«Edhe shpresa jonë për ju është e patundur, duke ditur se ashtu siç jeni pjesëmarrës në mundime, kështu do të jeni pjesëmarrës edhe në ngushëllim.»​—2. KORINTASVE 1:7.

I çfarëdo lloji qoftë shtrëngimi, të gjithë ata që me besim të plotë ndjekin një jetë dedikimi ndaj Jehovait, mund të jenë të sigurt për një gjë: në mënyrë personale, ata do të përjetojnë ngushëllimin dhe ndihmën e Perëndisë.

¹¹ Letra e dytë e Pavlit, me siguri që duhet ta ketë ngushëlluar kongregacionin e Korintit; dhe ky ishte një prej qëllimeve të tij. Pavli shpjegonte: «Edhe shpresa jonë për ju është e patundur, duke ditur se ashtu siç jeni pjesëmarrës në mundime, kështu do të jeni pjesëmarrës edhe në ngushëllim.» (2. Korintasve 1:7) Në përfundim të letrës së tij, Pavli i nxiti: «[Vazhdoni, BR] . . . të ngushëlloheni, . . . dhe Perëndia i paqes dhe i dashurisë do të jetë me ju.»​—2. Korintasve 13:11.

12. Çfarë nevojshmërie kanë të gjithë të krishterët?

¹² Ç’mësim të rëndësishëm mund të nxjerrim prej kësaj! Të gjithë anëtarët e kongregacionit të krishterë, duhet «të marrin pjesë në ngushëllimin» që Perëndia siguron nëpërmjet Fjalës së tij, frymës së tij të shenjtë dhe organizatës së tij tokësore. Edhe të përjashtuarit mund të kenë nevojë për ngushëllim, nëse janë penduar dhe kanë korrigjuar rrugën e tyre të gabuar. Prandaj, «skllavi i besueshëm dhe i matur» ka caktuar një masë të mëshirshme për t’i ndihmuar ata. Një herë në vit, dy pleq mund t’i vizitojnë disa prej të përjashtuarve. Ndoshta këta nuk tregojnë më një qëndrim rebel ose nuk kryejnë ndonjë mëkat të madh dhe mund të kenë nevojë për ndihmë që të ndërmarrin hapat e nevojshëm për t’u rivendosur.​—Mateu 24:45; Ezekieli 34:16.