënkuptojnë se miratimi dhe mbrojtja e Jehovait ofrohen në një mënyrë të veçantë, por vetëm gjatë një periudhe specifike e të përkohshme.

16. Cila ishte koha kur Izraeli i lashtë përjetoi miratimin e Jehovait?

¹⁶ Kur ishte ajo kohë miratimi? Në kontekstin origjinal, këto fjalë ishin pjesë e një profecie rivendosjeje dhe parathoshin kthimin e judenjve nga mërgimi. Kombi i Izraelit përjetoi një kohë miratimi, kur iu dha mundësia të ‘ripërtërinte vendin’ dhe të shtinte përsëri në dorë ‘zotërimet [e tij] trashëgimore të shkretuara’. (Isaia 49:8b)

Bibla tregon se përveç kësaj përmbushjeje të parë emocionuese, kjo profeci ka edhe aplikime të tjera më të gjera.

17, 18. Cilën kohë miratimi caktoi Jehovai gjatë shekullit të parë?

¹⁷ Së pari, kur lindi Jezui, engjëjt shpallën paqen dhe miratimin ose hirin e Perëndisë ndaj njerëzve. (Luka 2:13, 14) Ky miratim nuk iu ofrua të gjithë njerëzve në përgjithësi, por vetëm atyre që ushtronin besim te Jezui. Më vonë, Jezui lexoi publikisht profecinë e Isaisë 61:1, 2 dhe ia aplikoi vetes si shpallës i ‘vitit të pranimit prej Jehovait’. (Luka 4:17-21) Apostulli Pavël tha se Krishti pati mbrojtjen e veçantë të Jehovait gjatë ditëve të mishit të tij. (Hebrenjve 5:7-9) Kështu, kjo kohë miratimi ka të bëjë me hirin që tregon Perëndia ndaj Jezuit gjatë jetës së tij si njeri.

¹⁸ Por, kjo profeci ka edhe një aplikim tjetër. Pasi citoi fjalët e Isaisë lidhur me kohën e miratimit, më tej Pavli tha: «Ja, tani është koha veçanërisht e pranueshme. Ja, tani është dita e shpëtimit.» (2 Korintasve 6:2) Pavli i shkroi këto fjalë 22 vjet pas vdekjes së Jezuit. Me sa duket, me lindjen e kongregacionit të krishterë në festën e Ditës së Pesëdhjetë të vitit 33 të e.s., Jehovai e zgjati vitin e tij të miratimit për të përfshirë edhe ithtarët e mirosur të Krishtit.

19. Si mund të nxjerrin dobi të krishterët sot nga koha e miratimit nga ana e Jehovait?

¹⁹ Ç’të themi për ithtarët e sotëm të Jezuit që nuk janë të mirosur si trashëgimtarë të mbretërisë qiellore të Perëndisë? A mund të nxjerrin dobi ata me shpresë tokësore nga kjo kohë e pranueshme? Po. Libri biblik i Zbulesës tregon se kjo është një kohë miratimi nga ana e Jehovait ndaj shumicës së madhe, e cila do të dalë «nga shtrëngimi i madh» për të gëzuar jetën në një tokë parajsore. (Zbulesa 7:13-17) Prandaj, të gjithë të krishterët mund të nxjerrin dobi nga kjo periudhë e kufizuar, gjatë së cilës Jehovai u ofron miratimin e tij njerëzve të papërsosur.

20. Në ç’mënyrë të krishterët mund të mos e lënë pa përmbushur qëllimin e dashamirësisë së pamerituar të Jehovait?

²⁰ Apostulli Pavël i parapriu shpalljes së kohës së pranueshme të Jehovait me një paralajmërim. Ai iu përgjërua të krishterëve ‘të mos e pranonin dashamirësinë e pamerituar të Perëndisë e ta linin pa përmbushur qëllimin e saj’. (2 Korintasve 6:1) Për këtë arsye, të krishterët shfrytëzojnë çdo mundësi për t’i pëlqyer Perëndisë dhe për të bërë vullnetin e tij. (Efesianëve 5:15, 16) Ata bëjnë mirë të zbatojnë këshillën e Pavlit: «Hapni sytë, vëllezër, nga frika se mos, duke u larguar nga Perëndia i gjallë, zhvillohet te ndonjëri prej jush një zemër e ligë, së cilës i mungon besimi; por vazhdoni të nxitni njëri-tjetrin çdo ditë, për sa kohë të quhet ‘sot’, nga frika se mos ndonjëri prej jush ngurtësohet nga fuqia mashtruese e mëkatit.»​—Hebrenjve 3:12, 13.