Sepse edhe Krishti nuk e kënaqi veten; por ashtu sikurse është shkruar: ‘Poshtërimet e atyre që të poshtëronin, kanë rënë mbi mua.’»​—Romakëve 15:1-3.

6. Në ç’mënyrë mund ta imitojmë reagimin e Jezuit ndaj kundërshtimit dhe poshtërimit?

⁶ Një karakteristikë tjetër e shkëlqyer që shfaqi Jezui ishte një model gjithnjë pozitiv mendimi dhe veprimi. Ai nuk lejoi kurrë që qëndrimi negativ i të tjerëve të ndikonte në qëndrimin e tij të shkëlqyer ndaj shërbimit të Perëndisë dhe as ne nuk duhet ta lejojmë këtë gjë. Kur e poshtëronin dhe e persekutonin ngaqë e adhuronte Perëndinë me besnikëri, Jezui qëndronte me durim dhe pa u ankuar. Ai e dinte se ata që përpiqen të kënaqin të afërmin «me atë që është e mirë për ndërtimin e tij», mund të presin kundërshtim nga një botë pa besim e pa kuptueshmëri.

7. Si shfaqi durim Jezui dhe përse duhet të bëjmë edhe ne të njëjtën gjë?

⁷ Jezui tregoi qëndrim të duhur edhe në mënyra të tjera. Ai nuk shprehu kurrë padurim ndaj Jehovait, por me durim priti përmbushjen e qëllimeve të Tij. (Psalmi 110:1; Mateu 24:36; Veprat 2:32-36; Hebrenjve 10:12, 13) Për më tepër, Jezui nuk u bë i paduruar me ithtarët e tij. Ai u tha që të ‘mësonin prej tij’ dhe, duke qenë se ishte «me natyrë të butë», mësimi i tij ishte ndërtues dhe freskues. Gjithashtu, duke qenë «i përulur në zemër», nuk vepronte kurrë me bujë ose me mendjemadhësi. (Mateu 11:29) Pavli na inkurajon t’i imitojmë këto aspekte të qëndrimit të Jezuit, kur thotë: «Mbani në ju atë qëndrim mendor që ishte edhe në Krishtin Jezu, i cili, edhe pse gjendej në formë Perëndie, as që e çoi nëpër mend të bënte ndonjë rrëmbim, domethënë, të ishte i barabartë me Perëndinë. Jo, por e zbrazi veten dhe mori formën e një skllavi, duke u bërë në ngjashmëri me njerëzit.»​—Filipianëve 2:5-7.

8, 9. (a) Përse duhet të punojmë për të zhvilluar një qëndrim altruist? (b) Përse nuk duhet të shkurajohemi nëse nuk arrijmë të ndjekim plotësisht modelin që la Jezui dhe si ishte Pavli një shembull i mirë në këtë aspekt?

⁸ Është e lehtë të themi se duam t’u shërbejmë të tjerëve dhe duam t’i vëmë nevojat e tyre para tonave. Por, një shqyrtim i ndershëm i qëndrimit mendor që kemi, mund të zbulojë se zemra jonë nuk është plotësisht e prirur në atë drejtim. Përse jo? Së pari, sepse kemi trashëguar tipare egoiste nga Adami dhe Eva. Së dyti, sepse jetojmë në një botë që nxit egoizmin. (Efesianëve 4:17, 18) Të zhvillojmë një qëndrim altruist shpesh do të thotë të zhvillojmë një model mendimi të kundërt me natyrën tonë të papërsosur të trashëguar. Kjo kërkon vendosmëri dhe përpjekje.