Bashkëkohësit do ta shihnin atë

11. Çfarë tha Jezui për ‘këtë brez’?

¹¹ Shumë judenj mendonin se sistemi i tyre i adhurimit, i përqendruar mbi tempullin, do të vazhdonte për shumë kohë. Por Jezui tha: «Nga pema e fikut mësoni . . . këtë pikë: sapo bisku i tij i ri zbutet dhe lëshon gjethe, ju e dini se vera është afër. Kështu edhe ju, kur të shihni të gjitha këto gjëra, dijeni se ai është pranë, te dyert. Me të vërtetë po ju them se ky brez nuk do të kalojë aspak, derisa të ndodhin të gjitha këto gjëra. Qielli dhe toka do të kalojnë, por fjalët e mia nuk do të kalojnë aspak.»—Mateu 24:32-35, BR.

12, 13. Si do ta kishin kuptuar dishepujt e Jezuit referimin që ai i bëri ‘këtij brezi’?

¹² Në vitet që i paraprinë vitit 66 të e.s., të krishterët do të kishin parë të përmbusheshin shumë nga elementet përgatitore të shenjës së përbërë, si luftëra, zi buke, madje edhe një predikim të zgjeruar të lajmit të mirë të Mbretërisë. (Veprat 11:28; Kolosianëve 1:23) Por, kur do të vinte fundi? Çfarë kishte ndër mend Jezui kur tha: ‘Ky brez [greqisht geneaʹ] nuk do të kalojë’? Jezui shpesh e kishte quajtur popullsinë bashkëkohëse të judenjve kundërshtarë, ku përfshiheshin edhe udhëheqësit fetarë, ‘një brez të lig dhe kurorëshkelës’. (Mateu 11:16; 12:39, 45, BR; Mt 16:4; 17:17; 23:36) Prandaj, kur foli përsëri në Malin e Ullinjve për ‘këtë brez’, duket se ai nuk kishte ndër mend të gjithë racën e judenjve përgjatë historisë, as nuk kishte ndër mend ithtarët e tij, edhe pse ata ishin «një racë e zgjedhur». (1. Pjetrit 2:9, BR) Ai as nuk po thoshte se «ky brez» është një periudhë kohore.

¹³ Përkundrazi, Jezui kishte ndër mend judenjtë kundërshtarë të asaj kohe, të cilët do të përjetonin përmbushjen e shenjës që dha ai. Lidhur me referimin që i bëhet ‘këtij brezi’ në Lukën 21:32, profesori Joel B. Grin vëren: «Në Ungjillin e tretë, ‘ky brez’ (dhe frazat që lidhen me të) ka nënkuptuar në mënyrë të rregullt një kategori njerëzish, të cilët i rezistojnë qëllimit të Perëndisë. . . . [U referohet] njerëzve që me kryeneçësi i kthejnë kurrizin qëllimit hyjnor.»b

14. Çfarë përjetoi ai «brez», por cilin përfundim të ndryshëm patën të krishterët?

¹⁴ Brezi i lig i kundërshtarëve judenj, i cili do të mund të vërente përmbushjen e shenjës, do të përjetonte, gjithashtu, edhe fundin. (Mateu 24:6, 13, 14) Dhe vërtet kështu ndodhi! Në vitin 70 të e.s., ushtria romake u kthye përsëri, nën komandën e Titit, djalit të perandorit Vespasian. Vuajtjet e judenjve, të cilët u mbyllën përsëri brenda qytetit, janë pothuajse të paimagjinueshme.c Dëshmitari okular, Flavius Jozefusi raporton se në kohën kur romakët shembën muret e qytetit, vdiqën rreth 1.100.000 judenj dhe 100.000 të tjerë u morën robër, ku pjesën më të madhe e priste shumë shpejt një vdekje e tmerrshme nga uria ose nëpër arenat romake. Me të vërtetë, mjerimi i viteve 66-70 të e.s., ishte më i madhi që kishin parë ndonjëherë ose që do të shihnin ndonjëherë Jerusalemi dhe sistemi judaik. Sa i ndryshëm ishte përfundimi për të krishterët, të cilët ia kishin vënë veshin paralajmërimit profetik të Jezuit dhe ishin larguar nga Jerusalemi pas ikjes së ushtrive ­romake në vitin 66 të e.s.! «Të zgjedhurit» e krishterë të mirosur u ‘shpëtuan’ ose mbetën gjallë në vitin 70 të e.s.—Mateu 24:16, 22.