Gjatë burgimit të dytë në Romë, rreth vitit 65 të e.s., Pavli i shkroi Timoteut që të vinte nga Efesi dhe shtoi: «Merre me vete Markun dhe sille.» (2 Tim. 4:11) Kështu në atë kohë Marku ishte në Efes. S’ka dyshim që ai iu përgjigj thirrjes së Pavlit për t’u kthyer në Romë me Timoteun. Asokohe nuk ishte e lehtë të udhëtoje, por Marku u tregua i gatshëm.

«I dobishëm për shërbimin tim»

Në Romë, Marku nuk u mjaftua vetëm duke shkruar Ungjillin e tij. Kujtoni që Pavli i tha Timoteut: «Merre me vete Markun dhe sille.» Për ç’arsye? Pavli tha: «Sepse është i dobishëm për shërbimin tim.»—2 Tim. 4:11.

Kjo përmendje e Markut, e cila është e fundit në Shkrime nga ana kronologjike, thotë shumë për të. Askund në përshkrimet e karrierës së tij teokratike Marku nuk shfaqet si apostull, udhëheqës ose profet. Ai ishte një shërbëtor, domethënë dikush që merrte udhëzime nga të tjerët dhe u shërbente. Dhe në këtë kohë, pra pak para se Pavli të vdiste, me siguri ai mund të ketë nxjerrë dobi nga ndihma e Markut.