20, 21. (a) Çfarë premtohet tek Jeremia 31:31-34? (b) Cili ishte qëllimi i shpallur i besëlidhjes së re? (c) Si pasojë, ç’do të bëhej me besëlidhjen e Ligjit?

²⁰ Rreth 900 vjet pas Moisiut, Jeremia i njoftoi kombit izraelit fjalët e Perëndisë: «Shiko, po vjen koha​—deklaron ZOTI​—kur do të bëj një besëlidhje të re me Shtëpinë e Izraelit dhe Shtëpinë e Judës. Nuk do të jetë si besëlidhja që lidha me etërit e tyre, kur i mora për dore që t’i nxirrja nga toka e Egjiptit, besëlidhje të cilën ata e kanë thyer, . . .​—deklaron ZOTI.​—Por, kjo është besëlidhja që do të bëj me Shtëpinë e Izraelit pas këtyre ditëve . . . Do të fal padrejtësitë e tyre dhe kurrë më s’do t’i mbaj në mend mëkatet e tyre.»d​—Jeremia 31:31-34.

²¹ Nëse profeti si Moisiu do të shërbente si ndërmjetës i ri i besëlidhjes së re, atëherë është e qartë se të gjitha hollësitë specifike të adhurimit, të kërkuara nga Ligji i Moisiut, nuk do të ishin në fuqi përgjithmonë, por vetëm derisa të themelohej besëlidhja e re. Pa dyshim, kur Perëndia të siguronte bazën për «të falur padrejtësitë e tyre dhe për të mos mbajtur më kurrë në mend mëkatet e tyre», nuk do të kishte më nevojë për gjithë atë sistem flijimesh që kërkohej nga rregullat e tempullit, sistem që sillte vetëm një falje të përkohshme. Me vendosjen e besëlidhjes së re, aspektet ceremoniale të besëlidhjes së Ligjit, si mbajtja e sabatit dhe festave, nuk do të kishin më po atë domethënie. Në kohën e duhur, Perëndia me siguri do të zbulonte se çfarë do të kërkohej nga ata që do të përfshiheshin në këtë rregullim të premtuar të besëlidhjes së re.​—Amosi 3:7.