«Kur ai ishte ende larg, i ati e pikasi, u prek me mëshirë dhe vrapoi, iu hodh në qafë dhe e puthi me butësi.

Luka 15:20-24, BR.

¹⁶ Çdo prind i dashur do ta dëshironte me zjarr rimëkëmbjen frymore të një fëmije. Kështu, vetëm mund ta imagjinojmë të atin e plëngprishësit kur ia ngulte sytë çdo ditë shtegut përballë shtëpisë së tij, duke shpresuar me ankth që biri i tij të kthehej. Tani ai e pikas birin e tij duke ardhur nëpër atë shteg! Pamja e jashtme e djalit pa dyshim ka ndryshuar. Megjithatë, i ati e njeh kur ai është «ende larg». I ati sheh përtej veshjeve të rreckosura dhe frymës së brengosur, ai sheh birin e tij dhe vrapon për ta takuar!

¹⁷ Kur i ati arriti te biri, ai iu hodh në qafë dhe e puthi me butësi.

18, 19. (a) Çfarë të mëson shëmbëlltyra e birit plëngprishës rreth Jehovait? (b) Siç është treguar në marrëdhëniet e tij me Judën dhe Jerusalemin, si «qëndron në pritje» Jehovai për rikthimin e një mëkatari?

¹⁸ Deri tani, çfarë na mëson shëmbëlltyra e birit plëngprishës për Perëndinë që kemi privilegjin të adhurojmë? Së pari, na mëson se Jehovai është «i mëshirshëm dhe hirmadh, i ngadalshëm në zemërim dhe i bollshëm në dashamirësi të dashur e në të vërtetë». (Dalja 34:6, BR) Në fakt, mëshira është një cilësi e spikatshme e Perëndisë. Ajo është mënyra normale me të cilën ai reagon ndaj atyre që janë në hall. Pastaj, shëmbëlltyra e Jezuit na mëson se Jehovai është ‘i gatshëm që të falë’. (Psalmi 86:5) Ai, si të thuash, është në vëzhgim, për të vërejtur në njerëzit mëkatarë çdo ndryshim zemre që do të siguronte një bazë ku ai të tregonte mëshirën.—2. Kronikave 12:12; 16:9.

¹⁹ Mendo, për shembull, për marrëdhëniet e Perëndisë me Izraelin. Profeti Isaia u frymëzua nga Jehovai për t’i përshkruar Judën dhe Jerusalemin si ‘të sëmurë, nga koka gjer te këmbët’. E megjithatë, ai tha edhe: «Jehovai do të qëndrojë në pritje për t’ju treguar favor dhe do të ngrihet për t’ju treguar mëshirë.» (Isaia 1:5, 6, BR; 30:18, BR; 55:7; Ezekieli 33:11) Ashtu si ati në shëmbëlltyrën e Jezuit, Jehovai si të thuash është duke ‘ruajtur shtegun’. Ai pret me shpresën se ndonjë që ka lënë shtëpinë e tij do të kthehet përsëri. A nuk është kjo ajo që do të pritnim nga një atë i dashur?—Psalmi 103:13.